بنام خدا

اگر بگویم این روزها، دلم هوای پیر «پارس‌بانو» را نکرده، بی‌گمان دروغ گفته‌ام. دلم حسابی، هوایی شده. هر بار که به تقویم نگاه می‌کنم و «زیارت پارس‌بانو» که به رنگ سرخ بر خانه‌های تقویم، نقش بسته را می‌بینم، همه‌ی هوش و حواسم می‌رود درون زیارتگاه،‌ پرسه می‌زنم درون دانه‌دانه‌ی خیله‌‌ها. می‌خواهم زیلویی پهن کنم و رویش همه‌ی دوستان و آشنایان را میهمان کنم. دوست دارم بنشینم جلوی درگاه پیر بانو و باورمندی همه‌ی زیارت‌کنندگان و به زیارت‌‌آمدگان را ببینم.
دوست دارم باز هم گوش بخوابانم و ببینم که صدای آواز و آوای دف از کدام خیله می‌آید تا من هم به جمع همه‌ی آنانی که به دست زدن،‌ ایستاده‌ یا نشسته‌اند، بپیوندم. دوست دارم شب از راه برسد، خواب به سراغم بیاید ولی آسمان پیر بانو باز هم همچون همیشه، خواب را از چشمانم بگیرد. نمی‌دانم شاید این تنها باور من باشد ولی باور کنید هیچ آسمانی به زیبایی آسمان پیر بانو تا‌کنون ندیده‌ام، این اندازه پرستاره و زیبا. پر از نگین‌های درخشان ریز و درشتی که اگر تا دمیدن آفتاب هم به شمردنشان همت کنی، پایانی ندارند. راستی چه کسی گفته که با شمردن ستاره‌ها، خواب پاورچین‌پاورچین می‌آید و پلک‌ها بر هم می‌شوند، به خدا که داستان ستاره‌های آسمان شب پیربانو، وارون این است. این ستاره‌ها، خواب را از چشم‌ها می‌دزدند.
می‌دانم که این، به هنگام زیارت برای بسیاری، رخ‌می‌دهد اگر جز این بود، پیر بانو تا بامداد در سکوت بود نه اینچنین در شور و شادی، آوای دف و دهل.
دلم هوای پیر بانو را کرده، دلم هوای چیدن دانه‌های اسفند‌هایی را کرده که دور تا دور زیارتگاه سبز شده بودند و بوی زمین می‌‌دادند، زمینی که ارج یک زن را بی‌‌ارج نکرده بود. مادرم همیشه می‌گفت: عرب‌ها به دنبال شاهزاده بودند؛ شاهدخت ساسانی. و اینجا، این زمین، این کوه، همان جایی است که خاتون‌بانو را در دل خود پناه داد و نگذاشت که ارجش شکسته شود.
پیر بانو کمی آن‌سوتر از روستای «عقدا»، ‌فرسنگ‌ها دورتر از شهر کنونی یزد، تک‌گنبدی آرمیده در دامنه‌‌ای سنگلاخی با تک‌درختی است که همدم این زیارتگاه است، همیشه و همیشه.
امروز، سومین روز از هنگامه‌ی زیارت پیر بانو است و تا دو روز دیگر یعنی تا ١٧ تیرماه، همچنان، زمان است که کوله‌بار بربندیم و به زیارت برویم به زیارت بوی زمین، رنگ آسمان، آوای شادی و ارج بانوی ارجمندی که از او بسیار گفته‌اند و بسیار شنیده‌ایم.

بنام خدا

همت محمدی، مسوول میراث‏فرهنگی، صنایع‏دستی و گردشگری شهرستان کازرون گفت: «‌سه پایه از بنای چهار‌تاقی جره‌(بالاده) كه سازه‌ای از روزگارساسانی است نوسازی می‌شود.»
به گزارش میراث آریا و به گفته‌ی محمدی، نوسازی از  دوم خرداد ماه آغاز شده و تا پایان تیر ماه ادامه خواهد داشت و بیش از160میلیون ریال هزینه‌ی این بازسازی می‌شود.
محمدی گفت: «‌نوسازی  این سازه‌ی تاریخی زیر نظر استادکاران برجسته‌ی سازمان میراث‏فرهنگی که پیش‏تر نیز پیشینه‌ی نوسازی چهار‌تاقی‌ها را داشته‌اند، انجام می‌شود و به هیچ‌روی به ساختار بنیادی آسیبی وارد نشده و پایه‏ها برپایه‌ی الگوی گذشته نوسازی می‌شوند.»
آتشکده‌ی جره به دست «مهر نرسه»، وزیر بهرام پنجم، پادشاه ساسانی و در بخش جره و بالاده، در 55 کیلومتری کازرون در راه کازرون به فراشبند ساخته شده است. این آتشگاه بر یک بلندی مشرف به رودخانه‌ی جره است. بر این بلندی برجای‌مانده‌های‌ ساختمان‏هایی دیده می‌شود که نشان می‏دهد در این مکان، شهری كهن بوده است.

