بنام خدا

بنام خدا

كاوش آبراهه­‌های زیرزمینی تخت­ جمشید آغاز شد

خبرنگار امرداد - آفتاب یزدانی :

كاوش آبراهه‌های زیرزمینی تخت­ جمشید براي یافتن راه اصلی آن در جنوب‌خاوری(:شرقی) تختگاه، امسال آغاز شد.      به گزارش ایرنا و بنابر اعلام روابط عمومی پایگاه میراث جهانی پارسه پاسارگاد، از جمله اهداف كاوش در این گستره، باز كردن راه بسته‌شده­‌ي آبراهه‌ها برای گذر آب‌های سطحی تختگاه تخت جمشید است. تاكنون سه كارگاه 4 × 4 متر ایجاد شده و كار كاوش در آن‌ها همچنان ادامه دارد.    شمار فراوانی قطعه‌سفال نگاردار و ساده و همچنین نزديك به 60 قطعه سنگ با نقش­های گوناگون از يافته‌هاي اين كاوش‌ها تاكنون است. گروه مشترک كاوش ایران و ایتالیا، بر پايه‌ی پيمان‌نامه‌ای، مسوول كاوش در شهر تاریخی استخر هستند.  به گزارش روابط‌عمومي پایگاه میراث جهانی پارسه پاسارگاد، پرفسور كارلو چرتی، رایزن فرهنگی سفارت ایتالیا در ایران و دكتر میراسكندری، فرنشين پژوهشكده باستان‌شناسی سازمان از تخت جمشید و مراحل كاوش آبراهه‌ها بازدید كردند‌.

 شهر بهنمیر در شهرستان بابلسر یکی از قوی تری قطب کشت توت فرنگی در ایرانبه حساب می آید و میوه های آن را به استان تهران و استان های دیگر صادر می کنند.

  در حاشیه سواحل زیبای ارس در دل کوههای بلند آذربایجان شرقی روستای پلکانی اشتبین همچون یاقوتی سبز زیر آسمان فیروزه ای صاف و پاک می درخشد.

بنام خدا

نبر؛ «وهمن» و «ماه» و «گوش» و «رام»

● روزهايی برای پرهيز از كشتن جانوران

فيروزه فرودی :

آیین‌ها بازتاب تلاش اندیشه، بینش و کردار انسان برای پیوند او با آفریده‌های جهان پیرامون و جامعه‌ی انسانی است. بر پایه‌ی باورهای زرتشتیان، یکی از  آیین‌های سپند(:مقدس)، پرهیز از خوردن گوشت در چهار روز از ماه، که آن‌ها را «نَبُر»(به معنی نبریدن سر جانداران و نکشتن آن‌ها) گویند،است.   از دیرباز در ایران زمین، آب، آتش، خاک، هوا و هر آن‌چه با اینان در پیوند هستند، توان‌آفرین و ستودنی بوده و در باور و آیین ایرانیان جای داشته‌اند. ایرانیان، در درازای تاریخ همواره پاسدار زیستگاه خویش بودند. کاشتن و کشاورزی یکی از نیایش‌های این مردم بوده و هست چرا که «هر که گندم می‌کارد راستی می‌افشاند». نگهداری از جانداران سودمند و زاینده هم یکی دیگر از خردورزی‌های نیاکان ماست. بر پایه‌ی همین باور یکی از  آیین‌های سپندینه درمیان زرتشتیان پرهیز از خوردن گوشت است؛ در چهار روز از ماه، که آن‌ها را «نَبُر»(به معنی نبریدن سر جانداران و نکشتن آن‌ها) گویند.   زرتشتیان در هر ماهِ سی روزه‌ی خود، چهار روز ویژه دارند به نام‌های: «وهمن»(فرشته نگهبان جانداران سودمند بر روی زمین)، «ماه»، «گوش» و «رام»(یاران وهمن) که از خوردن هرگونه خوراکی گوشت‌دار، دوری می‌‌کنند. ازاین‌رو که؛  نخست: انسان گیاهخوار است و معده‌ی او برای گوارش و هضم گیاهان ساخته شده‌است.   دوم: جانوران سودمند کمتر کشتار شوند، هم ازاین‌رو که، خوی انسانی از کشتار دور شود و روح آشتی‌خواهی در انسان بالنده شود و هم این‌که نسل این جانداران از میان نرود.  سوم: همبستگی و همازوری در انجام کردارهای نیک میان مردم گسترش می‌یابد. بنابراین زرتشتیان بر پایه‌ی خردورزی نیاکانشان بر این باورند که در این ٤ روز، خوراکی‌های گوشتی نخورند.   امروز، نخستین روز نبر از ماه خورداد، به نام «وهمن» در گاهشماری زرتشتی است و زرتشتیان باورمند به آیین، در این روز خوراک‌های گوشتی نمی‌خورند و با خوردن خوراک‌های گیاهی و میوه به تندرستی خود کمک می‌کنند. همازوری در این کار، هم‌افزایی را در هازمان(:جامعه) زرتشتی درپی خواهد داشت.

بنام خدا

منارجنبان خرانق از منارجنبان اصفهان، لرزان‌تر است

سليمان لطفی نيا :

منارجنبان روستای «خرانق» که دیرینگی آن به روزگار ساسانیان می‌رسد، یکی از یادگارهای ثبت ملی شده‌ی استان یزد است که کارشناسان از آن با نام اثری کم‌مانند، یاد می‌کنند. این منار دارای ٣ اشکوب(:طبقه) بوده و در گوشه‌ی شمالی مسجد جامع خرانق برپا شده است. از این مناره که بلندترین سازه‌ی آنجا است در گذشته برای فانوس‌خانه و برج دید‌بانی سود جسته می‌شده است.   به گزارش جام‌جم، بالاترین بخش منارجنبان، ساختاری چوبی داشته که به شوند(:سبب) زلزله و وزش باد کج شده و مردم هم از بیم افتادن، آن را بریده و پایین آورده‌اند! جنبیدن این مناره را که به روشنی می‌توان دید، شوند(:سبب) شگفتی بسیاری از گردشگران است به گونه‌ای که نه‌تنها از دید معماری چیزی از منارجنبان اصفهان کم ندارد، بلکه به گفته‌ی بینندگان، لرزش آن از منارجنبان اصفهان نیز بیشتر است.   دژ تاریخی خرانق   در کنار این منارجنبان، دژ تاریخی روستا جای دارد که گستردگی آن ١.١ هکتار بوده و دارای ٦ برج است. درون دژ نیز ٨٠ خانه ٢ تا ٣ اشکوبه و حتا ٤ اشکوبه هست که جنس دیوارهای آن‌ها، از خشت و گل و بام‌ها از حصیرهای الیافی، چوب و پوشال ساخته شده است. این اشکوب‌ها از یکدیگر جدا و مانند آپارتمان‌های امروزی هر کدام از آن یک خانواده بوده است. دژ بر فراز تپه‌ای ساخته شده تا دژنشینان از بالا زمین‌ها و پیرامون روستا را به‌خوبی ببینند. یکی از ویژگی‌های کم‌مانند این دژ‌، گذرگاه‌ها و کوچه‌های پیچ درپیچ و ترس‌آور آن است که برای غافلگیری دزدان و راهزنان به‌کار می‌رفته است. دورتا دور دژ هم، کانال آبی برای نگهداری از آن کنده شده است.   پل آبرو ساسانی   پل آبرو‌(آبراه) خرانق نیز از دیرینگی تاریخی برخوردار است و به شیوه‌ی معماری زمان ساسانیان ساخته شده است. مواد به‌کار رفته در ساخت آن، سنگ و ساروج بوده و درازای آن ٤٠ متر است. پل آبرو، تنها پل جابه‌جایی آب در استان یزد به شمار می‌رود.   روستای تاریخی خرانق اینک خالی از مردم است و مردمانش از آن، کوچ کرده‌اند.   شوربختانه این روستای زیبای تاریخی، امروزه روبه فراموشی و در آستانه‌ی نابودی است، بویژه منارجنبان آن که تا فروپاشی راهی ندارد. این در حالی است که مسوولان میراث فرهنگی تاکنون وعده‌های بسیاری برای بهسازی(:مرمت) و نگهداری از گستره‌ی تاریخی این روستا داده‌اند.   به گزارش جام‌جم، «بهرام رضایی»، مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری استان یزد؛ با اشاره به این‌که طرح جامع این روستای تاریخی در دست تهیه است، گفت: «بازسازی مسجد جامع و به‌ویژه، منار این مسجد که دیرینگی بسیاری دارد، به بخش خصوصی واگذار شده است و سرمایه‌گذار و بهره‌بردار آثار تاریخی این روستا در تلاش است که افزون بر مسجد، حمام تاریخی و آسیاب آبی خرانق را نیز امسال بهسازی و بازسازی کند ولی مشکل جدی برای آثار تاریخی روستای خرانق امروزه، تهی از سکنه شدن و نبود یک متولی در روستاست.»

بنام خدا

فرسودگی و هوازدگی، بلای جان پاسارگاد

سازندگان پاسارگاد، مهندسی زمين‌لرزه را می شناخته‌اند

سورنا لطفی نيا :

