بنام خدا

بنام خدا

کوشش 50 ساله‌ی یک آلمانی‌تبار فرانسوی برای ویرایش و چاپ شاهنامه

پویان پشوتنی :

چه انگیزه‌ای دانشمندی بیگانه را برآن می‌دارد تا 50 سال از زندگی خود را بر سر ویرایش و برگردان شاهنامه‌ی فردوسی بگذارد و تا واپسین روزهای زندگی، دست از کار توان‌فرسای خود نکِشد؟ چنین دانشوری را باید شناخت و کار کم‌مانند او را ارج‌گزارد.  «ژول مول» زمانی که از سوی مدرسه‌ی زبان‌های خاوری پاریس ماموریت یافت تا شاهنامه را ویرایش و چاپ کند، می‌دانست کار دشواری را آغاز کرده است که به سرانجام رساندن آن بردباری و زمان بسیاری می‌خواهد. او زندگی و کوشش خود را به تمامی به‌کار بُرد تا کاری را که در پیش گرفته است، سنجیده و استوار، به انجام برساند. هرچند مرگ، این بخت را به او نداد تا چاپ واپسین جلد شاهنامه را ببیند، اما زمانی که چشم از جهان فروبست می‌دانست که خویشکاری‌اش را به درستی انجام داده است.  رهاکردن کرسی دانشگاه و فراگرفتن زبان و ادبیات فارسی  ژول مول در سال 1800 میلادی در اشتوتگارت آلمان زاده شد. در روزگار جوانی و دانش‌اندوزی روی به فلسفه آورد و از دانشگاه توبینگن درجه‌ی دکترا گرفت. مول پیشنهاد سرپرستان دانشگاه را برای تدریس فلسفه رد کرد. زیرا دلبستگی بسیارش به فرهنگ و زبان فارسی، او برانگیخته بود تا راهی فرانسه- پایتخت فرهنگی اروپا-  شود و در مدرسه‌ی زبان‌های خاوری آن‌جا(کلژدوفرانس) درس بخواند و بر دانش خاورشناسی خود بیفزاید. به ویژه آن‌که در آن‌جا خاورشناس نامداری چون «سیلوستر دو ساسی» سرگرم تدریس بود. مول در نزد او دانش اندوخت و پژوهش‌هایش را گسترش داد. در این زمان او 23 ساله بود و شهروندی(:تابعیت) کشور فرانسه را پذیرفته بود.  تنها 3 سال پس از آن، به چنان پیشرفت و استادیی رسیده بود که دولت فرانسه از او خواست یک بخش از پروژه‌ای را که به نام «مجموعه‌ی خاوری(:شرقی)» نامیده می‌شد، به سرانجام برساند. بخشی که بر دوش مول گذاشته شد، ویرایش شاهنامه و برگردان آن به زبان فرانسه بود. او بی‌درنگ دست به کار شد و در گام نخست دستنویس‌های باارزش شاهنامه را گردآوری کرد. 8 دستنویس از آنِ کتابخانه‌ی پادشاهی فرانسه بود؛ 13 دستنویس در کتابخانه‌ی کمپانی هندشرقی در لندن نگهداری می‌شد؛ 2 دستنویس از آنِ «سر جان ملکم»- تاریخ‌نگار و سیاستمدار انگلیسی-  بود و نشان یک دستنویس دیگر را در کلکته یافته بود. افزون بر آن از هر فرصتی برای شناخت بهتر شاهنامه بهره می‌بُرد. نه تنها دست به بررسی حماسه‌نامه‌های پس از شاهنامه زد، بلکه هنگامی که شنید هیاتی از سوی دولت فرانسه رهسپار ایران است(1839 میلادی)، از یکی از همراهان هیات خواست تا معنای برخی از اصطلاحات و واژگان دشوار شاهنامه را از استادان ایرانی بپرسد و در بازگشت، او را آگاه سازد. زمانی هم که دریافت «ترنر ماکان» شاهنامه را در کلکته چاپ کرده و نسخه‌ای از چاپ او به پاریس رسیده است، از آن ویرایش هم بهره بُرد تا چاپی استوار و درخور اعتماد از شاهنامه منتشر کند. هم‌چنان که چاپ سنگی شاهنامه را که در تهران منتشر شده بود، نادیده نگرفت.   فراهم آوردن کهن‌ترین دستنویس‌های شاهنامه  بررسی‌های آغازین ژول مول 5 سال به درازا انجامید. تا آن‌که 33 دستنویس از شاهنامه را گرد آورد و دست به کار توان‌فرسای سنجش آن‌ها زد. سرانجام 12 سال پس از پذیرفتن ماموریتش، نخستین جلد از ویرایش و برگردان شاهنامه را آماده کرد(1838 میلادی). در چاپ او، یک رویه از کتاب، بیت‌های شاهنامه را دربرمی‌گرفت و رویه‌ی رو‌به‌روی آن دربردارنده‌ی برگردان فرانسوی همان بیت‌ها بود. به دستور لویی هیجدهم- پادشاه فرانسه- چاپ شاهنامه‌ی مول در چاپخانه‌ی سلطنتی آغاز شد. جلد دوم 4 سال پس از آن، جلد سوم در 1846، جلد چهارم در 1855، جلد پنجم در 1866 و جلد ششم در 1868 چاپ شد و تاثیری ماندگار بر ادبیات فرانسه گذاشت؛ هم‌چنان‌که بر اعتبار علمی ژول مول بسیار افزود. «لامارتین» و «ویکتور هوگو»، دو تَن از نویسندگان نامدار فرانسوی بودند که از راه برگردان مول با شاهنامه‌ی فردوسی آشنا شدند و از آن تاثیر گرفتند.  در سال 1870 میلادی میان فرانسه و پروس(:آلمان) جنگ روی داد. مول که آلمانی‌تبار بود، از بیم بدگمانی فرانسویان، پاریس را ترک کرد و راهی انگلستان شد. با این همه، گروهی از پاریسی‌ها به خانه‌ی مول یورش بُردند و بخش‌هایی از یادداشت‌ها و رویه‌های چاپ شده‌ی جلد پایانی شاهنامه را از میان بُردند. 5 سال پس از آن، زمانی که مول به پاریس بازگشته بود، برادرش- روبر- درگذشت. این رویداد ناگوار که تاثیری ژرف و ویران‌کننده بر ذهن و روان مول گذاشت، نتوانست او را از ادامه‌ی کارش بازبدارد. مول با کوشش بسیار سرگرم چاپ جلد واپسین شاهنامه(جلد هفتم) شد. اما زمانی که به بخش «شیون باربد بر مرگ خسروپرویز» رسیده بود، در بستر بیماری چشم از جهان فروبست و پس از 50 سال تلاش بی‌گسست برای چاپ شاهنامه، دفتر زندگیش در 76 سالگی( 4 ژانویه 1876) بسته شد. شاگرد وفادار او، «باربیه دومنار»، کار استاد را ادامه داد و برگ‌های اندک بازمانده‌‌ی شاهنامه را ویرایش و چاپ کرد.  شاهنامه‌ی ژول مول، شاهکار صنعت چاپ در سده‌ی نوزدهم میلادی  چاپ ژول مول، جدای از ارزش‌های علمی و نسخه‌شناسی آن، یکی از نفیس‌ترین چاپ‌های شاهنامه به شمار می‌رود و هنوز هم در گرانبهایی و زیبایی چاپ، کم‌مانند است. این کتاب در اندازه‌ی بزرگ سلطانی، با کاغذ نفیس و حروف درشت و چشم‌نواز، که از شاهکارهای صنعت چاپ است، انتشار یافت. در سال 1976، هم‌زمان با یکصدمین سال درگذشت مول، بنیاد شاهنامه‌ چاپ افستی از این کتاب، در اندازه‌ی کوچک‌تر و با شمارگان 625 دوره، منتشر کرد. متن فارسی کتاب، به یاری استاد مجتبا مینوی دوبار در سال‌های 1344 و 1353، و از سوی  سازمان کتاب‌های جیبی انتشار یافت. در سالیان گذشته نیز چاپ دیگری از ویرایش ژول مول(بدون برگردان فرانسوی آن) با پیشگفتاری از استاد محمدامین ریاحی، چاپ و پخش شد.  برگردان ژول مول از شاهنامه را رسا، روان و وفادار به متن دانسته‌اند. او به شیوه‌ای امانتدارانه برگردان خود را، تا آن‌جا که شدنی بود، واژه به واژه انجام داده است. یکی از آرزوهای مول، که همواره آن را بر زبان می‌آورد، چاپ شاهنامه در اندازه‌ی کوچک بود تا همه‌ی فرانسوی‌ها توانایی دسترسی به آن را داشته باشند. این آرزوی مول، پس از مرگ او، به دستیاری همسرش برآورده شد.  یاری‌نامه:  «نامه‌ی ایران»، 1384، جلد 1- جستار تهمورس ساجدی/ «متن‌شناسی شاهنامه‌ی فردوسی»،  1385، جستار ایرج افشار/  «شاهنامه متن بینافرهنگی»- 1388، جستار بهمن نامور مطلق/ «فردوسی»، 1375- محمدامین ریاحی

بنام خدا

بنام خدا

بنام خدا

حاضر‌جوابی داریوش ارجمند در برنامه تلویزیون

 

نخستین پرسش مجری:

بنام خدا

بنام خدا

 

بنام خدا

نقاشی اثر «گوستاو دوره» نقاش فرانسوی، سال ۱۸۶۶ میلادی.