بنام خدا

آرش نورآقایی، فرنشین هیات‌مدیره‌ی انجمن صنفی راهنمایان گردشگری ایران گفت: «مسوولان شهر نوش‌آباد کاشان بخشی از دیواره‌ی بادگیر آب‌انبار كنار شهر زیرزمینی نوش‌آباد را ویران کرده و برای آن در گذاشته‌اند تا مصالح ساختمانی را از آن گذر دهند»
به گزارش مهر و به گفته‌ی آرش نورآقایی، آب‌انبار این شهر در سیاهه‌ی آثار ملی ثبت‌شده و شهر زیرزمینی نیز به گفته‌ی مسوولان سازمان میراث فرهنگی گنجایش ثبت در سیاهه‌ی میراث جهانی را دارد اما با وجود چنین دست‌اندازی‌هایی چگونه می‌توان به ثبت جهانی این شهر زیرزمینی امیدوار بود؟
او گفت:«این آب‌انبار یک اثر ملی و تاریخی است بنابراین حتا اگر با شهر زیرزمینی پیوندی هم نداشته باشد؛ کسی نمی‌تواند به حریم آن خدشه‌ای وارد کند.»
به گفته‌ی وی سازمان میراث فرهنگی و یا شهرداری کاشان به جز تجاوز به عرصه و حریم آب‌انبار؛ دیواره یکی از بادگیرهای آن را سوراخ کرده و برای آن در گذاشته‌اند.
گویا این در را برای ورود و خروج مصالح ساختمانی کار گذاشته‌اند. بر همین پایه، نورآقایی گفت: «روشن نیست این مصالح از کجا و برای انجام چه کاری درون شهر زیرزمینی جابه جا می‌شود.»
شهر زیرزمین اویی یا شهر زیرزمینی نوش‌آباد، شهری 3 اشكوبه است و کاملا دست ساز که اشكوب نخست آن در ژرفای 3 متری و اشكوب سوم در ژرفای 16 متری از سطح زمین ساخته شده است.
نورآقایی گفت: «گودبرداری روی سقف شهر زیرزمینی برای ایجاد فضای سبز یا دست‌انداز دو موضوعی نامشخص بود که در میان اهالی محل شایع شده بود. اما اگر این گودبرداری برای ایجاد فضای سبز باشد مشخص نیست که چرا تا این اندازه گود‌برداری شده است. اصلا چگونه است که شهرداری تهران کف جوی آب را ایزوگام می‌کنند تا آب به سقف مترو نشت نکند و این ایزوگام به بهای خشکیدن درخت‌های چنار تمام می‌شود. اما در محوطه‌ی شهرزیرزمینی می‌خواهند کف خیابانی را که سقف شهر زیرزمینی نوش‌آباد به شمار می‌آید، چمن بکارند درحالی که چمن آب می‌خواهد و آب نفوذ می‌کند. آیا هیچ‌کس در این اندیشه نیست که ممکن است سقف شهر فرو بریزد؟»
او گفت: «از سوی دیگر شنیدم قرار است در این گستره، دست‌انداز ایجاد شود تا خودروهای سنگین در این گستره و کنار آب‌انبار نتوانند پارک کنند اما مگر برای ایجاد دست‌انداز باید زمین را کند؟ مگر نمی‌شود میله‌ای روی زمین گذاشت و دست‌انداز ایجاد کرد؟»
به گمان می‌آید این شهر در زمان یورش مغول بسیار كاربری داشته و حتا تا اواخر قاجار هم از آن، سود می‌جسته‌اند.