گستره‌ی جهانی پاسارگاد، گونه‌ای مهندسی پیچیده دارد که بی‌توجهی به آن، شوند(:سبب) هوازدگی و آسیبش  شده است.   به گزارش ایسنا؛ «دکتر عبدالعظیم شاکرمی»، مهندس سازه و ژئوتکنیک، افزون‌بر آن‌چه در بالا آمد گفت: «در شهر پاسارگاد، هفت ستاره‌ی مهم مهندسی می‌درخشد که با آن‌ها می‌توان آسمان هنر، معماری و زمینه‌های مهندسی را بازخوانی کرد. این‌ها تل تخت، زندان سلیمان، آرامگاه کوروش، ٤ کاخ و کوشک و گستره‌ی آب‌نماهای پیرامون کاخ‌ها هستند و نمادهای گوناگونی مانند انسان بالدار نیز در میان آن‌ها دیده می‌شود.»   وی با یادآوری این‌که در پاسارگاد مهندسی پیچیده‌ای وجود دارد، گفت: «دو گونه مهندسی در بناهای این گستره هست؛ نخست مهندسی حجیم و سنگی مانند آن‌چه در تل تخت، آرامگاه کوروش و زندان سلیمان وجود دارد.»  به گفته‌ی شاکرمی، گونه‌ی دوم مهندسی در این گستره، به ضد زمین‌لرزه بودن آثار و پیشگیری از نم‌‌زدگی مربوط می‌شود.  او گفت: «در سازه‌های پاسارگاد، ٣ چیز درخور توجه است؛ زمین‌لرزه، نم و سستی خاک.  بنابراین در پاسارگاد همه‌ی سازه‌ها، پی‌های چند لایه دارند تا در برابر سستی خاک پایدار، در برابر زمین‌لرزه قابل سرخوردن و در برابر نم، نفوذناپذیر باشند. در برجای‌مانده‌های پاسارگاد، به شوند جای‌گرفتن روی خط زمین‌لرزه و خاک سست،‌ مهندسی عالی‌ای به کار رفته است که نشان می‌دهد 2500 سال پیش سازندگان پاسارگاد مهندسی زمین‌لرزه، نم و نشست زمین را به خوبی می‌شناختند.» او با بیان این‌که مهندسی به کار رفته در کاخ‌ها، ظریف و در تل تخت و آرامگاه کوروش، بزرگ و باشکوه است، گفت: «تل تخت را می‌توان پدر تخت جمشید دانست، زیرا تخت جمشید با کیفیت کمتری از روی تل تخت ساخته شده است. به راستی، تخت جمشید را داریوش پس از ساخت پاسارگاد به دست کوروش ساخت؛ ولی نوآوری‌های به‌کار رفته در سازه‌های پاسارگاد بالاتر و پچیده‌تر از سازه‌هایی است که روزگار داریوش بزرگ ساخته شدند.»   شاکرمی افزود: «در پاسارگاد باید در جستجوی شهری بود که آثار خشتی آن از میان رفته است و آن‌چه برجای مانده، سنگ است که در بناها به دو رنگ سیاه و سفید یا خردلی دیده می‌شوند. این دو گونه سنگ ویژگی‌های گوناگونی دارند به‌گونه‌ای که در به‌کارگیری آن‌ها، هنر معماری و مهندسی با یکدیگر در هم آمیخته است. سنگ‌های سفید پاسارگاد، نفوذپذیری بیشتری دارند از این‌رو، خطر یخ‌زدگی و ریشه‌ دوانیدن گیاهان در آن‌ها وجود دارد.»  شاکرمی در دنباله گفت: «تل تخت، باید مانند تخت جمشید از خاک‌های ارگانیک پاک‌سازی شود. در آرامگاه کوروش نیز باید بهسازی‌هایی علمی‌تر، به‌ویژه برای پله‌ها انجام شود.» شاکرمی در پایان گفت: «مهندسی به کار رفته در بناهای پاسارگاد نشان، از این دارد که این‌جا، یک گردشگاه  تابستانی نبوده، بلکه معماری بزرگی در آن‌جا وجود داشته است و به‌‌شوند ویژگی‌هایی که دارد، باید در پیشگیری از آسیب بیشتر آن‌ها، کوشش شود.

بنام خدا

بنام خدا

25 اردیبهشت روز بــزرگداشت فردوسی گـــرامی بـــاد
 
 


  اثر گران سنگ حکیم فردوسی بانام «شاهنامه» سروده ای است که هویت دینی و میهنی ایرانیان در آن ریشه دارد. این اثر ماندگار ادبیات ایران و جهان، بازتاب دهنده آیین ها و زبان ماندگار و شیرین پارسی است. آفریننده شاهنامه با آگاهی و تسلط کامل بر فرهنگ و تمدن و باورهای ایران کهن و دوره اسلامی و با نگاهی ژرف و بلند و بیانی شیوا و قابل فهم، تاریخ ایران را به زبان شعر گفته است. نظم شاهنامه در سال ۳۹۴ هجری آغاز شد.

برای آفرینش این اثر ۳۰ سال رنج و سختی طاقت فرسا لازم بود که تنها از عهده فردی بزرگ چون فردوسی که دغدغه دین و میهن و از میان رفتن زبان و هویت ایران در برابر رویدادهای زمان داشت، برمی آمد. بنابراین فردوسی با حوصله فراوان این رنج ۳۰ ساله را به جان خرید و به گفته خودش، هویت و ماندگاری عجم را بدین پارسی (شاهنامه) زنده نگه داشت. فردوسی در زمانه ای این کار سترگ را انجام داد که سرشار از تنش های اجتماعی و سیاسی و بدخواهی و کینه توزی نسبت به ایران و ایرانیان بود. به گفته خودش: زمانه سرایی پر از جنگ بود/ به جویندگان بر زمین تنگ بود.

● شخصیت

حکیم منصور بن حسن، معروف به ابوالقاسم فردوسی سال ۳۲۹ در روستای باژ، شهر توس، واقع در حومه مشهد (خراسان) چشم به جهان گشود. حکیم فردوسی به طبقه دهقانان (دهگان) تعلق داشت. این طبقه بر خلاف امروز، دارای ملک و زمین های کشاورزی بودند. این مالکیت یکی از منابع ثروت در آن روزگار به شمار می آمد. این منبع ثروت برای فردوسی بسیار مهم بود زیرا وقتی که به کمک دانش و توانایی های فردی او آمد، توانست اثری ماندگار و بی همتا مانند شاهنامه را بیافریند؛ اثری که یکی از اسناد هویت فردی و اجتماعی و تاریخی ایرانیان به شمار می آید. بنابراین فردوسی هر آنچه از مال و ثروت که داشت برای آفرینش شاهنامه هزینه کرد به اندازه ای که حتی در واپسین سال های عمر به رنج و تنگدستی گرفتار شد، اما تسلیم افراد سودجو مثل محمود غزنوی نشد. موضوعی که دستاویزی برای تخریب شخصیت فردوسی شده مبنی بر این که وی می خواسته شاهنامه را به محمود غزنوی بفروشد. در واقع هدف فردوسی حفظ و نگهداری شاهنامه از خطر نابودی بود که ممکن است تصمیم گرفته باشد آن را به کتابخانه دربار غزنوی بدهد، اما پس از برخورد بیخردانه محمود غزنوی از این تصمیم خود منصرف شده است. به هر حال، اوج هنر فردوسی در آفرینش اثری است که در آن از نیازهای اساسی بشر سخن به میان آمده، افزون بر این تاریخ و زبان و هویت ایرانیان هم به این وسیله از خطر فنا حفظ شده است.

● خداشناسی

نگاه فردوسی به جهان بالا، خدا و آنچه که آفریننده هستی به وجود آورده، نگاهی ویژه و متفاوت است. به بیان دیگر، اگرچه بحث خداشناسی اساس اندیشه فردوسی را تشکیل می دهد، با این وصف، آفریدگاری که مورد نظر فردوسی است، راهگشا، راهنما، آفریننده و مالک جان و خرد و هستی آدمی است. روزی ده، بخشنده و مهربان و بخشایشگر و در بیانی کوتاه لطیف و نوازشگر بندگان است. پس توسل و نزدیکی بندگان با آفریدگارشان، آفریدگاری که این همه موهبت به آنها ارزانی داشته مایه خرسندی روح و روان و بهروز ی در زندگی و جاودانگی در حیات پس از مرگ خواهد بود.

● دین، میهن

رکن اساسی دیگر که پایه اندیشه های فردوسی قرار می گیرد، بحث سرزمینی است که فرد در آن زندگی می کند و به آن تعلق دارد. در واقع آنچه که با نام ثمره تلاش و پشتکار فردوسی می توانیم بنامیم، ضمانت کننده باورهای دینی بشر ایرانی، زبان پارسی و هویت میهنی و داشته های فرهنگی و تمدن ایرانی است. فردوسی کسی است که نام و شخصیت و تاریخ ایرانی را بلندآوازه کرد و زبان پارسی را از خطر نابودی رهانید. در زمانی این وظیفه سترگ را انجام داد که بزرگ ترین تهدیدها متوجه زبان، دین و ملیت ایرانی بود.

● خرد، نوعدوستی

بارزترین وجه اندیشه فردوسی، نگاه ویژه و ژرف او به مقوله «خرد» است، خرد که راهنما و راهگشا و هدایت کننده آدمی در این جهان و سرای آخرت است، خرد که راهنمای آدمی در گزینش راه نیک از راه بد است. اخلاق و منش های نیک انسان از نظرگاه بلند فردوسی دور نمانده است. رفتار و کردار نیک انسانی، نوعدوستی، صلح دوستی و همه نیکی ها که در قالب پند و اندرز در شاهنامه بیان شده، نزد فردوسی ارزشمند و قابل احترام است و برعکس ناپاکی ها و زشتی ها، نکوهیده شده و هیچ جایگاهی ندارد.

بنام خدا

بنام خدا

ترکیه برای سال 2012 با تبلیغات گسترده , درینکویو را به عنوان یکی از شگفت انگیزترین مکانهای تاریخی و توریستی خود معرفی کرده است. ترکیه در حال حاضر بالاترین درآمد و توریست را از صنعت گردشگری ؛ درمیان کشورهای منطقه دارد. پرسش اینست ایران ؛ سرزمین مادری سازندگان درینکویو– شهر شگفت انگیز زیر زمینی- با آن همه جاذبه های تاریخی و طبیعی هر سال چقدر توریست و گردشگر دارد ؟

بنام خدا

جاده ۵۹، معروف به جاده چالوس یکی از مهمترین جاده ها برای مردم تهران و کرج است که از میان شهر کرج در استان البرز شروع و به شهر چالوس در کرانه دریای کاسپین (خزر) وصل می‌شود. برخی این جاده را یکی از زیباترین جاده‌های جهان می‌دانند.
تا پایان دوره قاجار، جاده ای میان کرج – چالوس وجود نداشته و تنها یک مسیر خاکی و مالرو، راه دسترسی به روستاهای این منطقه را تشکیل می‌داده اما به گونه‌ای نبود که ارتباط دهنده شمال و جنوب کشور باشد. این جاده در سال ۱۳۱۲ مورد بهره برداری قرار گرفت. از این زمان به بعد، انواع رستورانها و واحدهای اقامتی و پذیرایی در کنار این جاده شکل گرفت و با ساخت سد امیر کبیر (سد کرج) در سال ۱۳۴۰ به جاذبه‌ها و زیبایی‌های این جاده افزوده شد و در اندک زمانی این جاده به یکی از تفریحگاه‌های مهم گردشگری ایران تبدیل شد.