یهودیان دوران باستان سه معبد بزرگ و اصلی در شهر اورشلیم ساختند، معبد اول یا همان معبد سلیمان (هیکل سلیمان) ، معبد دوم یا معبد اورشلیم و معبد سوم یا همان معبد هرود. این معابد بعد از حمله بختنصر پادشاه بابل به اورشلیم و اسارت بسیاری از یهودیان آسیب بسیار زیادی دیدند و از رونق افتادند.

در این نقاشی کورش پس از آزاد سازی یهودیان در بابل و فتح اورشلیم بازگشایی معبد اورشلیم را با آنها جشن میگیرد.

بنام خدا

آیا واقعا آخر شاهنامه خوش است؟

به یقین تاکنون جمله “شاهنامه آخرش خوش است” را شنیده اید و شاید خود نیاز بارها آنرا به کار برده اید. اما این جمله از کجا آمده است و آیا واقعا آخر شاهنامه خوش است را در ادامه بحث می کنیم…


در ابتدا عرض شود که این عبارت کنایه است زیرا آخر شاهنامه سقوط ایران بدست عربان و کشته شدن رستم فرخزاد و گریز یزدگرد سوم و نهایتا کشته شدن وی و همچنین قطع امید مردم از بیرون راندن اعراب جاهل است. پس چطور می تواند خوش باشد؟ لذا زمانی این ضرب المثل را به کار می برند که بخواهند شخص را به نوعی تهدید کنند و به او بفهمانند آخر و عاقبت خوبی برایش ندارد. دکتر فریدون جنیدی در یک برنامه رادیویی زنده در مورد سوال خانمی که از وی پرسید: چرا می گویند آخر شاهنامه خوش است؟ چنین جواب داد:
«این گفته ی دشمنان ایران است . چه گونه می شود که آخر شاهنامه که ما همه ی هستی و دار و ندارمان را از دست می دهیم ، خوش باشد ؟ نه ! این گفته ی دشمنان ایران است. و حتّی یکی از این دشمنان کتابی به همین نام چاپ کرده است : آخر شاهنامه ، که می گوید هر که درباره ی شاهنامه کار کرده ، در آخر بدبخت شده . من ، خود ، عمر خرّم خود را در راه شاهنامه نهادم و اکنون خوشبخت ترین مرد جهانم. »
در آخر شاهنامه جز اندوه فردوسی از ویرانی ایران بدست تازیان و تباه شدن نژاد ایرانی و مرثیه وی در این راه چیزی نخواهید یافت.

نمونه ای را در زیر با هم می خوانیم:

چو با تخت منبر برابر شود     همه نام بوبکر و عمر شود
تبه گردد این رنج‏های دراز    نشیبی دراز است پیش فراز
نه تخت و نه دیهیم بینی نه شهر       کز اختر همه تازیان راست بهر
بپوشند از ایشان گروهی سیاه       ز دیبا نهند از بر سر کلاه
نه تاج و نه تخت و نه زرینه کفش     نه گوهر نه افسر نه رخشان درفش
برنجد یکی، دیگری بر خورد       به داد و به بخشش کسی ننگرد
ز پیمان بگردند و از راستی     گرامی شود کژی و کاستی
پیاده شود مردم رزم‏جوی     سوار آنکه لاف آرد و گفتگوی
کشاورز جنگی شود بی‏ هنر         نژاد و بزرگی نیاید به بر
رباید همی این از آن، آن از این       ز نفرین ندانند باز آفرین
نهانی بتر ز آشکارا شود       دل مردمان سنگ خارا شود
بداندیش گردد پدر بر پسر      پسر همچنین بر پدر چاره‏ گر
شود بنده‏ ی بی ‏هنر شهریار     نژاد و بزرگی نیاید به کار
به گیتی نماند کسی را وفا       روان و زبان‏ها شود پر جفا
از ایران و از ترک و از تازیان      نژادی پدید آید اندر میان
نه دهقان نه ترک و نه تازی بود       سخن‏ها به کردار بازی بود
همه گنج‏ها زیر دامن نهند         بمیرند و کوشش به دشمن دهند
چنان فاش گردد غم و رنج و شور      که رامش به هنگام بهرام گور
نه جشن و نه رامش، نه گوهر نه نام      به کوشش ز هر گونه سازند دام
زیان کسان از پی سود خویش       بجویند و دین اندر آرند پیش

چند نکته:
- رفتن تخت شاهی (به نشانه‏ی نظم و ثبات کشور) و آمدن جنگ،
- رنج‏های دراز: تلاش ایرانیان برای ساختن تمدنی بزرگ (از زمان کوروش بزرگ ۶٠٠ پیش از میلاد مسیح تا زمان یزدگرد ۶٢٠ پس از میلاد)
- تخت و دیهیم (تاج) و شهر: زندگی شهری (تمدن)
- برتجد کسی، دیگری بر خورد: کس تلاش کند و دیگری سود ببرد
- داد و بخشش: عدالت و بخشش از ارزش‏های مهم اجتماعی
- پیمان و راستی: از ارزش‏های فرهنگ ایرانیان. کژی و کاستی: از پادارزش‏ها
- پیاده شدن: بی‏ارج شدن. سوار: محترم
- نژاد و بزرگی: از ارزش‏های ایرانیان
- شهریار شدن بندگان بی‏ارزش: عربان از زیردستان بی‏اهمیت ساسانیان بودند
- دهقان: عربی شده‏ی دهگان. دهگان بزرگ و سرور ده در زمان ساسانیان بود. به نوعی اشراف محلی
- کشاورز جنگی: صنعت ایرانیان کشاورزی بود در حالی که عربان بیشتر تاجرپیشه بودند و به علت شرایط جغرافیایی خود با کشاورزی میانه‏ی خوبی نداشتند. مثلا مکیان به اهل یثرب (مدینه‏ی قبل از اسلام) که کشاورزی می‏کردند به طعنه می‏گفتند آب‏کش و حمال!

بنام خدا

يک زبان‌شناس گفت:

●   «هخامنش» يعنی «دوستدار انديشه»

خبرنگار امرداد - شهداد حیدری :