بنام خدا

 این روزها  قرار است بر روی بازمانده‌های گستره‌ی پارتی و شهر اشکانی بیستون که هشتمین اثر ثبت شده ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو است یک پارک و محوطه تفریحی ساخته شود.
در این محوطه نشانه‌های تاریخی بسیاری مانند تپه نادری، پل معروف به صفوی بیستون، دژ تاریخی مدفون، مر خریل، مر تاریک، مرآفتاب، مر دودر ، بقایای گورستان پارتی، آتشدان پارتی- بقایای شهر پارتی، سنگ بلاش، مجسمه هرکول، غار شکارچیان، نقش‌برجسته میتریدات دوم، نقش‌برجسته گودرز، وقف‌نامه شیخ علیخان زنگنه، کتیبه داریوش بزرگ، نیایشگاه مادی، سراب بیستون، جاده تاریخی حاشیه سراب، فرهادتراش، بقایای بنای ساسانی، بقایای کاروانسرای اوایل دوره اسلامی، کاروانسرای صفوی، بقایای بنای ایلخانی، پل دوره ساسانی - پل خسرو، بقایای دیوار دوره ساسانی، بقایای سد دوره ساسانی و سنگ‌های تراش خورده ساسانی قرار دارد.
سجاد علی ‌بیگی،کارشناس باستان‌شناسی می‌گوید: «پاییز و زمستان سال 88 این محوطه را کاوش کردیم و تاریخی بودن آن بارز و مشخص است، با این همه آن‌گونه که اعلام شده، قرار است در طرح ساماندهی این مجموعه‏، در این محل پارکی ساخته شود. بی‌گمان انجام این عمل در شرایطی که کاوش‌های صورت گرفته نیز ارزش تاریخی محوطه را تایید می‌کند‌، برای یک اثر جهانی و شناخته شده مناسب نیست و حتا خطرآفرین و آسیب‌زاست.»
سنگ‌نبشته‌ی نامدار داریوش در باختر(: غرب)  ایران را بسیاری، ملکه سنگ‌نبشته‌ها‌ی خاور باستان و آسیا می‌دانند. این سنگ‌نبشته، اثری است که در دی‌ماه سال1310 به شماره 70 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید و 75 سال پس از آن در 22 تیرماه 1385 در سی‌امین اجلاس یونسکو در شهر ویلنیوس لیتوانی با شماره 1222 در فهرست میراث‌جهانی یونسکو وارد شد. وجود تپه‌ها و نشانه‌های فراوان موجود در دشت بیستون نیز گواه این است که این منطقه در پیش از تاریخ از مهم‌ترین مناطق سکونتی منطقه زاگرس و به طور کلی ایران بوده است.                                           
بیستون مکانی تاریخی است که در 30 کیلومتری شرق کرمانشاه که داریوش هخامنشی در بلندای 100 متری بر روی صخره‌ای سنگ‌نبشته‌ی نامدار خود را کنده است. چشمه بیستون آسایشگاه کاروان‌ها در دوران‌های گوناگون بوده است برای همین مسافران زیادی سنگ‌نبشته‌ی داریوش را دیده‌اند و شرحی از آن را در سفرنامه‌ها یا خاطراتشان گفته‌اند.

 بزرگی و آرامش کویر، انسان را به اعماق سکوتی می‌برد که در هیاهوی زندگی شهری هرگز قابل دستیابی نیست.

بنام خدا

پيش از آن‌كه، ثبت ملي شود، خاک شد

● پل ساسانی «پاپيلا» ويران شد

خبرنگار امرداد - آفتاب یزدانی :

پل باستانی «پاپيلا» كه از يادگارهای تاريخی روزگار ساسانی است، فرو ريخت. اين پل پيش از آن كه به ثبت ملی برسد در پی حفاری‌های غيرمجاز و آمد و شد بيل‌های مکانيکی كه همچنان سرگرم برداشت شن وماسه هستند، ماندگاری هزار و اندی‌سالهی خود را به خاک نشست. به گفته‌ی مجتبا گهستونی سخنگوی انجمن دوستداران میراث فرهنگی خوزستان(تاريانا)  ناآگاهی كسانی كه با بيل‌های مكانيكی در پيرامون اين پل تاريخی، سرگرم برداشت بی‌رويه از معادن شن و ماسه و از بستر رودخانه‌ها هستند، يكی از مهم‌ترين شوندهايی(:دلايلی) است كه نابودی اين پل را در پی داشته است. وی با گلايه از روند كند ثبت آثار تاريخی در سياهه‌ی يادگارهای ملی، گفت: «پيش از آن‌که سازمان ميراث فرهنگی برای نگهداری و بازسازی اين پا كاری بكند، بخش بزرگی از پل پاپيلا به تاريخ پيوست.» بنابر سخنان وی، اكنون، مهم‌ترين بخش‌های اين پل، نابود شده است. پل ساسانی پاپيلا در روستای ططرآباد در شهرستان لالی  از استان خوزستان است. اين پل که بر رودخانه زيو‌رود ساخته شده است. به گفته ی گهستونی خبر ويرانی پل تاريخی پاپيلا چندين بار به آگاهی فرمانده‌ی يگان حفاظت استان خوزستان رسانده شد اما شوربختانه خبر تعرض‌ها و ويرانی‌ها از شهرستان به استان و از استان به تهران انتقال داده نمی‌شود.