به نقل از گفته‌های شفاهی از مردم قدیم، کارگران را برای کندن این تونل در دل کوه (چون کندن تونل کندوان آنهم بدون تجهیزات کار بسیار سخت و دشواری بود) با یک سکه پنج ریالی که در آن زمان ارزشمند بود تشویق می‌کردند و گفته می‌شود به ازای هر کلنگ پول داده می‌شده‌است.
تونل کندوان در اردیبهشت ماه سال ۱۳۱۴ خورشیدی ساخته شده و تونلی است به مسافت یک هزار و ۸۸۶ متر و عرض پنج تا هفت و ارتفاع شش متر که کار ساخت آن چهار سال طول کشید و در سال ۱۳۱۸ به بهره برداری می‌رسد. با احداث این تونل ۱۳ کیلومتر از مسیر مرکز کرج به چالوس کاسته شد چون پیش از این برای طی این مسیر باید کوه دور زده می‌شد. این جاده در دامنه سلسله کوههای البرز مرکزی از دوره گذشته ساخته شده‌است و امکانات و تاسیسات و اماکن گردشگری تفریحی و ورزشی که در حاشیه آن ساخته شده پس از این دوره بوده‌ است که بعدها نیز عنوان چهارمین جاده زیبای جهان را کسب کرد.
این جاده قطر رشته‌کوه‌های البرز را می‌پیماید. برای ساخت این جاده تونل‌ها و پل‌های طولانی بسیاری ساخته شده که با توجه به زمان ساخت آن‌ها کار و رنج زیادی لازم داشته‌است. بیشتر سفرهای گردشگری مردم تهران به کرانه‌های دریای خزر به‌ویژه در تابستان از راه همین جاده صورت می‌گیرد. اما به علت اینکه طراحی آن در گذشته انجام گرفته‌است، برای سرعتهای بالا مناسب نیست.

بنام خدا

درود

بیاییم پولهایمان را در بیرون از ایران دور نریزیم !!!!!!!

روستای سوباتان-اردبیل

بنام خدا

 ایسنا: فرماندار شهرستان رودبار گفت: با سوسن چلچراغ، می‌توان رودبار را به دنیا معرفی کرد.

  «ایرج موذنی» خاطرنشان کرد: سوسن چلچراغ جایگاه خاصی در شهرستان رودبار دارد و از گیاهان نادر در دنیا به شمار می‌رود. هر ساله با برنامه‌ریزی‌هایی که صورت می‌گیرد سعی می‌کنیم ‌‌نهایت خدمات‌رسانی را برای بازدیدکنندگان این گل داشته باشیم.

 وی افزود: دیدار مردم از این گیاه با استقبال خوبی مواجه است و هر ساله بر جمعیت آن افزوده می‌شود.

 موذنی اظهار کرد: به زمان شکوفه‌زنی «سوسن چلچراغ» در «عمارلو» رودبار نزدیک می‌شویم. برای بازدید دانشجویان از این گیاه که ماه آینده به گل می‌نشیند تمهیداتی اندیشیده‌ایم. علاوه بر زیتون، سوسن چلچراغ نیز می‌تواند توانمندی‌های شهرستان رودبار را به دنیا معرفی کند.

 وی با بیان این‌که باید از عمر محدود این گیاه ‌‌نهایت استفاده را ببریم، تصریح کرد: باید برای شناساندن و معرفی هرچه بیشتر سوسن چلچراغ رودبار به دنیا اطلاع‌رسانی‌های بیشتری از سوی رسانه‌ها صورت بگیرد.

 به گزارش ایسنا، گل سوسن چلچراغ نخستین گیاهی است که به عنوان میراث ملی در ایران به ثبت رسیده است. از آنجا که شکوفه‌های این گل با رنگ سفید به صورت واژگون باز می‌‌شوند نام سوسن چلچراغ به خود گرفته است. انتهای گلبرگ‌های آن پوشیده از دانه‌های برجسته و پرچم‌های بسیار بلند است. قامت این گل حدود یک متر است.
 
 گل سوسن چلچراغ از جمله گل‌های نادر و کمیابی است که تاکنون، فقط در دو نقطه جهان یکی در روستای داماش و دیگری در منطقه «لنکرن» جمهوری آذربایجان شناسایی شده است. این گل زیبا نخستین بار توسط یک محقق انگلیسی به نام «لدر بودی» کشف شد و در سال ۱۳۵۴، از سوی اداره کل محیط زیست استان گیلان، زیستگاه این گل کمیاب به عنوان اثری طبیعی و ملی به ثبت رسید.

 در گذشته، در هفت نقطه روستای داماش در حدود شش هکتار، این گل به ثمر می‌نشست، ولی متأسفانه امروزه، فقط در یک نقطه در حدود دو هکتار به ثمر می‌نشیند که از سوی اداره محیط زیست شهرستان رودبار مورد حفاظت قرار می‌‏گیرد.

 هر ساله، در نیمه دوم خرداد، هنگامی که سوسن چلچراغ به گل می‌‏‌نشیند، از طرف سازمان محیط زیست یک روز به نام روز طبیعت و گل‌گشت تعیین می‌‏شود و جشنواره باشکوهی در اطراف داماش برگزار می‌‏شود؛ اهالی منطقه عمارلو با لباس‌های محلی زیبا در آن شرکت می‌کنند و با شادی و نشاط به رقص و پایکوبی و انجام ورزش‌های بومی می‌پردازند. همچنین در این روز، بازارچه‌های محلی برپا می‌‏شود و ترانه‌های دلنشین روستایی با همراهی سازهای نی، تنبک، تنبور، کمانچه و سنتور به گرمی جشنواره سوسن چلچراغ می‌‏افزایند.

بنام خدا

 خانه سفال با همکاری شهرداری تهران و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و با حضور مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی وزارت ارشاد، معاون فرهنگی هنری شهرداری، مدیر موزه هنرهای معاصر، جمعی از نمایندگان مجلس و هنرمندان سفالگر در فرهنگسرای رازی افتتاح شد.

بهزاد اژدری، رئیس انجمن سفالگران گفت: هدف از تاسیس خانه سفال ترویج، گسترش و توسعه هنر سال از طریق آموزش، پژوهش و برگزاری نمایشگاه است.

وی ادامه داد: یکی از مهمترین فعالیت های این خانه آموزش سفال و سرامیک از دوره های ابتدایی تا حرفه ای است که از آمیزش نقس بر روی سفال، هنرهای کاربردی سرامیک وموزائییک تا دوره های تخصصی تر آن مانند آموزش مربی برای آموزشگاهها و فرهنگسراها خواهد بود. همچنین بازآموزی هنرمندان سفال گر و رشته های زیرمجموعه آن از دیگر برنامه های این خانه است.

اژدری بیان کرد: امیدواریم که در آینده فضایی برای برپایی نمایشگاه دائمی سفال و سرامیک در محل فرهنگسرای رازی به خانه سفال ایران اختصاص یابد.

منبع: مهر

بنام خدا

بنام خدا

واكاوی سنگ‌نگاره‌های تاريخی ایران، اروپا و آمریکا

بررسی همانندی سنگ‌نگاره‌ها در جای جای جهان

خبریار امرداد- صدیقه نوده فراهانی :

همایش سنگ‌نگاره‌های تاریخی ایران روز سه شنبه، 19 اردیبهشت‌ماه در دانشگاه سوره برگزار شد.   در این همایش محمد ناصری‌فرد، پژوهشگر و نویسنده‌ی کتاب «سنگ‌نگاره‌های ایران»، سنگ‌نگاره‌های گستره‌های گوناگون ایران را از نظر هنری و تاریخی بررسی کرد و این سنگ‌نگاره‌ها را با نمونه‌های پیدا شده در قاره‌های استرالیا، آمریکا، آفریقا و اروپا  سنجید.  واکاوی همانندی نقش‌های سنگ‌نگاره‌ها با نقش‌های سفالینه‌های پیدا شده در شوش، گنج دره هرسین کرمانشاه، سیلک کاشان، چشمه‌علی شهر ری، اسماعیل‌آباد قزوین، شهر سوخته و استان هرمزگان از دیگر بخش‌های سخنرانی ناصری‌فرد خواهد بود.   سنگ‌نگاره‌ها یا هنرهای صخره‌ای، کهن‌ترین یادمان‌های تاریخی و هنری به‌جامانده از بشر هستند. کارشناسان بر این باورند که سنگ‌نگاره‌ها سرچشمه و بستر پدید آمدن حرف‌های رمزی، خط، فرستادن پیام، زبان، تاریخ، استوره‌ها، هنر و فرهنگ‌ها هستند. از همین روی سنگ‌نگاره‌ها از بهترین ابزارهای رمزگشایی پیش از تاریخ به شمار می‌روند.   بر پایه‌ی یافته‌‌ها، ایران یکی از غنی‌ترین گستره‌های جهان از نظر شمار و گوناگونی سنگ‌نگاره‌ها است به گونه‌ای که تاکنون بیش از 50 هزار سنگ‌نگاره‌ی تاریخی که دیرینگی برخی از آن‌ها به 30 هزار سال پیش می‌رسد در گستره‌های گوناگون ایران پیدا شده است.    به گزارش خبرگزاری میراث‌فرهنگی، همایش سنگ‌نگاره‌های ایران از ساعت 10 تا 12  تالار همایش‌های دانشگاه سوره در خیابان آزادی، میزبان دوستداران فرهنگ و تاریخ است.

بنام خدا

بنام خدا

١٨ ارديبهشت برابر با هشتم ماه مي‌٢٠٠١

●   پيدا شدن آبراه خشايارشا و شگفتی جهانيان از مهندسی ايرانيان‌باستان

نگار پاكدل :