«هخامنش به معنای "دوستدار اندیشه" است. باید دید هخامنشیان چه فرهنگ و اندیشه‌ی والایی داشته‌اند که چنین نام سنجیده‌ و بامعنایی را برای قوم خود برگزیده‌اند.  چنین فرهنگی را باید شناخت و درباره‌ی آن اندیشید.» آن‌چه بازگو شد، بخشی از سخنان مهمند شیدرنگ، زبان‌شناس، درباره‌ی گذشته‌ی باستانی ایران و برپایی شاهنشاهی‌های ماد و هخامنشی بود. او در ادامه افزود: «تا روزگار داریوش بزرگ، هیچ نوشته‌ی تدوین‌شده‌ای درباره‌ی تاریخ ایران در دست نداریم. آن‌چه می‌دانیم اشاره‌های پراکنده‌ای است که در بایگانی‌ دولت‌های آشور و بابِل آمده است. برای نمونه، در سندی آشوری می‌خوانیم که بانویی، کالایی را فروخته است. در این سند 2 تاریخ آمده است که یکی از آن‌ها اشاره به مرگ کمبوجیه‌(نیای کوروش بزرگ) دارد. تنها از این اشاره است که پی به تاریخ درگذشت کمبوجیه می‌بریم.» به سخن شیدرنگ، در اسناد 2900 سال پیش از میلادِ آشوری‌ها، از قومی آریایی نام بُرده شده است که دام‌پرور و پرورش‌دهنده‌ی اسب بوده‌اند. این قوم همان مادها بوده‌اند. به فاصله‌ی 50- 60 سال پس از آن، باز در اسناد آشور از جایگیری(:استقرار) قوم ماد در جنوب دریاچه‌ی چیچست و قوم پارس در جنوب ایران، یاد می‌شود و بدین‌گونه آگاهی‌های تازه‌ای درباره‌ی آن‌ها به‌دست می‌آوریم.   پیشینه‌ی تاریخی مادها   شیدرنگ درباره‌ی پیشینه‌ی تاریخی مادها افزود:«مادها از ایل‌های گوناگونی تشکیل شده بودند و پیشه‌ی آن‌ها دامداری بود. همواره هم میان این ایل‌ها اختلاف‌ها و جدایی‌هایی پدید می‌آمد. تا آن که سرانجام تصمیم گرفتند کنار هم بنشینند و با هم‌سگالی و هم‌اندیشی، به تدبیر و چاره‌اندیشی کارها بپردازند. کسی که مادها را گردهم آورد، "دیااکو" نام داشت. جایی هم که برای گفت‌وگو برگزیدند، "هگمتانه" نامیدند، که به معنای "جای گردآمدن" بود. مادها سالی یک‌بار در هگمتانه به دیدار هم می‌آمدند و درباره‌ی کارها به رایزنی می‌پرداختند. اما سرانجام آشوری‌ها، دیااکو را تبعید کردند و از سرزمین‌ خود راندند.»    هووخشتره، فرمانروای نیک   شیدرنگ درباره‌ی ادامه‌ی شاهنشاهی مادها پس از دیااکو، گفت:«پس از رویداد تبعید دیااکو، "فره‌ورتیش" جانشین او شد. نام او با واژه‌ی "فروردین" هم‌ریشه است. در این زمان هم‌چنان دست‌اندازی‌ آشوری‌ها ادامه داشت. برپایه‌ی اسناد بجا مانده از بایگانی آشور می‌دانیم که آن‌ها در یکی از یورش‌های‌شان به ایران، 100 هزار تَن زن و مرد و کوچک و بزرگ را به اسارت گرفتند و یک میلیون ستور و رمه را با خود بُردند. فره‌ورتیش تصمیم گرفت با آشوری‌ها بجنگد. اما در پایان جنگ‌ها شکست خورد و کشته شد. پس از او "هووخشتَرَه" به پادشاهی رسید. این نام به معنای "فرمانروای نیک" است. در زمان او، مادها به آشور یورش بُردند و برای همیشه این دولت را از پهنه‌ی روزگار کنار زدند. جانشین او، "ایختوویگو" نام داشت که گفته‌اند پدر ماندانا، مادر کوروش بزرگ، بوده است. در زمان ایختوویگو بود که شاهنشاهی مادها به پایان رسید.» به سخن شیدرنگ، باید شیوه‌ی برخورد خاندان هخامنشی با دولت آشور را سنجیده‌تر از رفتار مادها دانست. هنگامی که دولت آشور به ایلام یورش بُرد و آن دولت را از میان برداشت،  چون خاندان هخامنشی می‌دیدند که توان هماوردی با آشوری‌ها را ندارند، کوروش اول، پدربزرگ کوروش بزرگ، پسر خود، "آریاکو"، را با پیشکش‌های فراوان نزد "آشوربانیپال"، شاه آشور، فرستاد و او را به خدمت آنان گمارد. بدین‌سان و با چنین دوراندیشیی از نابودی خاندانش به‌دست آشوری‌ها، جلوگیری کرد.  از ختن تا هیمالیا، گستره‌ی شاهی هخامنشیان  شیدرنگ در پایان سخنانش، به هخامنشیان و بنیان‌گذاری شاهنشاهی بزرگ آنان اشاره کرد و گفت: «گستره‌ای که هخامنشیان بر آن فرمانروایی می‌کردند، از خُتن و دامنه‌ی تبت و هیمالیا، تا دریای اژه و سیاه و رود نیل ادامه داشت. در اسناد آن زمان آمده است که همسر داریوش بزرگ، بی‌هیچ نگهبانی، در سراسر این گستره راه می‌سپرد و به کارگاه‌هایی که خود بنیان گذارده بود، سرکشی می‌کرد. شگفت‌آور است که در پهنه‌ای بدین بزرگی، چنان امنیتی بوده است و مردم از چنان درک و احساس مسوولیت و پای‌بندی به راستی و درستی برخوردار بوده‌اند که بانویی از درباریان می‌توانست آزادانه و بی‌نگهبان، راه بسپارد و به کارهایش برسد.»   این نشست در 10 تیرماه و در بنیاد جمشید جاماسیان برگزار شد. نقالی سامره مفتون پایان‌بخش نشست بود.

بنام خدا

 خبرنگار امرداد - آفتاب یزدانی :

 نهم تیرماه، شماری از دوستداران میراث فرهنگی و طبیعی با گردهمایی کنار چشمه‌ی رکن‌آباد، هم تیرگان راجشن گرفتند و هم به پاکسازی این گستره‌ی تاریخی و طبیعی پرداختند.
  به گفته‌ی سیاوش آریا از دوستداران یادمان‌های تاریخی و طبیعی،  هم‌زمان با برگزاری جشن تیرگان و آب‌پاشان در کنار چشمه‌ی رکنی(رکن آباد)، این گردشگاه ملی از زباله، پاکسازی شد.
  چندی پیش، در گزارشی از سیاوش آریا، وضعیت ناخوشایند این گردشگاه، تصویر شد.‌ چشمه‌ای که خروشش، زیبایی و زلالی‌اش، الهام‌بخش نویسندگان و چکامه‌سرایان کشورمان از سده‌ها پیش بوده، چندگاهی بود که زباله‌دانی گردشگران شده بود و دیگر جایی در نوشته‌ها و سروده‌ها نداشت. اما اکنون با این همیاری مردمی، جانی دوباره گرفت.
  سیاوش آریا دراین‌باره گفت: «پس از بازتاب خبر زباله‌دان شده این چشمه، شماری از دوستداران زمین و طبیعت  با تماس‌های پی در پی و با ابراز نگرانی از وضعیت پیش آمده، خواستار پاکسازی این گستره شدند.»
به گفته‌ی وی چشمه‌ی رکن‌آباد، بخشی از خاطرات خوب همه‌ی شیرازی‌هاست، از همین روی خبر زباله‌دان شدنش، دل خیلی‌ها را به درد آورد.
  سیاوش آریا گفت: «با برنامه‌ریزی‌های انجام شده، ‌دیروز، ٩ تیرماه، تا اندازه‌ی بسیاری این گستره پاکسازی شد.»
آریا در دنباله‌ی سخنانش گفت: «هرچند این کار با چند تن آغاز شد اما در دنباله خیلی‌ها برای گردآوری زباله به ما پیوستند. هنگامی که به گردآوری زباله‌ها پرداختیم، آن‌هایی که برای گردش و لختی آسایش به دور از دود و ترافیک شهری به کرانه‌های این چشمه آمده بودند در گردآوری زباله‌ها همراهی‌مان کردند.»
  آریا از زبان یکی از کارگران این گردشگاه که ١٢ سال است در آنجا کار می‌کند و البته خواست که نامش گفته نشود، گفت: «بارها از مسوولین شهرداری خواسته شده که برای پاکیزگی چشمه‌ی رکن‌آباد کاری بکنند، دست‌کم با گذاشتن چندین زباله‌دان، از آلودگی بیش از اندازه‌ی این گردشگاه بکاهند اما مسوولین شهرداری در پاسخ به پیگیری‌ها گفته‌اند که؛ این وظیفه‌ی میراث فرهنگی است.»
  به گفته‌ی این کارگر، این موضوع هرچند با مسوولین میراث هم در میان گذاشته شده اما تاکنون کاری نشده است.
سیاوش آریا گفت:‌ «این گردشگاه ملی و کهن که هزینه‌ی بسیاری هم برای بازسازی آن شده، حتا یک سطل زباله هم ندارد!.»
آریا با اشاره به این که خود نیز پیگیری‌هایی در این باره داشته و با شهرداری شیراز و اکبرآباد تماس داشته و هنوز به نتیجه‌ای نرسیده گفت: «پرسش این است که آیا مسوولین شهرداری و یا میراث فرهنگی نبایست احساس مسوولیت کرده ودست کم چند سطل زباله در این جایگاه بگذارند؟ این پاکسازی اگر زباله‌دانی نباشد، چند روز دوام خواهد داشت.»
  چشمه‌ی رکن‌آباد در 12 کیلومتری شمال شیراز است و توسط رکن‌الدوله دیلمی در سال 338 مهی(ه.ق) ساخته شده است. این چشمه پس از گذر از دامنه‌ی کوه‌ها و تپه‌ها به سمت هفت‌تنان، حافظیه و باغ‌های پیرامون سرازیر می‌شده است. 

