جشن «تِتی» مازندرانی ها در پارک لاله تهران برگزار شد

بنام خدا

●	شکوفه های مازندران در تهران باز شدند

خبریار امرداد-نگار پاکدل :

«تِتی»، جشنی مازندرانی، است، جشنی که به جشن شکوفه‌ها، نامور است. این جشن در هنگامه‌ای برگزار می‌شود که در و دشت به گل نشسته‌اند. امسال سومین سالی بود که این جشن به کوشش مجموعه‌ی فرهنگی «پارپیرار»(به معنای پارسال پیرارسال) و همکاری انجمن‌های مردمی مازندران و شهرداری تهران، در تهران برگزار شد. جشن تتی امسال پسین ٢٨ اردیبهشت ماه، در پارک لاله‌ی تهران برگزار شد.

جشن با آوای دهل و سرنا به دور حوض بزرگ میان پارک لاله آغاز شد. گروهی با پوشش محلی شمالی به دنبال نوازندگان با کف زدن به شادی ‌پرداختند. در راه چندجا، نوازندگان ایستادند و مازنی‌ها به رقص‌های محلی ‌پرداختند.
مجریان«رضا نژاد» و «تهمتن‌نژاد» که لباس‌هایی محلی به تن داشتند به زبان محلی به میمهانان که شمارشان بسیار بود و همه بر روی چمن‌‌های خیس پارک نشسته بودند، خوشامد گفتند و به اجرای برنامه پرداختند.
در این جشن، آیین نمادین خواستگاری برگزار شد. گروهی از زنان با پوشش محلی و سینی‌هایی حاوی برنجک(برنج سرخ شده)، رشته برشته(خوراکی سنتی)، تخم‌مرغ پخته، حنا، و... که بر سرهایشان گذاشته بودند، محل برگزاری جشن را دور زدند. همراه با آوای دهل و سرنا، مردم به پایکوبی می‌پرداختند، تا گروه خواستگاران با سینی‌هایشان، به جایگاه برگشتند.

«حسن موسوی چلک»(دبیر سومین جشنواره‌ی مازندرانی تتی)،درباره‌ی پیشینه‌ و شوند برپایی این جشن گفت: «جشنی با این نام پیرامون تنکابن برگزار می‌شده اما نه به شکلی که ما این جشن را برپا می‌کنیم.»

به گفته‌ی موسوی، تتی به معنای شکوفه است و بهار، فصل گل سرخ و بهار ‌نارنج و همچنین کشاورزی است. موسوی گفت: «این جشن به‌گونه‌ای شکرگزاری از خداوند برای همه‌ی نعمت‌هایش است.»
او گفت: «تلاش مجموعه‌ی «پارپیرار» براین بوده که از این جشن پلی بسازد میان نسل جدید و قدیم تا با گنجاندن مجموعه‌ای از آیین‌های سنتی مازندران، آیین‌ها‌ی کهن را به فرزندانمان بیاموزیم.»
وی، همچنین افزود: «امروزه مردم ما افسرده شده‌اند و زندگی سختی دارند و ما می‌خواهیم با این‌کار بتوانیم شادی بیافرینیم، به‌ویژه شادی‌های گروهی، همانند گذشتگانمان که تلاش می‌کردند با همه‌ی فشارها، کار و سختی‌های زندگی، فضایی شاد داشته باشند.»

«محمدزاده»، نوازند‌ه‌ي ني با همراهي «امير قاسمي»، خواننده، به اجرايي دونفره پرداختند.

«كيوس گوران»، شاعر مازندرانی شعری خواند و سپس غزلی درباره‌ی تتی

«ناصر وحدتی»، خواننده‌ی آوازهای فولكلور گيلانی به روی سن آمد و به اجرايی كوتاه پرداخت كه بسيار از آن استقبال شد و هم‌زمان با شعرخوانی وحدتی، مردی در پايين سن به رقص و پايكوبی پرداخت.

آیین طناب با هنرمندی «جمشید پهلوان» به مدت یک‌ساعت به نمایش گذاشته شد. به گاه اجرای پهلوان، در بالای طناب، تلخکی نیز زیر طناب، حرکاتی نمایشی و خنده‌دار اجرا می‌کرد و هم‌زمان سرنا و دهل نیز گوش‌نوازی می‌کرد. این نمایش نیز بسیار مورد استقبال تماشاگران قرار گرفت. بینندگان گاهی نگران از افتادن پهلوان جیغ می‌‌کشیدند و گاهی از سر شوق، کف می‌زدنند و وی را تشویق می‌کردند.