پس از ١٠ سال پژوهش پی‌در‌پی تیم‌های کار‌آزموده‌ی باستان‌شناسی دانشگاه‌های گلاسکو و لیدز،(پژوهشگران باستان‌شناس انگلیسی)، آبراه خشایارشا، سرانجام در هشتم ماه می ٢٠٠١ در یکی از شبه‌جزایر دریای اژه، پیدا شد. امروز هم‌زمان است با این کشف.   کار بر روی پروژه‌ی کشف کانال خشایارشا از آوریل 1990 آغاز شده بود. یک گروه باستان‌شناسی یونانی نیز باستان‌شناسان انگلیسی را در این کار یاری می‌کردند.  خشایارشا، شاه دودمان هخامنشی در سال 480 پیش از میلاد در جریان تلاش ایرانی‌ها برای چیرگی بر یونان، فرمان کندن این کانال شگفت‌‌انگیز را داده است. این آبراه یکی از بزرگ‌ترین و شگفت‌انگیزترین کارهای مهندسی زمان بوده است.    این خبر شگفت‌انگیز در بخش علمی 13 نوامبر 2001 روزنامه‌ی نیویورک‌تایمز، به چاپ رسید. دکتر‌ «ریچارد جونز»، سرپرست تیم پژوهشی پروژه و باستان‌شناس دانشگاه گلاسکو پس از پیدا شدن این آبراه بنابه گزارش نیویورک‌تایمز، گفت: «این کانال بر روی زمین 100 فوت (30متر) پهنا داشته که این پهنا برای حرکت دو کشتی بادبانی جنگی بسنده بوده است. آبراه به گونه‌ای کنده شده که از هر دو سو رو به پایین، شیب داشته و پهنای آبراه در ژرفا به 15 متر می‌رسیده است. درازای این آبراه که در میان شبه‌جزیره‌ای در دریای اژه کنده شده بود نزدیک به 4/1 مایل (2253 متر، کمتر از 5/2 کیلومتر) است.   «یوجیت بهاتاچارجی»، گزارشگر بخش علمی روزنامه‌ی نیویورک تایمز و تنظیم‌کننده‌ی این گزارش نوشته: «‌کندن این کانال برای خشایارشا جنبه‌ی حیاتی داشته چرا‌ که اگر این آبراه را نمی‌ساختند ایرانیان می‌بایست کیلومتر‌ها در امتداد این شبه‌جزیره به سوی جنوب دریای اژه کشتیرانی کنند و دوباره همان راه را پس از رسیدن به دماغه‌ی جنوبی شبه جزیره به سوی شمال بروند.  اما خشایارشا از این کار خودداری کرد چرا که ژنرال او ماردونیوس، 12 سال پیش در جریان یورش به یونان، ناوگان ایران را به سوی دماغه‌ی شبه جزیره هدایت کرد. هنگامی که ناوگان ایرانی در جنوب دماغه در حال دور زدن به سوی شمال بود دچار توفانی سخت شد و بیشتر کشتی‌های ایرانی غرق شدند.  خشایارشا، برای پرهیز از پیش‌آمدن دوباره‌ی این رویداد به مهندسان ارتش ایران فرمان داد آبراهی را از کرانه‌ی خاوری(:شرقی) شبه جزیره به کرانه‌ی باختری آن حفر کنند. پس از کندن آبراه، ناوگان ایران بر یونانیان چیره شد.»  به گفته‌ی «دکتر جونز»، سرپرست پروژه‌ی کشف آبراه؛ «ایرانیان گمان نمی‌کردند این آبراه تبدیل به اثری شود که از آن‌ها برجای بماند چراکه خیلی زود پس از بازگشت کشتی‌ها از این آبراه به کشور، پایان استفاده از کانال فرا رسید. در سده‌های پی‌در‌پی، این رویداد تاریخی کم‌کم به‌گونه‌ی یک افسانه در‌آمد و کسی گمان نمی‌کرد که آبراه شگفت‌انگیز مهندسی جهان باستان حقیقت داشته است.»   «هرودوت»، رخداد‌نگار یونانی داستان کندن این آبراه را در کتاب تاریخی خود آورده است اما کسی این داستان شگفت‌انگیز را باور نمی‌کرد چراکه بیشتر به افسانه می‌مانست.  سرانجام با تلاش دانشمندان انگلیسی و یونانی و با بهره‌گیری از یافته‌های زمین‌شناسی این آبراه در سال ٢٠٠١ پیدا شد.   نیویورک تایمز می‌نویسد؛ ساختار کانال که زیر رسوبات دریایی و لای و لجن 25سده‌ی پیش دفن شده است، به استراتژی نظامی درخشان ایرانی‌ها و مدیریت کار انسانی و مهندسی راه‌و‌ساختمان آن‌ها گواهی می‌دهد.   ««دکتر جونز»،یادآور شده است که: «تیم او از یک شیوه‌ی لرزه‌نگاری برای پیدا کردن آبراه سود جسته‌اند. این‌چنین که از یک قطعه فلز د‌ر روی زمین، امواج شوک بسیار قد‌رتمند‌ی را د‌رون زمین می‌فرستاد‌ند‌ و سپس با تحلیل زمان رسید‌ن امواج، توانستند‌ نقشه‌ی آبراه را طراحی کنند.‌»   یاری‌نامه‌ها:   شماره‌ی 130پایگاه مجلات تخصصی نور، دی 1380   تارنمای نوشیروان کیهانی‌زاده   روزنامه‌ی نیویورک‌تایمز

بنام خدا

جشنواره لانه‌گذاری برای پرندگان شهری

سورنا لطفی نيا :

اداره کل حفاظت محیط زیست گیلان جشنواره‌‌ی لانه‌گذاری برای پرندگان بر روی درختان شهری در سطح استان گیلان برگزار می‌کند.   به گزارش ایانا، «امیر عبدوس» مدیرکل حفاظت محیط زیست استان گیلان در این باره گفت: «پرندگان شهری در حمایت سازمان محیط زیست هستند. این پرندگان که به شهرها خو گرفته‌اند، بیشتر برای زادآوری، به کشورمان از عرض‌های بالاتر كوچ می‌کنند و شوند(:باعث) تلطیف فضای شهرها و زنده شدن محیط زیست آن‌ها می‌شوند.»   امیر عبدوس افزود: «این پرندگان به شوند خو گرفتن به رفتارهای شهری، گاه آشیانه‌سازی خود را در دسترس انسان انجام می‌دهند ازاین‌رو گاهی به آشیانه‌ی آن‌ها دست‌درازی شده  و بنا به شوندهای گوناگونی ویران می‌شوند. گاه نیز دیده می‌شود که شهرداری‌ها و مسوولان فضای سبز در سطح استان در بدترین هنگام درختان پیرامون خیابان‌ها و پارك‌ها را هرس می‌كنند از همین روی خانه‌ی هزاران پرنده‌ی آشیان‌کرده، آسیب می‌بیند.»   به گفته‌ی عبدوس بی‌گمان اگر چنین هرس‌هایی شوندهای(:دلایل) استوار علمی نداشته باشد، می‌توان آن‌ها را به چالش كشید.  او با اشاره به این كه  هنوز دیده می‌شود كه برخی با سلاح‌های بادی و تیر و کمان و دیگر ابزار، به شكار این پرنده‌ها می‌پردازند، گفت: «پرندگان شهری افزون‌بر تاثیر مستقم بر روی کنترل حشرات در سطح شهرها و ایجاد تعادل اکولوژیک در اکوسیستم‌های شهری، زندگی را در این گونه چهاردیواری‌ها، آسان و گاه دلپذیر می‌کنند.»   عبدوس در پایان گفت: «چلچله‌ی معمولی و چلچله‌ی دمگاه سفید، باد خورک، قمری خانگی، یاکریم و سارها از پرندگان شهری به‌شمار می‌روند که شکار آن‌ها جرم است و دربرگیرنده‌ی مجازات‌های نقدی و غیرنقدی است.»

بنام خدا

  سارقان در کمین اند

  کشف نقش برجسته مردی با پاهای ماهی شکل

 نقش برجسته‌ای از مردی خوابیده با پاهایی به شکل ماهی، چندی پیش توسط یکی از باستان شناسان کشف شد اما با وجود ارسال پرونده ثبتی آن به سازمان میراث فرهنگی هنوز این اثر تاریخی متعلق به دوره الیماییان یا اشکانیان ثبت ملی نشده است.

بنام خدا

استقبال گسترده دست اندرکاران کترینگ شمال کشور از جشنواره غذاهای محلی تله کابین رامسر

 مجتمع رفاهی تفریحی شهرسبزرامسر(تله کابین رامسر) به مناسبت سالروزولادت حضرت فاطمه زهرا(س) وگرامیداشت روززن، طی مراسمی نخستین جشنواره پخت غذاهای محلی شمال کشوررا با حضورداوران بین المللی غذا، مجله سرآشپزوکارشناسان صدا وسیما و«هنرمندان رقص اقوام ایرانی» درتاریخ ۲۲ و ۲۳ اردیبهشت ماه سال ۹۱ برگزارمی کند.
دراین جشنواره غذایی که به مدت دوروزوبه صورت رایگان درتله کابین رامسرهمراه با اجرای برنامه های شاد ومتنوع فرهنگی هنری برگزارمی شود، شرکت کنندگان ضمن اینکه هنرآشپزی محلی خود را به عرصه نمایش می گذارند، همچنین می توانند ازطریق تبادل اطلاعات آشپزی با یکدیگرازآموزش های مختلفی که توسط شرکت های محصولات غذایی مستقردرمحل جشنواره ارائه خواهد شد ؛ استفاده کنند.
این گزارش می افزاید، برنامه های جانبی جشنواره غذاهای محلی شمال کشور، برگزاری کارگاههای پخت غذاهای ملل ،غذاهای دریایی ، شیرینی پزی و کافی شاپ میباشد که درسطح کیفی بسیاربالایی توسط کارشناسان صدا و سیما و برای دست اندرکاران کترینگ وهتلداران منطقه برگزارخواهد شد ومدیران کلیه رستوران ها وهتلهای اقامتی پذیرایی منطقه می توانند ازتسهیلات ویژه این بخش ازجشنواره مذکوراستفاده کنند که تاکنون با استقبال گسترده دست اندرکاران کترینگ منطقه مواجه شده و از آنجا که اولویت ثبت نام با نیروهای معرفی شده از طرف هتل ها و رستوران و کافی شاپ هاست خواهشمند است هرچه سریعتر تا تکمیل نشدن ظرفیت اقدام نمایند
گفتنی است ورود درکارگاههای آموزشی برای سایراقشارمختلف با ثبت نام قبلی آزاد است وشرکت کنندگان در مسابقه آشپزی پیش ازآن که درمحل برگزاری مسابقه حاضرشوند، لازم است غذای مورد نظرخود را درمنزل آماده کرده وجهت شرکت درمسابقه به معرض نمایش وقضاوت داوران مربوطه بگذارند. علاوه براین علاقمندان می توانند هنر خود را در زمینه پیش غذا، غذای اصلی، دسر، مربا وترشیجات محلی شمال کشور به داوری بگذارند
شایان ذکراست درپایان به برگزیدگان نهایی جشنواره یادشده، ازطرف مدیریت مجتمع رفاهی تفریحی شهرسبزتله کابین رامسروهمچنین شرکتهای اسپانسر، هدایای نفیسی به رسم یادبود هدیه داده می شود.
زمان ثبت نام برای افراد علاقمند به شرکت درمسابقه از تاریخ ۱ اردیبهشت لغایت ۱۵ اردیبهشت ماه از طریق سایت تله کابین به صورت آنلاین میباشد.
ضمناً استفاده ازهتل بام سبزتله کابین رامسردرایام جشنواره برای شرکت کنندگان درجشنواره با ۳۰ درصد تخفیف امکانپذیراست. برای اطلاعات بیشتر با شماره پذیرش ۰۱۹۲۵۳۶۳۵۱۹ تماس حاصل فرمایید. برای اطلاعات بیشتربه سایت تله کابین رامسر وبه آدرس اینترنتی زیرمراجعه کنند:
www.telecabinramsar.com
برای اطلاعات بیشتر با دبیرخانه جشنواره تماس بگیرید:۰۱۹۲۵۳۶۳۵۱۳

برای اطلاعات بیشتر کلیک کنید

بنام خدا

حق و حقوق خود را در سفرهای هوایی بدانید

با گسترش صنعت هوانوردی و تعدد سفرهای هوایی موضوع تاخیر های پروازی یا فاصله میان دو پرواز جهت تعویض هواپیما به امری طبیعی و غیرقابل اجتناب برای مسافران تبدیل شده است. دلیل این توقف در فرودگاه هرچه که باشد هم کمی خسته کننده است.