   
زباله‌ها در كنار گردشگاه ركن‌آباد- پيش از پاكسازی

آب‌پاشان به شادباش تيرگان

پاكسازی

پاكسازی چشمه ركن‌آباد


چشمه‌ی ركن‌آباد

گستره پس از پاكسازی
فرتورها از سياوش آريا است.

بنام خدا

بادگیرهای قم

بنام خدا

بنام خدا

شمار يادمان‌های جهانی شده‌ی ايران به ١٥ رسيد

●   برج قابوس و مسجد جامع اصفهان، ثبت جهانی شدند

خبرنگار امرداد - آفتاب یزدانی :

برج قابوس به سياهه‌ي يادمان‌هاي جهاني پيوست. برج قابوس كه بلندترين برج آجری جهان و از شاهكارهای سرزمينمان ايران است در سی‎وششمین نشست کمیته‌ی میراث جهانی كه در كشور روسیه در حال برگزاری است، به رای هموندان اين كميته، به ميراث جهانی پيوست.    برج قابوس بن‌ وشمگیر در سده‌ی چهارم مهي(:قمری) به فرمان شمس‌المعالی قابوس بن‌وشمگیر از پادشاهان آل‌زیار ساخته شده و هم‌اکنون در مرکز شهر گنبدکاووس، بر فراز تپه‌ای بزرگ، بلندبالايی خود را به رخ مي‌كشد.    در اين نشست افزون‌بر برج قابوس، مسجد جامع اصفهان در سياهه‌ي يادمان‌های جهانی جای گرفت. اين مسجد كه بنابر كاوش‌های باستان‌شناسی بر روی نيايشگاهی ساسانی، ساخته شده، در ميدان عتيق اصفهان جای دارد.   این مسجد كهنسال دارای دو گنبد با طراحی‌های آجری بسيار زيبا است.  از ايران تا پيش از برج قابوس و مسجد جامع اصفهان، ١٣ يادمان ديگر به سياهه‌ی يادمان‌های جهانی پيوسته بودند. ايران كه از سال ١٩٧٥ ميلادی به میراث جهانی یونسکو پيوسته، اكنون چهاردهمين و پانزدهمين يادمان‌های خود را نيز ثبت جهانی كرد.  گزينه‌هايی كه  در این سياهه جای می‌گیرند از نظر فرهنگی یا طبیعی بايد بی مانند بوده و دارای ارزش جهانی باشند. چغازنبیل، تخت جمشید و میدان نقش جهان كه اين روزها زمزمه‌ی خارج شدنش از سياهه‌ی ميراث جهانی، اينجا و آنجا به گوش می رسد از نخستین جاهايی بودند که ثبت جهانی شدند.  بم و فضای فرهنگی آن،‌ پاسارگاد،‌ گنبد سلطانیه،‌ بیستون، سه کلیسای مسیحی ارامنه به نام‌های سنت تادئوس،‌ سنت استپانوس و زور زور، سازه‌های آبی شوشتر، بقعه و خانگاه شیخ صفی‌الدین،‌ مجموعه بازار تاریخی تبریز و باغ‌های ایرانی پاسارگاد، ارم، چهلستون، فین، عباس‌آباد، شازده، دولت‌آباد، پهلوان‌پور و اکبریه از ديگر يادمان‌های جهانی شده‌ی ايران هستند.

بنام خدا

بنام خدا

نویسنده‌ و پژوهنده‌ی فرهنگ ایران:

● گناه از ماست اگر بزرگانمان را مي‌دزدند و تاريخمان را به نام خود مي‌كنند

خلفای اموی، نخستين مصادره‌كنندگان

خبرنگار امرداد - شهداد حیدری :