 شهرستان تالش با مساحتی حدود ۲۳۷۳ کیلومتر مربع که در شمال غرب گیلان قرار دارد.تالش در اصل نام یکی از تیره‌های آریایی است که سکونتگاه اصلی آن‌ها در البرز غربی از جنوب شرقی جمهوری آذربایجان آغاز شده و تا شمال غربی استان گیلان و استان اردبیل ادامه دارد.

هم‌نشینی با موجودات فضایی در دره ستاره‌ها

ماندن در دره ستاره‌ها پس از غروب آفتاب برای عده‌ای، نگران كننده است، چون با سكوت شب موجودات فرازمینی در استاره كفته گرد هم می‌آیند.

بنام خدا

 کتیبه‌‌هایی به خط پهلوی «هام دبیره» و «نیم‌گشته» در کوه‌های جنوب خاوری (:شرقی) شهرستان خمین، در گستره‌ی تیمره، پیدا و خوانش شد.
محمد ناصری‌فرد، پژوهشگر سنگ‌نگاره‌های ایران در گفت‌و‌گو با خبرنگار امرداد از پیدا شدن دو کتیبه‌ به خط پهلوی «هام دبیره» و «نیم‌گشته» در پژوهش‌های میدانی خود در کوه‌های جنوب خاوری‌(:شرقی) شهرستان خمین خبر داد.
به گفته‌ی وی، کتیبه‌ای که به خط «هام دبیره» نوشته شده در بالای خود نگاره‌ای از یک سوار، دارد. در زیر این نگاره نوشته‌ای آمده که به معنی «فرخان شاه» است. برپایه‌ی بررسی‌های انجام شده، فرخان شاه نام یکی از سرداران یزدگرد سوم بوده که مرزهای لبنان و فلسطین امروزی را گشوده است.
بنابر سخنان ناصری‌فرد کتیبه‌ای که به خط ‌«نیم‌گشته» پیدا شده، زیبایی خیره‌کننده‌ی دارد و این‌گونه نگاره با چنین خطی تاکنون در جایی دیده نشده است. وی در این راستا افزود: «کتیبه‌ای که به خط «نیم گشته» نگارش شده یکی از زیباترین گونه‌ی نگارش این خط است که توجه کارشناسان را به خود جلب کرده است. این نوشته در نگاه نخست به شکل تصویر به نظر می‌آید در صورتی‌که گونه‌ای خط پهلوی است که حروف آن با زیبایی و هنر گرافیکی ویژه و به‌گونه‌ی سر هم نوشته شده است. متن کتیبه‌ی نیم‌گشته به معنی سیم (سوم) هر ماه است که شاید اشاره به برگزاری آیین‌های دینی که در این روز از ماه برگزار می‌شده دارد.»
پژوهشگر سنگ‌‌نگاره‌های ایران، با اشاره به پیشینه‌ی این کتیبه‌ها که به زمان ساسانی برمی‌گردد، گفت: «کتیبه‌ی نیم‌گشته به شوند‌(:دلیل) تیره‌تر بودن، دیرینگی بیشتری نسبت به کتیبه‌ی هام‌دبیره دارد و به گمان بسیار به آغاز روزگار ساسانی یا سال‌های پایانی روزگار اشکانی مربوط می‌شود.»
به باور وی آسیب‌های انسانی‏، عوامل طبیعی مانند باران، سرما و گرما و همچنین رویش گل‌سنگ‌ها از مهم‌ترین تهدیدهای پیش روی این سنگ‌نگاره‌هاست.
علاقه‌ی شخصی به هنرهای صخره‌ای به ویژه سنگ‌ نگاره‌ها، ناصری‌فرد را شناسایی این مبانی تاریخ، فرهنگ و هنر ایران‌زمین کشانده است. به گفته‌ی وی نخستین گام برای این آرمان، مکان‌یابی است. پس از آن باید در جهت مکان‌نمایی و شناسایی گام برداریم. از آنجایی که یک متخصص به تنهایی نمی‌تواند کتیبه‌ها را رمزگشایی کند، بهره بردن از تخصص‌های کارشناسان دانش‌های گوناگون همچون انسان‌شناسی، باستان‌شناسی، جامعه‌شناسی، هنر، اقلیم‌شناسی، نجوم، شیمی و بسیاری دیگر برای یافتن حلقه‌های مفقوده‌ی این هنر-فرهنگ، بایسته است.