به گزارش ایران ویج ، به یاد داشته باشید که اگر بیش از نیم ساعت پروازتان تاخیر داشت شما حقوقی دارید که این حقوق با تناسب به مدت زمان تاخیر متفاوت خواهد بود و باید آن را از رئیس ایستگاه شرکت هواپیمایی مورد استفاده خود طلب کنید.

 درباره تاخیر های ایجاد شده به دلیل سرویس دهی نا مناسب شرکت های هواپیمایی طبق قوانین بین المللی بطور کلی تاخیر پرواز در فرودگاه مبداء حداکثر تا نیم ساعت از طرف سازمان iata طبیعی شناخته شده است اما بیشتر از آن طبق قوانین بین المللی شرکت های هواپیمایی موظف به پاسخگویی به مسافران و جلب رضایت آنها هستند.

بر اساس عرف بین المللی همه خطوط هوایی تجاری در سطح جهان در فرودگاه های مبداء و مقصد باید یک ایستگاه داشته باشند یا به عنوان کارگزار خود شرکتی را به مدیریت فرودگاه معرفی کنند.

به یاد داشته باشید که هر یک از شرکت های هواپیمایی فردی را به عنوان رئیس ایستگاه در فرودگاه مبداء یا ترانزیت خواهند داشت که این رئیس مسئول برقراری نظم و هماهنگی کلیه امور مسافران آن شرکت هواپیمایی تجاری در فرودگاه خواهد بود. بنابراین در صورت بروز هرگونه تاخیر ناشی از مشکلات سرویس دهی شرکت هواپیمایی یا به دلیل بدی آب و هوا این فرد باید جهت رفاه حال مسافران اقدام کند این خدمات می تواند از تهیه یک وعده غذایی، محل استراحت، تعویض هواپیما، تهیه بلیت از دیگر خطوط هوایی و انتقال مسافر به هتل و تامین آسایش مسافران است.

اما گاهی تاخیر به دلیل تعویض پرواز است. این گونه توقف ها بین دو پرواز با توجه به بعد مسافت و زمان مسافر به وجود می آید. بنابراین گاهی اوقات مسافران مجبور هستند در یک فرودگاه ترانزیت توقف داشته باشند و دوباره از هواپیمای دیگری برای رسیدن به مقصد خود استفاده کنند.

این تعویض ها یا به دلیل مسافت بسیار طولانی بین مبداء و مقصد مسافران است و یا به دلیل نبودن سرویس های متناوب و یک سره از مبداء تا مقصد مسافران است اما  گاهی اوقات هم برخی از مسافران برای کاستن از هزینه های سفر خود اقدام به استفاده از پروازهای دو تکه می کنند. این گروه از مسافران با توجه به تخفیفات ویژه شرکت های هواپیمایی در برخی از ماه های سال این پروازها را انتخاب می کنند. اما جزو هر گروه که باشد این مسافران به اجبار باید مدت زمان این توقف را در فرودگاه ترانزیت بگونه سپری کنند.

اما کلیدی ترین نکته این است باید به یاد داشته باشیم اگر فقط از یک شرکت هواپیمایی استفاده می کنید شامل امتیازاتی خواهید شد اما اگر از دو شرکت متفاوت استفاده می کنند در واقع امتیازی نخواهید داشت. اگر از یک شرکت هواپیمایی استفاده می کنید و پرواز دو تکه دارید این معمولا با احتساب احتمالات بروز تاخیر و مشکلات غیر متقربه سعی می کند برای این توقف حداقل زمان ممکن را در نظر بگیرد. این توقف ها از حداقل یک ساعت شروع می شود.

چند نکته مهم

-  پس از تحویل بار به قسمت بار و دریافت کارت پرواز دیگر چمدان های خودتان را تا فرودگاه مقصد نخواهید دید پس به یاد داشته باشید که وسایل ضروری و مورد نیاز خود را همراه داشته باشید و به قسمت بار تحویل ندهید البته وسایلی که مجاز به همراه داشتن آنها هستید.

-در پروازهای دو تکه، شرکت هواپیمایی شما تضمین کننده به موقع رسیدن شما به پرواز دوم خواهد بود پس در صورتی که به هر دلیل و شرکت هواپیمایی مربوطه باعث تاخیر شما و به موقع نرسیدن شما به پروازم دوم شد هیچ نگران نباشید چون این شرکت موظف است با اولین پرواز شما را به مقصد برساند. این دو قانون در پروازهای مختلف که از دو شرکت متفاوت هستند صادق نیست بنابراین در انتخاب شرکت هواپیمایی خود کاملا دقت فرمایید.

- اگر پیش از سفر اقدام به برنامه ریزی برای این توقف داشته باشید بسیار راحت و بدون دردسر این زمان را سپری خواهید کرد. یک کتاب، یک لپ تاپ یا چند سرگرمی کوتاه می تواند این مدت زمان را برای شما دلپذیرتر کند.

- در مورد توقف های بین یک تا ۳ ساعت زیاد نمی توان برنامه ریزی کرد و با توجه به بزرگی فرودگاه ترانزیت باید سعی کنید خودتان را در محوطه ترانزیت سرگرم کنید و حداکثر بهره را از وضعیت خود داشته باشید. حال اگر این توقف بیش از این زمان بود گزینه ها متفاوت خواهد بود.

در سفرهای خارجی به کشور هایی که نیازی به اخذ ویزا ندارند مثل ترکیه، زمان توقف طولانی فرصت خوبی است تا گشت کوتاهی در سطح شهر داشته باشید.

- اگر توقف شما بیش از ۳ ساعت در فرودگاه ترانزیت بود به یاد داشته باشید که حقوق شما متفاوت خواهد بود. بطور کلی این حقوق به شرح ذیل خواهد بود:

۱- اگر توقف شما در فرودگاه ترانزیت به یکی از وعده های اصلی غذا مثل شمام و ناهار برخورد کند این شرکت موظف به ارایه سرویس یک وعده غذای گرم به شماست و همچنین محل استراحتی مخصوص به اینگونه مسافران در اختیار قرار می دهد.

۲- اگر این توقف کمتر از ۴ ساعت باشد این خدمات حداکثر تا یک نوشیدنی خواهد بود. البته با توجه به خدمات شرکت هواپیمایی مورد استفاده شما.

۳- این خدمات با ارایه کوپن های مخصوص به شما در فرودگاه ترانزیت ارائه می شود. پس از رسیدن به فرودگاه ترانزیت به دفتر شرکت هواپیمایی مورد استفاده خود سری بزنید و اطلاعات مربوط به پرواز خودتان را دریافت کنید و حق و حقوق خود را جویا شوید.

بنام خدا

بنام خدا

واژه‌ی «بانک» و «چک»، واژگانی ايرانی

●   هخامنشيان، «چک» می‌كشيدند

خبرنگار امرداد :

چک از دستاوردهای بانکداری است و کهن‌‌ترین گواهی که از چک و بانکداری در دست است، به روزگار هخامنشیان می‌رسد.   به گزارش «صبا ایران» و بنا به گفته‌ی دکتر «شیرین بیانی» که از رخداد‌نگاران و پژوهشگران کشورمان است، بانکداری، پیش از اسلام، به ویژه در زمان ساسانی ارزش بالایی داشته است. جاهایی همچون بانک‌های امروزی داشته‌ایم که در آن‌ها کارهای بانکی همچون قرضه، برات، چک و ... انجام می‌شده است.    واژه «چک» در نوشته‌های پهلوی زمان ساسانیان  کهن‌‌ترین شکل بانکداری را در میا‌ن‌رودان در زمان هخامنشیان سراغ داریم که بزرگ‌ترین مرکز سکونت یهودیان بود و در آنجا یهودیان کارهای بانکداری را بر دوش داشتند. مدارکی هم از این بخش به دست آمده که کاملا حکم چک دارد.   واژه «بانک» هم در آن زمان روایی داشت و واژه‌ی «چک» نیز از همان روزگار متداول شده که تا امروز برجای‌مانده است. در نوشته‌های زمان ساسانی به زبان پهلوی، واژه چک را داریم و همین واژه از ایران به زبان‌های دیگر جهان راه یافته است. بی‌گمان چک در درازای تاریخ، روندی داشته است اما روند آن را نمی‌دانیم. از دیگر کارهای مهم بانکی، «برات» است.  اما برات چیست و از چه زمانی در ایران کاربری یافت؟  دکتر شیرین بیانی که تخصص وی بیشتر تاریخ زمان مغول است، گفت که برات، همان حواله است.   کاربری برات از زمان مغول‌ها  در زمان مغول، از مرکز یا از مراکز ایالات، «برات» می‌نوشتند و آن را به دست مامورانی می‌دادند. این مامورها با در دست داشتن حواله می‌بایست باج یا عوارض یا وجه نقد یا جنسی از کسی یا سازمانی یا جایی می‌گرفتند. به این حواله، برات می‌گفتند.   برات همچون موارد دیگر در زمان مغول روند خطرناکی پیدا کرد. هر دولتمدار یا مامور مالیاتی می‌توانست برات بنویسد. به این‌گونه، یک تن ممکن بود از یک دایره یا شخص به خصوص، چندین برات دریافت کند و ناگزیر شود درخواست‌های گوناگون جنسی یا نقدی این برات‌ها را پاسخگو باشد.   این مساله نمونه‌های دیگر، به آشفتگی‌هایی انجامید تا این که سرانجام با اصلاحات غازان‌خان یا به بهتر بگوییم با  اصلاحات خواجه رشید‌الدین فضل‌الله،‌گرفتاری‌ها و نابسامانی‌های برات،سامان داده شد.  اصلاحات خواجه رشید‌الدین برای بهره‌گیری از برات  به باور دکتر بیانی این اصلاحات را باید اصلاحات خواجه نامید. خواجه رشید‌الدین فضل‌الله که از زمان گیخاتو، ارج و ارزشی فراوان نزد شاه یافته بود، در زمان سلطنت غازان‌خان به مقام وزارت رسید. وی که در علم و ادب و ملک‌داری سرآمد بود، در زمان خود اصلاحاتی را انجام داد که بسیار ارزشمند بود اما به نام سلطان زمانش یعنی به اصلاحات غازانی نامور شد.   یکی از این اصلاحات که در اقتصاد، تاثیر فراوانی داشت، محدود کردن بهره‌گیری از برات بود. وی بهره‌گیری از برات را قانونمند کرد و روشن کرد که کدام سازمان‌های دولتی یا مالیاتی اجازه صدور آن را دارند. مجازات‌های سختی را هم برای سرپیچی از آن به کار گرفتند. اگر کسی جز  افرادی که مجوز داشتند، برات صادر می‌کرد، به مرگ محکوم می‌شد.  به گفته دکتر بیانی، همه‌ی این‌ها در «جامع ‌التواریخ» اثر بسیار ارزشمند خواجه رشید‌الدین فضل‌الله همدانی در تاریخ مغول، ضبط است.   پس از این اصلاحات، برات به معنی واقعی کلمه به کار رفت و محصلان مالیاتی یا دیوان استیصاء یا هر جای دیگر در هنگام جنگ یا صلح برات می‌نوشتند و می‌فرستادند و کسی که برات را دریافت می‌کرد باید آن‌چه درخواست شده بود را می‌فرستاد.   رواج پول کاغذی و برات و چک و شرکت‌های تجاری همانند شرکت‌های مضاربه‌ای در زمان مغول نشان می‌دهد این دوره از دوره‌های رونق بازرگانی در درازای تاریخ بوده است.