«گناه ماست که کشورهای پیرامونی ما، که هیچ‌کدام تاریخ و فرهنگ درخوری ندارند، آیین‌ها و چهره‌های ایرانی را به نام خود می‌کنند. نباید به این نگاه کنیم که چرا رادیو تلویزیون و مراکز فرهنگی، آن‌چنان که ما می‌خواهیم، کاری نمی‌کنند. خود ما باید عشق به ایران و آب و خاک و میراث فرهنگی‌مان را افزون‌تر و افزون‌تر کنیم. اگر چنین نباشد، امیدی به پدیداری(:تجلی) هویت ایرانی نیست.»   پیش از خلفا، در تاریخ چیزی به نام مصادره‌، دیده نشده بود   آن‌چه بازگو شد، بخشی از سخنان محمد بقایی(ماکان)، نویسنده‌ و پژوهنده‌ی فرهنگ ایران، بود. او که درباره‌ی «مصادره‌ی چهره‌های فرهنگی ایران» سخن می‌گفت، در آغاز به پیشینه‌ی تاریخی چنین رویدادی اشاره کرد و گفت:«مصادره، جدای از معنای واژگانی آن، اصطلاحی است که هنگامی به‌کار می‌رود که دولتی، دارایی و مالی را که دارنده‌ای، ندارد و سرگردان است، به نام خود کند. چنین کاری نخستین‌بار در زمان خلیفه‌های اموی انجام شد. آن‌ها که در سنگدلی نامور آفاق بودند، هرچه از دارایی مردم را، که گمان می‌کردند از نیاز آن‌ها افزون‌تر است، به نام مصادره برمی‌داشتند. در زمان عباسیان نیز یکی از خلیفه‌ها به نام متوکل چندان از مال و اندوخته‌ی مردم مصادره کرد که کار به بریدن و مصادره کردن سرو کاشمر و تکه تکه کردن آن و بُردنش به بغداد کشید. پیش از خلفا، در تاریخ چیزی به نام مصادره‌، دیده نشده بود.»   تازيان مصادره‌ی فرهنگی هم كردند  به سخن بقایی، یک گونه‌ی دیگر از مصادره، «مصادره‌ی فرهنگی» است. هنگامی که اعراب به ایران آمدند، هر آن‌چه را که با باور آن‌ها هم‌خوانی نداشت، از میان بُردند. نمونه‌ی روشن آن آتش زدن کتابخانه‌ی فارس بود. پرفسور هشترودی، زمانی که نخستین انسان به ماه گام گذاشت، گفت که اگر اعراب کتابخانه‌ی فارس را نابود نمی‌کردند، انسان یک سده زودتر به ماه می‌رسید. اعراب، نخست نابود می‌کردند، سپس آن‌چه را که برخاسته از دانش و دریافت دیگران بود، به نام خود می‌کردند. زمانی هم رسید که آیین‌های ایرانی را تغییر دادند و از آنِ خود دانستند. همه‌ی کوشش سهروردی و دانشمندان ایرانیی همانند او، این بود که بگویند آن‌چه را شما به نام خود می‌خوانید، بسیار پیش‌تر در اندیشه و سخن ایرانیان بوده است. براي نمونه این سخن که اندیشه‌ی نیک، نخستین آفریده‌ی خداوند است، سخن ایرانیان است. مُثل افلاتونی، نیز نظریه‌ی دیگری است که این فیلسوف یونانی از اشوزرتشت گرفته است، بی‌آن‌که نامی از او بیاورد. مُثل افلاتون، همان فروهری است که ایرانیان آن را می‌شناخت.   دزدیدن چهره‌های تاریخی و فرهنگی  بقایی سپس افزود:«از چند دهه پیش، گونه‌ای دیگر از مصادره آغاز شده است؛ و آن دزدیدن چهره‌های تاریخی و فرهنگی کشور ماست. آن‌ها مجسمه‌ی بابک خرمدین و نظامی گنجوی را می‌سازند و شعرهایی ساختگی به قطران تبریزی و همام، که هر دو سخنورانی ایرانی هستند، نسبت می‌دهند. از آن‌سو برای آن‌که هویت‌سازی کنند، نام‌های جغرافیایی ما را هم می‌دزدند. امارات هر کاري می‌کند تا نام خلیج فارس را دگرگون كند. این همان اماراتی است که چند سال پیش چند روستا بود که شتر هم آن‌جا نمی‌رفت، اما اکنون با پول بادآورده‌ی نفت به جایی رسیده که با لاس‌وگاس و میامی پهلو می‌زند. این همه مستندات تاریخی گواه نام خلیج فارس است، اما امارات با خریدن رسانه‌های جهان، آن‌ها را برمی‌انگیزد که نامی دروغین بر خلیج فارس بگذارند. خود ما هم بی‌گناه نیستیم.»    زبان فارسی زبان دوزخيان است!  بقايی با اشاره به راديو و تلوزيون كشورمان، گفت: «هنگامی که در رادیو تلویزیون، که خود را رسانه‌ی ملی می‌نامد، گفته می‌شود که زبان فارسی، زبان دوزخیان است!، یا در شبکه‌ی چهار تلویزیون، نخست زیرنویس‌های عربی را نشان می‌دهند، آن‌گاه فارسی آن را می‌نویسند، چه انتظاری از همسایگانی داریم که همانند گرگ دندان تیز کرده‌اند تا میراث ما را به نام خود کنند؟ ترکیه‌ی همایشی برای مولانا برپا می‌کند و 800 هزار مهمان خارجی را به قونیه فرامی‌خواند. اما در این‌جا برای این که بگوییم ما هم ارزش مولانا را می‌دانیم، همایشی در یکی از مراکز برپا می‌شود و استادانی سخنرانی‌هایی ارایه می‌دهند و چندی پس از آن هم فراموش می‌شود که مولانای ایرانی را دیگران به نام خود کرده‌اند.»   ما حتا يک كوچه هم به نام «دهخدا» نكرده‌ايم  بقایی با خرده‌گیری از بی‌توجهی به میراث فرهنگی ایران، گفت: «میراث فرهنگی ما داستانی پُر آب چشم است. تخت جمشید همانند علفزار شده است. روستاییان کنگاور سنگ‌های نیایشگاه آناهیتا را، که بیش از تخت جمشید پیشینه دارد، با بیل و کلنگ شکستند و با خود بردند و خانه ساختند و هیچ‌کس پيگیری نکرد و نپرسید: چرا؟ یکی از چهره‌های فرهنگی بزرگ ایران، دهخدا است. پس از فردوسی، کسی به بزرگی این مرد نداریم که برای استواری و توانمندی زبان فارسی آن همه کوشش کرده باشد. اما یک پس‌کوچه هم در همه‌ي تهران پیدا نمی‌کنید که به نام او باشد. در کشور 80 میلیونی ما، تیراژ کتاب به 500 نسخه رسیده است.»    فرهنگ‌نامه‌های بزرگ جهان، پورسينا را عرب ناميده‌اند و ما اعتراضی نكرديم   بقايی با گله از ناكارآمدي‌ها در بخش مديريت فرهنگی كشور گفت: «هر گونه که بنگریم، مدیریت کلان فرهنگی ما درخور انتقاد است. فرهنگ‌نامه‌ای عربی به نام "المنجد" در همین تهران اجازه‌ی فروخته شدن می‌یابد که در آن نام خلیج فارس را "خلیج" نوشته‌اند. شعری در روزنامه‌ها چاپ می‌شود که سراسر توهین به فردوسی است؛ یا می‌نویسند ایرانیان باستان، مشتی مردم بی‌سواد و وحشی و به‌دور از تمدن بوده‌اند! چندی پیش همایشی در کازرون برگزار شد. در آن‌جا گفته شد که ایرانیان باستان، آتش‌پرست بوده‌اند! اعتراض کردم و گفتم: به چه حقی پشت میکروفن عمومی دانشگاه چنین سخن نادرستی را بر زبان می‌آورید؟ اگر ایرانیان آتش‌پرست بودند، پس اهورامزدا چه‌کاره است؟ ایرانیان آتش‌پرست نبوده‌اند، آتش را بزرگ می‌داشتند چون تجسم نور است. در همه‌ی فرهنگ‌های "لاروس"، "بریتانیکا"، "آمریکانا" و چند فرهنگ دیگر، پورسینای ایرانی را "فلیسوف عرب" نامیده‌اند و هرگز از سوی ما اعتراضی نشده است.»    ایرانیان فیلسوف نداشته‌اند و همه عرب‌‌اند!   بقایی در پایان گفت:«چندی پیش نویسنده‌ای مراکشی گفته بود که ایرانیان فیلسوف نداشته‌اند و آن‌هایی را که فیلسوف ایرانی می‌دانند، همه عرب‌‌اند! این نیز نمونه‌ای دیگر از مصادره کردن دانشمندان ایران است. به او چنین پاسخ دادم که آن‌چه به نام "اراده‌ی انسان" در فلسفه‌ی افلاتون و شوپنهاور آمده است، پیش از آن، در اندیشه‌ی اشوزرتشت دیده می‌شود. اندیشه‌ی مانی با دیدگاه "کاپیلا"، فیلسوف هندی، و "لایبنیتس" درخور سنجش است؛ و آن‌چه "فرانسیس بیکن" درباره‌ی دانایی و توانایی گفت، 200 سال پیش از او، بر زبان فردوسی جاری شده بود. هر‌آن‌چه که "دکارت" در کتاب "گفتار در روش به‌کار بردن عقل" گفته است، صدها سال پیش از او در اندیشه‌ی غزالی دیده می‌شود. در باختر زمین می‌گویند که نظریه‌ی تکامل با "داروین" آغاز شد. اما سخن درست آن است که بگوییم که نخستین‌بار این "مسکویه‌ی " ایرانی بود که از تکامل سخن گفت.»   این نشست در پسین یکشنبه 4 تیرماه در بنیاد فرهنگی جمشید جاماسیان برگزار شد.

بنام خدا

كهن‌‌ترین نسخه‌ از تومارهای نقالی جهان، چاپ مي‌شود

خبريار امرداد- نگار پاكدل :

كهن‌ترین نسخه‌ی شناخته‌شده از تومارهای نقالی جهان که به 1135 مهی(:قمری) نوشته شده از سوی «سجاد آیدنلو»، پژوهشگر شاهنامه، ويرايش شده و آماده‌ي چاپ است.  به گزارش مهر، «سجاد آیدنلو»، گفت: «کهن‌ترین نسخه‌هایی که تاکنون درباره‌ي نقالی شاهنامه چاپ شده‌، تاریخ نوشتارشان به روزگار قاجار و پس از آن بازمي‌گردد. اما نسخه‌ي كنوني كه كهن‌ترين نسخه‌ي شناخته‌شده از تومارهای نقالی در جهان است، زمان نوشتارش به روزگار صفوي و هنگامه‌ي شاهي «شاه سلطان حسین صفوی» برمي‌گردد.  آيدنلو، نويسنده‌ي این نسخه‌ی كهن را شخصی به نام «بدرالدین محمد سیاهپوش» و تاریخ نوشتن آن را 1135 مهي، دانست. آیدنلو افزود: «این اثر كهن، پروانه‌ي چاپ گرفته است اما با توجه به این‌که برای ناشر آن مشکلاتی پديد آمده و در خبرها می‌آید که لغو مجوز شده است، زمان انتشار آن هنوز روشن نیست.»

بنام خدا

بنام خدا

بنام خدا

رضا شاه به اتفاق هیئت همراه به ترکیه مسافرت میکنه که تنها مسافرت خارجی رضا شاه بود.
وقتی آخر شب پس از صرف شام و شب نشینی رضا شاه به اتاقش
میره میبینه یه دختر جوان و زیبای ترک تو اتاقش منتظرشه.
با عصبانیت یه نفرو صدا میزنه و میگه این خانم اینجا چیکار میکنه؟
اون شخص میگه آتاتورک گفتن این خانوم پیشتون باشه که تا صبح شما ...تنها نباشین.
رضا شاه از اون خانوم میخواد اتاقو ترک کنه.
وقتی همراهان رضا شاه پرسیدن چرا دختر به این زیبایی رو فرستادین رفت؟
رضا شاه در پاسخ برگشت و گفت: من امشب رو تا صبح با این دختر می خوابیدم
فردا که آتاتورک به ایران اومد من کی رو بفرستم پیشش؟
تمام زنان و دختران ایران ناموس منند.