بنام خدا

پايه‌ستون‌هايی كه پيرامون پاسارگاد، رها شده‌اند

تخته‌سنگ‌ها و پایه‌ستون‌های هخامنشی كه در كاوش‌هاي «تنگه بلاغی» يافت شده‌اند، اين روزها زیر نور آفتاب روبه‌روی در نگهبانی گستره‌ی تاریخی پاسارگاد به حال خود رها شده‌اند. اين در حالی است كه این يافته‌ها، بنا بود در گنجينه‌ای نگهداری شود. البته اين موزه که از زمان پهلوی در این گستره در دست ساخت است، هنوز ساختش پايان نيافته است كه يافته‌ها را بتوان در آن، نگهداري كرد.
به گزارش مهر، اگر به گستره‌ی تاریخی پاسارگاد در شیراز برويد همان جلوی در نگهبانی، سمت چپ سنگ‌ها و پایه‌ستون‌های تاریخی بسياري را خواهید دید.
اگر از نگهبانان آنجا بپرسید این تکه‌سنگ‌های تاریخی از کجا آمده‌اند که این‌گونه بی‌اعتنا در این گستره رها شده‌اند می‌گوید: «این‌ها يافته‌های تنگه‌بلاغی است. اما چون جایی برای نگهداری آنها نداشتیم در این مکان رها شده اند تا بلکه ساخت موزه‌ای که از دروزگار پهلوی آغاز شده، روزی پايان يابد و این سنگ‌ها به آن موزه منتقل شوند.
اين پايه‌ستون‌ها و سنگ‌ها را هرچند گروه نجات‌بخشي پاسارگاد از وضعيت پيشينش رهانده‌اند اما هنوز هم با اين شيوه‌ی نگهداری، در وضعیت نابسامانی به سر می‌برند.
به گمان می‌آيد كه در استان فارس، آن اندازه اثر تاریخی هست که دیگر نگهداری از این چند تخته‌سنگ و پایه‌ستون هخامنشی برای متولیان پاسداری از میراث فرهنگی، ارزش چندانی ندارد که چنین در برابر نور آفتاب و بارش باران رها شده‌اند!

مجموعه زيبا و ديدني چشمه هاي آب معدني باداب سورت اروست، یکی از شگفت انگيزترين شاهکارهاي طبيعت؛ به عنوان زیباترین چشمه جهان و همچنین دومین اثر طبیعی ملی ایران پس از قله دماوند به ثبت رسید.

نام این قلعه حتی در کتاب اوستا وقتی صحبت از «وارنای کهن» به میان آمده نیز مطرح شده است. فکرش را نمی‌توان کرد که در استانی که همیشه با شلوغی‌های پایتخت دست به گریبان است، بتوان یک قلعه باستانی را پیدا کرد.

  ده ونک" دهی در دل شهر

 ●  زالزالکه، زالزالکه ....... میوه ی باغ ونکه

  در کوه ایوب، قدمگاهی منسوب به ایوب پیامبر دیده می شود و غاری که گفته می شود بزرگترین غار آذرین ایران با بزرگترین دهانه است.

مدفن حضرت یوشع نبی در مجموعه تاریخی و فرهنگی تخت فولاد و در ضلع شمالی تکیه شهدا واقع گردیده است.

بنام خدا

ویژگیهای کارکنان آژانس مسافرتی

          بايد دارای مهارت های ارتباطی عالی و برخورد دوستانه و مودب  بوده و از کار کردن با مردم و فروش لذت ببرند .

      بايد به جغرافیا و سفر علاقه داشته و مقاصد مختلف در سراسر جهان را بشناسند .

     بايد هنگام برخورد چهره ای مطمئن داشته باشند .

       بايد دارای مهارت های رايانه اي باشند .

         بايد فروش بليت را خوب بدانند .

        بايد انعطاف پذير و سازگار باشند .

         بايد حتی زمانی که تحت فشار هستند موثر ، آرام و شکیبا (صبور) ، باشند .

         بايد به عنوان بخشی از يك گروه در كار گروهي خوب کار كنند .

        بايد با توجه به تجربه خود و توان مالي مشتريان آنها را راغب به سفر براي تفريح و گذراندن تعطيلات يا انجام كسب و كار كنند.