بنام خدا

در ميان رسانه‌ها

●   شناسايی گونه‌ی در معرض خطر «شاه‌روباه» در سراوان

سورنا لطفی نيا :

«خسرو افسری» مدیرکل حفاظت محیط‌زیست سیستان و بلوچستان گفت: «گونه‌ی كمیاب و روبه نابودی ”شاه‌روباه“ در گستره‌ی حفاظت ‌شده ”بیرک“ سراوان شناسایی شد.»   به گزارش مهر؛ افسری افزود: «با ضبط تصاویر شاه‌روباه توسط دوربین‌های به‌كاررفته در گستره‌ی حفاظت شده بیرک شهرستان سراوان، این گونه‌ی كمیاب و روبه‌ نابودی شناسایی شد.»   وی گفت: «این جانور تنها در کشورهای افغانستان، ایران و برخی از جاهای خاورمیانه زیست می‌کند که نژاد آن در چند سال‌ گذشته کاهش یافته و رو به نابودی است.»   از ویژگی‌های این روباه می‌توان؛ دم بسیار بلند و پر پشت، جثه کوچک و زیبا، شب‌شکاری و گوشه‌گیری را نام برد. همچنین درازای بدن این جانور 40 تا 50 سانتی‌متر با موهای انبوه است و میانگین عمر شاه‌روباه ٤ تا ٥ سال است و در میانه‌های زمستان جفت‌گیری می‌کند. افسری گفت: «سخت‌گذر بودن و غارهای فراوان گستره‌ی حفاظت‌شده بیرک شوندی(:باعث) شده تا این جانور، زیستگاه خود را آن‌جا برگزیند.»   گستره‌ی حفاظت شده بیرک که 73 هزار هکتار بزرگی دارد و در باختر(:غرب) سراوان است، جانداران دیگری مانند پلنگ، خرس سیاه، سمور صخره‌ای، کل، قوچ و بز و گرگ نیز زندگی می‌كنند.

بنام خدا

 خبرنگار امرداد - میترا دهموبد :

 بارندگی‌‌های چند روز كنونی در جا‌ی‌جای ایران به ریزش و ویرانی کاروانسرای حاج حیدر در نجف‌آباد اصفهان انجامید، این اثر ملی‌شده، سه سال پیش، بهسازی(:مرمت) شده بود. كاروانسرای حاج‌حیدر در راسته‌ی بازار اصلی نجف‌‌آباد است و در سال‌های پایانی دوره‌ی قاجار ساخته شده است. این یادمان تاریخی كه در سال ١٣٨٣ به شماره‌ی ١١٤٥٥ به سیاهه‌ی یادمان‌های ملی كشور پیوسته بود، اكنون فروریخته است.
  نوید حسنی، از دوستداران میراث فرهنگی شهر تاریخی نجف‌آباد، گفت: «كاروانسرای حاج‌حیدر در پی بارش‌های بهاره و بسته شدن ناودان‌ها،‌ كه بنابر شواهد، عمدی بوده، فرو ریخته است.»
  او به بی‌توجهی مسوولین سازمان میراث اشاره كرد و گفت:‌ «اگر دست‌كم به یادمان‌‌های ملی‌شده، توجه بیشتری می‌شد، امروز شاهد ویرانی 70 درصدی كاروانسرای حاج‌حیدر نبودیم.»
  این خبر كه افراد ناشناس، با بستن ناودان‌ها، قصد ویرانی كاروانسرا را داشته‌اند، چند سال پیش نیز از سوی خبرگزاری‌ها منتشر شد اما گویا امسال این بستن ناودان‌ها، به سرانجامی كه آن افراد ناشناس می‌خواستند، انجامیده است.

كاروانسرای حاج‌حيدر

كاروانسرای حاج‌حيدر نجف‌آباد، فرو ريخت

كاروانسرای حاج‌حيدر نجف‌آباد، فرو ريخت

 گویا خیلی‌ها برای كاروانسرای حاج‌حیدر، دندان تیز كرده بودند. چند سال پیش در همسایگی این كاروانسرا، شركتی،‌ دست به كار به ساخت ساختمانی با بیش از 12 متر بدون استعلام از سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان شد. ساخت این بنا، دو تا سه غرفه از كاروانسرا را ویران كرده بود. 

فرتورها از نويد حسنی است.

بنام خدا

 سلیمان لطفی‌نیا :

 مناره‌ها كاربردهای گوناگونی دارند كه بسیاری از آن‌ها هنوز ناشناخته مانده‌اند. در این‌كه مناره‌ها كاربردهای گوناگونی داشته‌اند جای هیچ گمانی نیست.
  از كاربردهای مناره‌ها می‌توان، «برج دیدبانی»، «بنای یادبود»، «مناره‌ا‌ی برای نیایشگاه‌ها و مساجد»، «جایی برای سخن‌رانی»، «میل راهنما» و ... را نام برد. جای داشتن بسیاری از مناره‌‌ها در كنار كوه‌ها و بلندی‌ها كاربری آن‌ها را پیچیده‌تر می‌كند. همچنین زیبایی و ظرافتی كه در ساخت‌ آن‌ها به‌كار رفته است، بر ارزش آن‌ها می‌افزاید. مناره‌ها را می‌توان در جای‌جای ایران دید، وجه‌مشترك همه‌ی آن‌ها بلند بودنشان است، وگرنه از نگاه معماری و مصالح به‌كار رفته با یكدیگر تفاوت‌های چشم‌گیری دارند. بی‌گمان می‌توان برای بسیاری از مناره‌ها كاربردهای دینی و آیینی هم پیدا كرد.

تصاویر زیبا از جزیره تا باد ایرانی ابوموسی





 

بنام خدا

کاخ ییلاقی ناصرالدین شاه !

 کاخ سلطنتی ناصرالدین شاه که به عنوان بنای بجا مانده از دوران قاجاریه در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده مدتهاست به ویرای تبدیل شده است. این در حالی است که سازمان میراث فرهنگی تنها راه نجاتش را واگذاری به بخش خصوصی می‌داند.

 به گزارش مهر، کاخ شهرستانک یا همان کاخ ییلاقی ناصری در سال 1295 هجری قمری به دستور ناصرالدین شاه در دره "گل کیله" شهرستانک یکی از روستاهای توابع شهرستان کرج در جاده چالوس بنا شد و تنها راه ارتباطی آن جاده چالوس ــ کرج است.

این راه مسیر عبوری اردوی خانوادگی ناصرالدین شاه قاجار بود که برای گذراندن ایام گرم تابستان به اتفاق اعضای حرمسرا و خدمه از تهران رهسپار کاخ شهرستانک می شدند.

این بنا که در فهرست آثار ملی قرار دارد، دارای 19 اتاق در دو جبهه شمالی و شرقی است که در گذشته عملکرد خدماتی داشته است. این مجموعه‌ دو حمام دارد که یکی مورد استفاده همراهان شاه بوده و دیگری به شاه اختصاص داشته است.

این بنا دارای معماری ویژه‌ای است و نقاشی آن را کمال‌الملک کشیده است. کاخ شهرستانک پس از سلطنت ناصرالدین شاه از رونق افتاد و در اثر عواملی چون یخبندان‌های متعدد و سخت و تخریب‌های انسانی دچار آسیب‌های فراوان شد.

به نحوی که اکنون حتی ارسی های این کاخ سلطنتی ناصرالدین شاه در تسخیر موریانه ها قرار دارد و تا کنون عملیاتی برای مرمت آن انجام نشده است. درحالی که می توان با مرمت و بهره برداری از آن، تنها جاذبه تاریخی استان البرز را به جاذبه گردشگری کشوری  و ملی تبدیل کرد.

محمدرضا پوینده، مدیرکل میراث فرهنگی استان البرز درباره وضعیت این کاخ به خبرنگار مهر گفت: اکنون این کاخ در اختیار صندوق حفظ و احیای بناهای تاریخی قرار دارد و در آینده ای نزدیک قرار است که به یک شرکت خصوصی برای بهره برداری و احیا و مرمت واگذار شود.

پوینده گفت: این شرکت طرح بزرگی را در دست دارد که حدود 1500 هکتار از زمینهای چالوس را در بر می گیرد و کاخ شهرستانک نیز به عنوان یکی از طرحهای حوزه میراث فرهنگی در این طرح قرار گرفته است.

وی بیان کرد: مسئولان این شرکت در کارگروه میراث فرهنگی و گردشگری طرح بهره برداری و مرمت این کاخ را مطرح کردند که با کلیت موضوع موافقت شد.

وی گفت: مرمت این کاخ اعتبار کلانی می خواهد که بودجه های سازمان میراث فرهنگی کفاف آن را نمی دهد. بنابراین باید این کاخ به بخش خصوصی برای مدت 10 یا 15 سال واگذار شود تا بهره برداری از آن جبران هزینه مرمت را بکند.