بنام خدا

بروز یک پدیده عجیب در یکی از روستاهای اطراف مشهد باعث وحشت ساکنان و کسانی شد که از آن منطقه گذر می کنند.
این روستا که در جنوب شهر مشهد و در فاصله 8 کیلومتری از این شهر واقع شده، حاکی است که مدتی است شب هنگام صدایی عجیب و وحشت آور از درختان به گوش می‌رسد که تاکنون سابقه نداشته است.
بنا بر این گزارش صدای شبیه صوت یا جیغ که از درختان این منطقه توریستی به محض تاریک شدن هوا به گوش می‌رسد باعث شده تا گردشگران از این منطقه که ابتدای جاده روستای سربرج است؛ فراری شوند.
این منطقه توریستی در جاده ای که از جنوب مشهد به سمت کوههای بینالود و مشخصا روستای دیدنی مغان و غار آن منتهی میشود, واقع شده که به کوههای خلج در مشهد شهرت دارد.
 

 

 

 

برخی از ساکنان آن منطقه این صدا های وحشت آور را از ملخهایی میدانند که به این منطقه هجوم اورده و شبها به درختان پناه میبرند , برخی نیز عواملی ناشناخته از جمله تغییرات آب و هوایی را دلیل بوجود آمدن این صداها عنوان میکنند.
این منطقه که در دره رودخانه ای واقع شده که یکی از سرچشمه های سد طرق میباشد , هرساله در این فصل خشک میشد , اما امسال همچنان دارای آب میباشد و همین امر باعث جلب مردم و به تبع آن ترس آنها از این پدیده شگفت انگیز شده است.
صداهایی که از درختان این منطقه به گوش میرسد هیچ شباهتی به صدای جیرجیرک نداشته و صدای باد نیز نمیباشد , چزا که خبرنگار ما در شرایطی این صدا ها را شنید که حتی برگ یک درخت هم به دلیل باد تکان نمیخورد.

 

 

درعین حال هیچ پدیده ای غیر طبیعی نیز در منطقه به چشم نمیخورد اما در لابه لای درختان و همچنین علفزارهای اطراف ان میشد هچوم ملخها را مشاهده کرد.
خبرنگار ما تصاویری نیز از این منطقه توریستی تهیه کرده که اکنون دیگر شبها حتی برای کسانی که از جاده منتهی به آن عبور میکنند هول انگیز شده است.

مشرق نیوز

بنام خدا

بنام خدا

بنام خدا

دوست عزيز ! بعنوان يك انسان اين نامه را به كه دوستش داری ارسال كن شايد يكنفر و فقط يكنفر با خواندن ان اسير آن نشود

بنام خدا

چکدرمه

چکدرمه یکی از انواع غذاهای بومی و محلی استان گلستان،‌بندر ترکمن و آق قلا است.

مواد لازم برای 6 نفر:

گوشت گوسفند: 500 گرم
پیاز: یک عدد متوسط
روغن: به میزان لازم
نمک، فلفل سیاه، زردچوبه و ادویه پلویی: به میزان لازم
رب گوجه‌فرنگی: 2 تا 3 قاشق غذاخوری
آب: حدود یک لیتر (4 پیمانه)
برنج: 700 گرم

طرز تهیه:

* گوشت را خرد کرده و با پیاز که کمی طلائی شده خوب تفت دهید.

* به آن ادویه، نمک، فلفل و رب را اضافه کرده و به تفت دادن ادامه دهید.

* سپس حدود 4 لیوان آب به آن اضافه کرده و بگذارید گوشت خوب بپزد.

* بعد از پخت گوشت، برنج شسته شده خیس خورده را به گوشت اضافه کرده و آب برنج را اندازه کنید.

* بعد از پختن برنج، آن را دم کنید. موقع دم کردن ابتدا زیر شعله را کمی زیاد کنید تا بخار کند، سپس حرارت را کم کرده و دم کنی بگذارید. بعد از دم کشیدن برنج، آن را در ظرف مورد نظر سرو کنید.

نکته:

1-این دستور 575 گرم کربوهیدرات، 140 گرم پروتئین، 150 گرم چربی و 3329 کیلو کالری انرژی دارد.
2-اگر گوشت را همراه با رب خوب تفت دهید هم بوی خاص آن گرفته شده و هم خوش رنگ می‌شود.
3-نباید مقدار آب گوشت زیاد باشد زیرا برنج شل می‌شود. مقدار آب آن بستگی به مرغوبیت برنج دارد که می‌بایست در نظر گرفته شود.
4-گوشت قرمز، بمب پروتئین و سرشار از آهن است، آنچه که تمام دخترها و پسرها در سنین رشد به شدت به آن احتیاج دارند. همچنین گوشت قرمز منبع غنی ویتامین ب 12 است که باعث تشکیل DNA می‌شود و سلول‌های عصبی و خونی را سلامت نگه می‌دارد.
5-مصرف گوشت قرمز کالری مورد نیاز بدن را تأمین می‌کند هر 100 گرم گوشت بدون چربی معادل 180 کالری است.

بنام خدا

بنام خدا

مشکلات بناهای روزگار صفوی پايان ندارد

سی‌وسه‌پل میزبان معتادان

سورنا لطفی نيا :

سی‌وسه‌پل، یکی از زیباترین بناهای تاریخی در اصفهان است که از روزگار صفوی برجای مانده، اکنون بخش‌هایی از آن جايي برای معتادان شده است.  به گزارش مهر؛ پل تاریخی سی‌وسه‌پل که گردشگران بسیاری را به اصفهان مي‌كشاند، امروزه شاهد  بی مهري‌هاي بسياري شده که اگر از دیوار نویسی بر روی آن و ترک‌هایی که به‌شوند(:دليل) خشکسالی و گذر مترو بر تن خود دارد، بگذريم، مشکلات دیگری این سازه را تهدید می‌کند.  گویی زخم‌های وارد شده بر تن این بنای تاریخی پايان ندارد و هیچ دستگاهي نگهداري از آن را پی‌گیری نمی‌کند،  در ميانه‌های این پل تاریخی بخشی هست که راه پله‌های ارتباط میان اشكوب(:طبقه) بالايي و پایین است و چند اتاقک کوچک نیز، که در گذشته برای جلوگیری از ورود به این بخش و ... با تیغه‌هایی آجری این جا بسته شده بود. این اتاقک‌ها اکنون به مكاني برای حضور معتادان تبدیل شده است.  حضور معتادان در این اتاقک‌ها می‌تواند چهره‌ی این بنای تاریخی را مخدوش و فضای نامناسبی را به گستره بدهد.  با توجه به خشکی رودخانه و گذر مردم از ميانه‌ی زاینده رود، ممکن است در آینده شاهد بروز دشواری های گوناگونی در پی حضور معتادان در این محل باشیم.  در این باره، سرهنگ «حسین حسین زاده» گفت: «رسیدگی به این كار از وظایف نیروی انتظامی است و ما سریعا پيگيری می‌کنیم.»  ريیس پلیس آگاهی فرماندهی انتظامی استان اصفهان افزود: «در نیروی انتظامی عنوانی به نام جرم مشهود داریم که در صورتی که در محضر پلیس رخ دهد، باید جلوگیری و اقدام شود.»  وی گفت: «با توجه به اینکه این مکان یک اثر تاریخی بسیار مورد اهمیت است به زودی برای بررسی و اقدامات ویژه گروهی را اعزام و از سوء استفاده‌ي از آن جلوگیری می‌کنیم.»

بنام خدا

رگ‌های قنات‌های 2500 ساله‌ی گناباد رو به خشكی است

نگار پاكدل :

قنات‌های 2500 ساله گناباد در جنوب خراسان رضوی که عامل تولید و زندگی در این شهر کویری هستند با تدوام خشکسالی‌ها و كندن چاه‌های ژرف، دچار افت آبدهی شده و رو به خاموشی می‌روند.   مردم گناباد برای زندگی در دشت‌های خشک این منطقه، نخست قنات وسپس زندگی را در آنجا ایجاد کرده‌اند و می‌توان گفت قنات جز جدایی‌ناپذیر زندگی مردم گناباد بوده و هست.   قنات‌های گناباد دیرینگی زیادی داشته و در درازای زندگی خود آسیب‌های ناشی از بلایای طبیعی مانند سیل و زلزله  بسیار دیده است.  خشکسالی در این شهرستان که از 12 سال پیش آغاز شده است شوند آن بوده كه افزون بر چشمه‌ها، 140 رشته قنات از 599 قنات گناباد کاملا خشک و دیگر قنات‌ها نیز با کاهش 10 تا 90 درصدی میزان آبدهی روبرو شوند. البته اعتبارات 300 میلیون تومانی هر ساله به این امر ویژه می‌شود اما جوابگوی خسارت‌های وارد شده به قنات‌ها نیست و اگر این قنات‌ها خشک شوند زندگی مردم با مشکلات بسیاری روبرو خواهد شد.   به گزارش مهر، «محمد باقر جاهدی»، مدیر جهاد‌ كشاورزی گناباد گفت: «گناباد از جمله شهرهایی است که شهروندان آن از روزگاران كهن با بهره‌برداری از سفره‌های آب‌زیرزمینی روزگار می‌گذراندند، این شهرستان دارای 599 رشته قنات است که 107 رشته‌ی آن در بخش مرکزی و 492 رشته آن در بخش کاخک بهره‌برداری می‌شود و كندن چاه‌های ژرف شوند افت میزان آبدهی قنات‌ها می‌شود.»   وی با بیان این‌كه، سطح زیر کشت قنات‌های باغی و زراعی و آییش 9200 هکتار بوده است که شمار 23 هزار بهره‌بردار از آن استفاده می‌کنند، گفت: «خشکسالی‌های پیاپی در شهرستان گناباد، شوند خشکیدن بیش از 140 رشته قنات شده و زندگی ساکنان این منطقه را که بیشتر کشاورز و دامدار هستند، دشوار کرده است.» «هادی رفیع»، نایب رییس شورای شهر گناباد در این باره گفت: «قنات مظهر تمام و‌کمال پیشرفت علوم عملی و فناوری و تکنولوژی چندین هزارساله‌ی بشراست بنابراین می‌توانیم ادعا کنیم، تمام علومی‌ که امروزه به علوم زمین معروف شده‌اند، (زمین‌شناسی، توپوگرافی، آب شناسی، شناخت سفره‌های آب زیرزمینی، پوشش‌های گیاهی)، در ساخت یک قنات به كارگرفته شده‌است.»   وی ادامه داد: «برای كندن قنات مهارت‌های ویژه‌ی، مهندسی، معماری، حفاری، مکانیک، آهنگری، نجاری، دباغی، ریسندگی و بافندگی به بهترین شکل لازم است.»   «رفیع»، همچنین افزود: « تمدن گناباد پیرامون قنات شکل می‌گیرد و كندن قنات‌ بزرگی مانند قنات «قصبه» نیاز به نیروی انسانی ماهر، منابع مالی و ساختار اجتماعی و سیاسی ویژه‌ای است.»   وی  یادآور شد: «شکل‌گیری دیرینگی تمدن در گناباد با توجه به شرایط آب‌و‌هوایی این منطقه که از زمان‌های كهن خشک و نیمه‌خشک بوده و هیچ رودخانه‌ی دایمی در این منطقه وجود نداشته و ندارد و آب منطقه از قنات‌ها تامین می‌شود، به پیشینه‌گی كندن قنات در این شهرستان برمی گردد.»   وی با بیان این‌كه، قنات «رهن» یکی از قنات‌های فعال شهرستان گناباد است و هم اكنون ۲۵ لیتر در ثانیه آب دارد و بیش از ۳۵۰ نفر مالک در آن سهم دارند، گفت: «قنات‌های گناباد به شوند توان مالی پایین مردم لایروبی نشده و همچنین خرده مالکی بودن آن‌ها دچار مشکلات زیادی شده که حمایت‌های دولت را می‌طلبد.»   «رفیع» همچنین افزود: «به جای این‌که با هزینه‌های سنگین‌تر آب را از جاهای دیگر منتقل کنیم می‌توان با هزینه‌ی کمتر و جانی دوباره در كالبد قنات‌ها این كار را انجام داد.»   این نایب رییس شورای شهر گناباد ادامه داد: «ویژه كردن اعتبارات لازم برای طرح بزرگ و ملی آبخیزداری سیاه‌کوه درخواست مهم دیگری است که اگر انجام شود شوند افزایش میزان ذخیره‌ی آب‌های زیرزمینی و افزایش آبدهی قنات‌ها و جلوگیری از خسارت‌های ناشی از سیلاب‌ها می‌شود.»   «امان الله نوروزی»، رییس اداره‌ی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گناباد نیز گفت: «قنات «قصبه» كه در اكنون میزان آبدهی این قنات 150 لیتر در ثانیه است به عنوان یکی از پدیده‌های شگفت‌انگیز دست ساز انسان و نمادی از هم‌نوایی بشر با طبیعت، توجه بسیاری از رخدادنگاران و پژوهشگران را به خود جلب کرده است. با دادن طرحی مناسب این پدیده را می‌توان به مکان توریستی بسیار جذاب و دیدنی تبدیل كرد و لازم است در این‌باره برنامه‌ریزی منسجمی صورت بگیرد.»   وی همچنین افزود: «تكه سفال‌های پراکنده در اطراف دهانه‌ی چاه حاکی از این است که رشته قنات «قصبه» نخستین کانال اصلی قنات گناباد بوده که در زمان هخامنشیان كنده شده و در پی آن رشته‌های دیگر در زمان‌های خشکسالی ایجاد شده است.»   «نوروزی» در ادامه یادآور شد: «قنات قصبه‌ی گناباد در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده و در حال حاضر کاندیدای ثبت جهانی است که كارهای آن در حال انجام است.»   وی همچنین بیان داشت: «با توجه به این‌که قنات قصبه به عنوان منطقه‌ی نمونه‌ی گردشگری پذیرفته شده است طرح بازسازی و ایجاد مجتمع گردشگری قنات قصبه به كوشش سازمان میراث فرهنگی تهیه و فراخوان جذب سرمایه گذار نیز صورت گرفته است كه در صورت جذب سرمایه‌گذار و اجرای طرح گردشگری قنات قصبه تاثیرات بسیار چشمگیری در رونق اقتصادی منطقه و جذب گردشگر به شهرستان خواهد داشت.»

بنام خدا

به گزارش مشرق، رفع هر بیماری یا مشکلی به صورت طبیعی، همیشه بهترین گزینه بوده است. این اصل در مورد رفع گرمی بدن و گذرندان این فصل به خنکی نیز صدق می کند. شما می توانید با استفاده از شربت های طبیعی که مواد آن به راحتی در کشور ما یافت می شوند استفاده کنید.

خاکشیر
خاکشیر گیاهی است خودرو، که در صحراها و باغ ها و دامنه کوه ها می روید که دانه های سرخ رنگ پیچیده در غلاف آن، در مصارف مختلفی کاربرد دارد. خاکشیر دارای اسیدهای چرب مانند اسید لینوئیک، لینولنیک و اسید استئاریک و چند اسید دگر است؛ در این ماده گیاهی نوعی اسانس فرار نیز وجود دارد که دارای موادی است که قابلیت دفع سنگ کلیه را دارند.

از خواص خاکشیر می توان به رفع التهاب های زخم ها و همچنین تب بر بودن آن اشاره کرد. خاکشیر صدا را باز می کند و همچنین برای رفع التهاب های کلیه و از بین بردن کهیر نیز از این ماده استفاده می شود.

 بید مشک
بیدمشک گیاهی است از نژاد بید سنبله‌های آن دارای اسانس معطر است. اسانس یا عرق بیدمشک علاوه بر خواص درمانی برای معطر کردن شربت‌ها نیز به کار می‌رود

بیدمشک گیاهی ملین و تقویت‌کننده قلب و اعصاب است. این گیاه دارویی دستگاه گوارش را تقویت کرده و اشتها را افزایش می‌دهد. جوشانده برگ یا پوست درخت بیدمشک سبب دفع انگل‌ها و کرم‌های معده و روده می‌شود

بیدمشک تقویت‌کننده دستگاه عصبی بوده و جوشانده برگ آن با عسل اعصاب را آرام می‌کند. همچنین عرق بیدمشک، آرامبخش و خواب‌آور است. جوشانده گل بیدمشک همراه با شکر، ناراحتی‌های عصبی، افسردگی، درد‌های عصبی و روماتیسمی را بهبود می‌بخشد. عرق بیدمشک مقوی قلب بوده و برای حفظ سلامتی آن بسیار مناسب و موثر است و همچنین باعث کاهش تب می‌شود و خاصیت تب‌بر دارد.

عرق کاسنی
ریشه گیاه کاسنی بهترین تصفیه کننده خون، عرق آن خنک کننده بدن و برگ آن محرک صفرا و مقوی اعصاب است. كاسنی گیاهی پایا و علفی است که ریشه ای قوی و دراز به رنگ قهوه ای دارد و تمام قسمت های این گیاه از جمله برگ و ریشه و دانه آن استفاده دارویی دارد مخصوصاٌ ریشه و برگ آن محرک صفرا است و به هضم غذا کمک می کند.