پوینده درباره اینکه چندی پیش معاون میراث فرهنگی استان البرز گفته بود که مرمت این کاخ با اعتباری بالغ بر یک میلیارد ریال آغاز خواهد شد بیان کرد: این میزان بودجه برای مرمت کاخ بسیار جزئی است و عملیات مرمت آن تمام نمی شود. ممکن است که هر سال بودجه ای برای این کاخ اختصاص داده شود اما مشکل آن از اساس حل نمی شود بلکه تنها راه احیای آن واگذاری است.

  امارات عربی متحده یا استان جلفاوه سابق ایران ! + عکس

بنام خدا

دکتر ناصر تکمیل همایون در گفت و گو با امرداد:

● هر کس نگوید «خلیج فارس»، «گُجَستَک» است

خبرنگار امرداد - میترا دهموبد :

امروز دهم اردیبهشت ماه، روز بزرگداشت «خلیج فارس» است، آبی آرام و گاه توفنده‌ای که هزاره‌هاست، لالاگوی سرزمینمان است، لالاگوی ایرانمان و مردمانش. دهم اردیبهشت، روزی است که پس از سال ها نبرد، استعمار پرتغال از این پهنه ی خاکی- آبی، ورچیده شد، هرچند این خاک و آب، نفسی تازه نکرده بود که استعمار انگلیس، بر سرش سایه انداخت. این سایه هنوز هم، دسیسه ها می کند و فریب ها دارد. از همین روی است که هر روز، آگاه تر از دیروز، ارج و ارزش این پهنه را بدانیم. این روزها باید بدانیم. از خلیج فارس و از پیشینه‌اش، از نامش و از داستان‌های رخ‌داده در کنارش، از مردمانش و از ساکنانش، باید بدانیم. باید از آن چه روی داد تا فتنه‌انگیزان، این دریای ایرانی را، با نامي دروغين و ساختگي، ناميدند، بدانیم وگرنه فراموشمان می‌شود، خروش توفان را. ای خشم به جان تاخته، توفان شرر شو  ای بغض گل انداخته فریاد خطر شو  ای روی برافروخته، خود پرچم ره باش  ای مشت برافراخته، افراخته‌تر شو. «فریدون مشیری» خلیج فارس و جزایر سه گانه‌ی تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسا که این روزها بیگانگان، خیال بیهوده‌ی داشتنش را دارند و به آن خوشند، موضوعی است که امروز به آن پرداخته ایم. قرار است بدانیم و آگاه باشیم چراکه تنها با این آگاهی است که می توانیم برنده ی بازی باشیم که استعمار، آغاز کرده است. این بازی هرچند آغازگرش، دیگران بوده اند اما باید برنده اش ما باشیم، ماییم که مالکان این آب و خاکیم از آغاز تا کنون.  برای این دانستن و آگاهی با دکتر ناصر تکمیل همایون به گفت و گو نشستیم. دکتر «ناصر تکمیل همایون»، استاد جامعه‌شناسي و تاریخ ايران در پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگي، است، او مديریت بخش تاريخ و فرهنگ در دفتر پژوهش‌هاي فرهنگي را نیز بر دوش دارد.   دکتر تکمیل همایون که کتابی با نام «خلیج فارس» دارد و در آن به نام و نشان تاریخی خلیج فارس، ورود استعمار به خلیج فارس، کشورسازی های استعماری، مساله ی بحرین و تشکیل امارت های عربی، ادعای واهی درباره ی جزایر سه گانه و... پرداخته، گفت: «آن‌هایی که خلیج فارس را به دروغ "خلیج العربی" می‌نامند، "گجستگ"(پليد، ملعون)، هستند، اما آن‌هایی که "خیلی گجستک" هستند، می‌گویند؛ "خلیج". این‌ها هم می‌خواهند ایران را برای خود داشته باشند و هم اعراب و طلای سیاهشان را. در این میان کسانی هستند که "خیلی خیلی گجستک" هستند؛ آن‌هایی که می‌گویند؛ "خلیج فارس-عرب". در اين دسته، شماري ديگر هم هستند، آن‌هایی که با یک خط، این پهنه‌ی آبی را 2 بخش کرده‌اند و بخش بالایی را خلیج فارس و بخش پایینی را خلیج عربی، می‌نامند.» اما داستان خلیج ساختگی عرب، از کجا آغاز شد؟ دکتر ناصر تکمیل همایون، بی‌مقدمه گفت: «چارلز بلگریو» گجستک، نخستین کسی است که نام خلیج عربی را بر خلیج فارس می‌گذارد. او 31 سال نماینده‌ی کشور انگلیس در خلیج فارس است، با زیر و بم عرب‌ها و منطقه آشنا است و خوب می‌داند که گستره‌ی خلیج فارس، گنجینه‌ای است که نباید به سادگی از دستش داد، اینجا با همه‌ی اندوخته‌هایش باید مال انگلیس‌ها باشد. بلگریو در مدت اقامتش، کارهایی انجام داد و شرایطی را پدید آورد تا پس از رفتن انگلستان از خلیج فارس، مشکلات برآمده از استعمار همچنان برجای بماند. به گفته‌ی دکتر تکمیل همایون، این سیاست انگلیس‌ها بوده از دیرباز. آن‌ها نه برای گردش به این سرزمین آمده بودند، نه برای تبلیغ دین و نه حتا تنها برای بازرگانی و داد و ستد. آن‌ها دقیقا آمده بودند برای تصاحب خاک و آب زرخیز منطقه. او به نوشته‌های تاریخی و اسناد تاریخی اشاره کرد و به  زبان‌های گوناگون؛ انگلیسی، فرانسوی، عربی، روسی و ... واژه‌ی خلیج فارس را تلفظ کرد، خلیج فارسی که در همه‌ی مستندات و نقشه‌ها به همه‌ی زبان‌ها، در همه‌ی پیمان‌‌نامه‌های استعماری و غیراستعماری به معنای خلیج فارس است اما این روزها گرفتار بازی‌های سیاسی شده است. استاد در پاسخ به این که  چگونه و از چه زمانی، خلیج فارس، به نام دروغین و ساختگی خلیج عربی، خوانده شد، گفت: استعمار انگلیس سال‌ها در این گستره حضور فیزیکی داشت اما زمانی رسید که هم هزینه‌ی این حضور فیزیکی و نظامی برایش گران شده بود و هم واکنش‌های بیگانه‌ستیز مردم در برابر اشغالگران، فزونی یافته بود، بنابراین بر آن شد تا نیروهایش را از این گستره، خارج کند اما نمی‌توانست از سود و بهره‌ای که از این گستره به جیبش می‌رفت، چشم‌پوشی کند. از همین روی؛ «تفرقه انداخت و حکومت کرد». همبستگی و یکپارچگی مردمان و حکومت‌های این گستره، پایان کار بود بنابراین انگلیس همواره برای ایجاد اختلاف میان ساکنان عرب زبان(برالعرب) با ساکنان شمالی دریای فارس(برالعجم)، کوشش کرده است و از هر دستمایه ای همچون مذهب(شیعه و سنی)، نژادی(عرب و عجم)، زبانی(عربی و فارسی)، بهره برداری کرده است. هم زمان برای ایجاد هرچه بیشتر این تفرقه وارون(:برخلاف) همه ی گواهی های تاریخی، انگلیس ها حتا در نام خلیج فارس، تقلب کردند. و عرب‌ها که از استعمار، عقده‌های فراوان داشتند و به حکومت سلطنتی ایران نیز، ظاهرا از براي همسازي شاه با اسراييل، دلبستگی نداشتند به این دلخوش کردند که خلیج فارس را خلیج عربی، بگویند و بنویسند و این داستان همچنان متعصبانه از سوی عرب ها ادامه دارد. انگلیس باید می‌رفت بنابراین چارلز بلگریو که آن روزها برای خود جایی در میان عرب‌ها باز کرده بود، در کتابی به نام «ساحل دزدان دریایی» که به سال 1966 میلادی چاپ شد، بی‌هیچ سند و مدرکی، نوشت: «خلیج فارس که اعراب آن را خلیج عربی می‌نامند.» بلگریو در حالی در این کتاب چنین نوشته بود که در کتاب پیشینش، با نام «به بحرین خوش آمدید» از این جعل تاریخی خبری نبود. خلیج فارس، همان دریایی است که در اوستا از آن با نام دریای «پویی‌تیک» یا «پویی‌دیک» یاد شده است، همان دریایی که در سنگ‌نوشته‌ی هزاران‌ساله‌ی آشوری، «نامرتو» نامیده شده به معنای «رود تلخ». خلیج فارس همان دریایی است که داریوش بزرگ پس از پایان کانالی که به فرمان او در مصر کنده شده بود، دستور داد بر سنگی، چنین بنگارند؛ داریوش‌شاه گوید: من پارسی هستم. از پارس، مصر را گرفتم. فرمان کندن این ترعه را دادم، از رودخانه‌ای به نام نیل که در مصر جاری است تا «دریایی که از پارس می‌رود»: «درایه تیه هچا پارسا آیی تی».     گفت و گویمان به «جمال عبدالناصر»، رسید، رییس‌جمهوری مصر كه مي‌گويند از زمان آغاز این بازی، متعصبانه خلیج فارس را خلیج عربی، می‌خواند. او را از نخستين عرب‌هايي مي‌دانند كه فتنه‌ی انگليسي‌ها به ظاهر به مذاقش خوش آمده است. دکتر تکمیل همایون، لبخندی زد و گفت: «من از عبدالناصر دستخطی دارم که در آن، خلیج فارس، همان خلیج فارس است. افزون‌بر آن، او در يكی از سخنرانی‌های پرشور و تاریخی‌اش که چند دهه‌ی پیش درباره‌ی  همبستگی عرب‌ها، ايراد كرد، گفت: همه‌ی عرب‌ها باید متحد شوند از اقیانوس اطلس تا خلیج فارس(من بحر الاطلسی حتی خلیج الفارسی). این اتحاد عربی ها از اقیانوس اطلس تا خلیج فارس، تا سال‌ها زبانزد عام و خاص شده بود. حتا سرايندگان و خوانندگان، این اصطلاح را ترانه ها و شعرهایشان می گنجاندند. دستخط جمال عبدالناصر با واژه ی خلیج فارس دکتر همایون گفت: هم سن و سال های من،«اُم‌كلثوم»، خواننده‌ي بنام مصري، را می شناسند. او کسی بود که مردم برای کنسرت هایش، دست و پا می شکستند.  اتحاد از اقیانوس اطلس تا خلیج فارس، آن اندازه همه گیر شده بود که «اُم‌كلثوم» هم آن را در ترانه‌اش جاي‌ داده بود و مي‌خواند. آن روزها از خلیج دروغين عربی خبری نبود چون انگلیسي‌ها هنوز در اندیشه‌ی ترک خلیج فارس نبودند اما با پیش آمدن داستان رفتن آن‌ها، اين نام ساختگي هم شکل گرفت. از استاد تكميل همايون پرسيدم که؛ اکنون که عرب‌ها خلیج فارس را به دروغ می‌خواهند، خلیج عربی بخوانند پس تکلیف دریای سرخ(احمر) که در مستندات و نوشته‌های کلاسیک با نام خلیج عربی، ثبت شده، چه می‌شود؟ و او در پاسخ به پرسشم، گفت:  از زمانی که خلیج فارس را به ناراست، خلیج عربی کرده‌اند، سخنی از خلیجی که تا پیش از این، منسوب به آن‌ها بود، نیست و آن را دریای احمر می‌‌خوانند، البته اين نام، پيشينه‌ي تاريخي هم دارد. اما آن‌چه در نقشه‌های تاریخی، نامش خلیج عربی بوده، همين دریای احمر است. اصلا خليج فارس،‌ كه تا پيش از چيرگي استعمار،‌ يك درياي داخلي بود و درون خاك ايران قرار داشت،‌ چگونه مي‌تواند درياي عرب‌ها باشد.     متن مصوبه سازمان ملل متحد در کاربرد عنوان خلیج فارس در نوشتارهاو نشست ها از دكتر تكميل همايون پرسيدم كه چرا نام اين درياي پهناور در بخش جنوبي ايران،‌ درياي فارس يا خليج فارس، نام گرفته و او گفت: در اين باره دو گونه روايت هست. نخست آن‌كه مردمان قوم پارس كه يكي از اقوام بزرگ ساكن ايران بودند، تا كرانه‌هاي اين دريا گستردگي داشته‌اند، بنابراين نام خود را به اين دريا داده‌اند. دوم آن‌كه فرمانروايان ايران در زمان هخامنشيان و پس از آن در زمان ساسانيان چون از ناحيه‌ي پارس برخاسته‌بودند،‌ مردمان ديگر سرزمين‌ها، اين درياي آبي را به نام فرمانروايانش، درياي پارس، ناميدند. و اصولا در فرهنگ و تمدن کهن ملت های جهان، نام ایران همواره پارس، فارس، پرشیا، پرس و پاراس بوده است. ممکن نیست از خلیج فارس سخن به میان آید اما از بحرین كه بخشي از خاك ايران بود و به فريب انگلستان و سستي سردمداران زمان، از دست رفت، چیزی گفته نشود. از ادعای واهی عرب‌ها بر دریای فارس، گفته شود اما از ادعای دروغينشان درباره‌ی جزیره‌های تنب کوچک، تنب بزرگ و ابوموسا، سخنی به میان نیاید. به ویژه که این روزها، همه‌ی ایرانی‌ها، خونشان از گستاخی حاشیه‌نشین‌های خلیج فارس، به جوش آمده است. دکتر تکمیل همایون که گویی مبارزات زنده یاد دکتر محمد مصدق، در یادش زنده شده بود، گفت: بحرین و جزایر سه گانه، نه به ادعا که بر پایه‌ی مستندات تاریخی هم در روزگار باستان و هم پس از ورود اسلام به ایران، از آنِ کشور ایران بوده است. همواره پرچم ایران در این سه جزیره، برفراز بوده است حتا پس از این که در سال 1891 میلادی به اشغال انگلیس درآمد، به اعتراض حاجی محمد مهدی ملک التجار بوشهری، حاکم بندر لنگه، باز هم پرچم ایران در آنجا، برفراز بود. با همه‌ی این‌ها، فتنه‌ی انگلیس به جای خود بود، انگلیس‌ها که می‌خواستند شیوخ شارجه را از خود خوشنود نگاه دارند، گهگاه مالکیت این جزیره‌ها را به شیخ دست‌نشانده‌ی خود در شارجه، یادآوری می‌کردند. از همان زمان، این‌ها دچار وهم مالکیت هستند. دکتر مصدق از نام آشناهایی است که نیازی به معرفی ندارد. دکتر همایون گفت: در زمان مبارزات دکتر مصدق برای ملی کردن نفت، خاطرم هست که دکتر می گفت: اول نفت، بعد بحرین. آن روزها هنوز بحرین بخشی از ایران بود اما فریب های انگلیس، جوی ناآرام پدید آورده بود. آن زمان شیوخ عرب، ادعای مالکیت جزایر سه گانه را نیز داشتند. در دوره ای که دکتر مصدق در مسند وزارت امور خارجه ایرن بود، از حق حاکمیت ایران بر جزایر ایرانی دفاع کرد. او در دوره ی نخست وزیری اش هیاتی را با یک رزمناو ایرانی به منطقه گسیل کرد(1332 خورشیدی)، هرچند که این کار مصدق، انگلیسی ها را خوش نیامد. دكتر تكميل همايون به استناد پژوهش‌هايي كه پژوهشگران درباره‌ی خليج‌فارس داشته‌اند،‌ درباره‌ی نام جزاير سه‌گانه گفت: «عرب‌ها برای اين‌كه بگويند اين جزاير مال ماست، حتا در نام اين جزاير، ‌دستكاری كرده‌اند،‌ تنب را طنب مي‌نويسند و ابوموسا را واژه‌ای عربی می دانند. اين درحالی است كه تنب، دگرگون‌شده‌ی «تمب» است كه هنوز هم محلي‌ها،‌ به همين‌ شكل تلفظ مي‌كنند. تمب يک واژه‌ی ايرانی به معنای تپه يا تل است. ايرانی ها اين دو جزيره يا دو خشكی كه به گونه‌ی تپه يا تل در ميان آب، نمايان بودند را تمب، ناميده بودند. جزيره‌‌ای نيز كه اين روزها به ابوموسا،‌ مي‌شناسيم برپايه‌ی مستندات حتا در واپسين نامه‌نگاري‌های زمان قاجار،‌ به گونه‌ي «بوموسو» آمده است. بوم همان بوم يا سرزمين است و سو يا سوز، به معني سبز. هر سه جزيره كه عرب‌ها، ‌ادعايش را دارند حتا نامشان هم ايراني است،‌ هرچند كه در درازاي هزاره‌ها،‌ مردمانش ايراني و عرب بوده و با آرامش در كنار هم زيسته‌اند. استاد، آه نكشيد اما نگاهش پر از افسوس بود. او گفت: ما كار فرهنگی نكرده‌ايم. من پيش از اين نيز پيشنهادها دادم، از آن‌جمله اين‌ كه دانشگاهی بين‌المللی در سرتاسر خليج‌فارس بسازيم با نام خليج‌فارس و دانشجو از همه‌ی جهان بپذيريم. گفتم كه هر دانشكده‌اش را در يكی از جزيره‌ها يا بندرهايمان می توانيم، داير كنيم. خانه‌های دانشجويی داشته‌باشيم و اجازه دهيم حتا پدر و مادرها هم چندگاهی از جاي‌جای جهان،‌ ميهمان ايران باشند. ما هنوز به خَم نخست كار فرهنگی هم نرسيده‌ايم. بايد سياست تفاهم جهانی داشته باشيم و آن تفاهم فرهنگی را كه داشتيم و مايه‌ی هم‌زيستی ما در هزاره‌ها با مردمان منطقه بود، بايد زنده كنيم. بايد حركت‌هايی انجام دهيم كه مردمان خليج‌فارس بي‌هيچ ترس و هراسی، كشور ايران را پشتيبان خود بدانند و باور داشته باشند كه اگر بيگانه‌ای بر آن‌ها بتازد، ايران از آن‌ها پشتيبانی مي‌كند.  استاد ناصر تكميل همايون،‌ بي‌آن‌كه از پرگويي‌هاي من، خمي به ابرو آوَرَد، دمِ پاياني گفت‌و‌گو، پشتي راست كرد، سينه‌اي جلو داد و گفت:‌ همه‌ي اين‌ها بازي سياسی است، يک ادعای واهی است. اين روزها آن‌هايی كه اهل دانش و پژوهشند حتا آن‌هايی كه عرب هستند، به ويژه‌ حقوق‌دانان كشورهای عربی، نام خليج عربی را باور ندارند، يعنی يک امر سياسی را به امر تاريخی و علمی، تحميل نمي‌كنند. اما اين به آن معنی نيست كه ما بنشينيم و دست روی دست بگذاريم و چشم به آينده‌ای بدوزيم كه برايش كاری نكرده‌ايم. مسپار وطن را به قضا و قدر ای دوست  خود بر سر اين، تن به قضاداده، قَدَر شو  فرياد به فرياد بيفزای كه وقت است  در يک نفس تازه اثرهاست، اثر شو. «فريدون مشيری»