این گیاه بیماری های کبدی را برطرف و فعالیت قلب و کلیه را تقویت می کند. از ابتلا به قولنج جلوگیری و مسکن تب های طولانی مدت است.

همچنین التهابات معده را رفع کرده و استفاده از آب كاسنی بر روی محل های خارش بدن سودمند است. ریشه كاسنی باعث باز و روان شدن خلط شده و مجاری گوارشی را پاك می كند. بهترین تصفیه كننده بوده و در از بین بردن ورم احشا نیز مؤثر است.

ریشه كاسنی بهترین دارو برای درمان نفخ است و برای تقویت معده، زیاد كردن ادرار و رفع درد مفاصل و ضد یرقان مفید است. عرق كاسنی خنک است و گرمای کبد را رفع می کند. برگ های كاسنی دارای املاح پتاس و ویتامین C است که پتاس موجود در آن باعث تصفیه خون، تقویت معده شده و ویتامین C آن باعث حفظ جوانی و شادابی پوست را در پی دارد.

کاسنی، توان و نیروهای بدنی را تجدید کرده و در تقویت اعصاب، ضعف چشم و فشار خون مفید است. همچنین باعث حفظ حالت طبیعی رحم و منظم کردن فعالیت های آن می شود.


شربت سکنجبین
از نوشیدنی‌ های دیگری که اغلب قدیمی ‌ها از آن استفاده می ‌کنند شربت سکنجبین است. این شربت وطنی دارای طبیعت سرد و خنک بوده و تمام منافع سرکه را دارد و به صفرابر مشهور است.

هنگامی که شربت سکنجبین را با یخ خنک کرده و به همراه خیار رنده شده بنوشند تشنگی را رفع و از التهاب ناشی از گرما می‌ کاهد. بنابراین اگر مثل گذشته از مهمانان خود با شربت خاکشیر، سکنجبین یا تخم‌ شربتی پذیرایی کنید در حق آن ها محبت فراوانی کرده‌ اید.

البته ناگفته نماند که این شربت ‌‌های وطنی بسیار چاق‌ کننده هستند. از این رو مصرف بدون شکر آن ها را به افراد چاق و دیابتی توصیه می‌ کنیم.

روحش شاد و یادش گرامی باد ...

بنام خدا

بنام خدا

هنگام حرکت به سمت کرمانشاه در مسیر صحنه به بیستون و از فاصله ۱۰ کیلومتری بیستون، کوه بیستون و صخره های پشت آن تصویر جالبی را در ذهن انسان تداعی میکنند. دست طبیعت صخره ها را به شکل یک زن که به به پشت بر روی زمین خوابیده درآورده است. از این اثر طبیعی در محل به نام شیرین خفته یا بانوی خفته یاد میشود. گویا فرهاد به علت نداشتن تبهر لازم نقاشی، بار دیگر دست به تیشه شده و پیکر محبوب خود را از سنگ تراشیده است.

 منبع: آتی نیوز

بنام خدا

بنام خدا

بنام خدا

بنام خدا

هتل بیمارستان ها شاید اصلی ترین رکن گردشگری سلامت باشند که این صنعت را در کشورهای پیشرفته دنیا رونق می دهند. بیمارستان های مجهزی که این روزها ارتقای خدماتشان بهانه رقابت کشورهای گردشگر پذیر را فراهم کرده است. تا جایی که اخیراً اماراتی ها هم اقدام به ساخت یکی از بزرگترین هتل بیمارستان های دنیا کرده اند تا به این ترتیب رقبایی مثل آمریکا را با بیش از 60 هتل بیمارستان پشت سر بگذارند.

هتل بیمارستان ها، به بیمارستان های مجهزی گفته می شود که خدمات پذیرایی را در بالاترین سطح خود به بیمار و خانواده او ارائه می دهند. به عبارت دیگر، اقامت در یک هتل بیمارستان شبیه این است که یک کادر پزشکی کامل و ده ها پرسنل بیمارستانی، دست به سینه در اتاق مجللی که شما در رویال هتل شهر اجاره کرده اید، آماده خدمت باشند!

هتل بیمارستان ها با خدماتی مثل سونا، جکوزی، بیلیارد، سالن ورزشی، آشپزخانه اختصاصی، تورهای تفریحی اطراف شهر،تماشای تئاتر و برنامه های زنده، رستوران با منوی باز و برنامه های تفریحی از بیمار و خانواده او پذیرایی می کنند و در همین حین اقدامات پزشکی شان را هم برای بهبود سلامتی بیمار انجام می دهند! با این حساب سفر یک گردشگر، بیشتر از آنکه جنبه درمانی داشته باشد، جنبه تفریحی پیدا می کند. این هتل بیمارستان ها در حقیقت یک مجتمع بیمارستانی یا شهر سلامتی را ترتیب می دهند که اقامت در آنها هم فال است و هم تماشا!

 

هتل بیمارستان در ایران

ایران هیچ هتل بیمارستانی ندارد اما این به معنی آن نیست که هیچ برنامه ای هم برای ساخت این مجتمع ها در کشور برای آیندگان تدارک دیده نشده است. در سال های اخیر، زمزمه هایی برای ساخت هتل‌ بیمارستان هایی در استان های مازندران، کهکیلویه و بویراحمد، فارس و حتی کیش و چابهار به گوش رسیده اما تا به حال زیرساخت های مناسب آن طبق معمول فراهم نشده است.

بنام خدا

بنام خدا

لاله تالابی، امسال گل نداد

خبرنگار امرداد - آفتاب یزدانی :

لاله تالابی، بی‌همتاترین گیاهی که از سراسر ایران تنها در تالاب انزلی می‌روید، امسال گل نداد. کارشناسان محیط‌زیست افزایش آلودگی تالاب، رفت و آمد بسیار قایق‌ها و کاهش چشمگیر میزان بارش باران در منطقه را از اصلی‌ترین شوندهای (:دلایل) به گل ننشستن این گیاه می‌دانند.   به گزارش میراث خبر با این‌كه خورداد ماه از اصلی‌ترین فصل‌های به گل نشستن لاله‌ی تالابی است، امسال این گیاه گل نداده است و غنچه‌های لاله‌ی تالابی در تالاب انزلی پیش از شکفته شدن و کامل شدن، پژمرده و پلاسیده شده و ریخته است.    این گیاه که هر ساله گردشگران بسیاری را به دل تالاب انزلی می‌کشاند، در فصلی كه می‌باید گل‌هایش چشم‌نوازی می‌كرد، بی‌گل است.  لاله‌ی تالابی از اردیبهشت تا امردادماه به گل می‌نشیند. رویشگاه این گیاه یکی از جاهای محبوب قو است، چرا که دانه‌ی لاله مردابی از خوراك‌های این پرنده است.     این گونه‌ی گیاهی در دیگر جاهای ایران رویش ندارد و انتشار اندكی نیز در سطح جهانی دارد. از همین روی رویشگاه آن در تالاب انزلی ارزش بین‌المللی دارد.   یکی از محیط‌بانان تالاب انزلی چرایی این رویداد را کاهش بارش باران و نیاز این گیاه به آب شیرین اعلام کرد. اما به گفته‌ی کارشناسان این مساله تنها شوند(:دلیل) نیست چرا که در سال‌های پیش از این، بسیاری از اهالی گل‌های این گیاه را کنده و در گل‌فروشی‌های شهر انزلی می‌فروختند از همین روی آسیب‌های بسیاری به این گیاه رسیده است.   افزون‌بر آن، برخی محلی‌ها بذرهای این گیاه را که در گویش گیلکی به آن سله باقلا (باقلای آبگیر) نامیده می‌شود چیده و به عنوان پسته‌ی دریایی می‌فروختند از همین روی رویش دوباره‌ی این گیاه و افزایش رویشگاه‌های آن دچار مشكل شده است. آن‌گونه که محیط‌بانان تالاب انزلی می‌گویند روند کاهش گل‌دهی و ویرانی رویشگاه‌های لاله تالابی در تالاب انزلی از سال 88 آغاز شده و امسال در هیچ جایی از تالاب، این گیاه به گل ننشسته است. در این میان رفت و آمد بالای قایق‌ها، کندن بذر و گل، آلودگی آب تالاب به مواد شیمیایی و نفتی و شرایط آب و هوایی از  اصلی‌ترین تهدیدها برای این گونه‌ی گیاهی بی‌همتا هستند.

بنام خدا