بنام خدا

بنام خدا

بنام خدا

 خبرنگار امرداد - اشکان خسرو پور :

بنام خدا

کشف بندرگاه‌های هخامنشی، اشکانی و ساسانی در قشم

كشفيات پايگاه باستان‌شناسی زير آب خليج‌فارس

خبرنگار امرداد - آفتاب یزدانی :

عبدالرضا دشتی‌زاده، فرنشين اداره‌ی میراث فرهنگی سازمان منطقه‌ای آزاد قشم از پيدا شدن بندرگاه‌ها و استقرارگاه‌های زمان هخامنشی، اشکانی و ساسانی در قشم خبر داد.  به گزارش مهر، دشتی زاده از آثار به‌جا‌مانده‌ی کشتی‌ها، نفتکش‌ها و ابزارهای جنگی زمان‌های گوناگون تاريخی در كرانه‌های جزیره‌ی قشم به عنوان ویژگی ارزشمند در كاوش‌های پایگاه باستان‌شناسی زیر آب در این منطقه خبر داد. دشتی زاده گفت: «گزينش جزیره‌ي قشم به عنوان نخستین پایگاه باستان‌شناسی زیر آب در خلیج فارس، نشان از جایگاه قشم در اين زمينه دارد.»  به گفته‌ی وی بررسی ها نشان از وجود پيوستگی اقتصادی و فرهنگی قشم از راه آبی با سرزمین‌های خاور(:شرق) آفریقا، هند، چین و بسیاری از جزایر آسیایی در زمان هخامنشيان، ساسانيان و اشكانيان دارد.  دشتی زاده گفت: «كاوش‌هاي باستان‌شناسی زیر آب در جزیره‌ی قشم به اندازه‌ی مطالعات باستان‌شناسی در خشکی برای ما دارای ارزش است.»

ادامه مطلب...