خوزستان جايگاهی براي پيروان دين‌ها و آيين‌هاي گوناگون است. يكی از اين آيين‌ها، كه ديرينگی آن به چند هزار سال پيش مي‌رسد، آيين «صابيين مندايي» است. «سالم چُهيلي»، روحاني و فرنشين انجمن منداييان ايران، از سخنرانان اين نشست بود كه درباره‌ي باورها و فرهنگ صابيين مندايي، آگاهي‌هايي در اختيار باشندگان گذاشت. او آيين صابييان را گوشه‌اي از فرهنگ كنوني ايران‌زمين دانست و گفت: «صابيين برگرفته از واژه‌ي «صبا» است كه در زبان‌هاي عبري، سرياني، اكدي و مندايي به معناي «فرو رفتن در آب»، يا تعميد و غسل است، همان كه فردوسي به آن «سر و تن شويندگان» گفته است. «مندايي» نيز به معناي «عارف به خدا» است. به هر روي، انجام هر كار ديني براي صابيين بايد درآغاز همراه با شستشو و فرو رفتن در آب باشد. آن‌ها با جامه‌اي سپيد، كه پيراهن و شلوار بلند و حمايل و كمربند است، در آب‌هاي جاريي كه از دل زمين بجوشد، همانند رودخانه، قنات، چشمه‌سار و آبشار، آيين تعميد را انجام مي‌دهند. اين كار در بامداد همه‌ي روزها وماه‌هاي سال، انجام مي‌شود. زماني هم كه هوا دگرگون مي‌شود، صابيين داربست مي‌زنند و كار آييني شستشو را انجام مي‌دهند»
به سخن چُهيلي، آيين شستشو(:تعميد) براي نوزادي كه يك‌ماه از زاده شدن او گذشته باشد نيز انجام مي‌شود. براي اين نوزادان، پدرخوانده‌اي برمي گزينند تا او، به‌جاي نوزاد، آيه‌هاي كتاب منداييان را بخواند. آيين عقد و زناشويي هم بايد همراه با شستشوي آييني باشد.
چُهيلي درباره‌ي كتاب هاي سپند(:مقدس) صابيين مندايي گفت: «كتاب آيين ما «گنزاربا»، يا «گنج بزرگ خداوند»، نام دارد و دربرگيرنده ي ٢ كتاب «يمين» و «يسار» است. «انياني» نيز كتاب نماز ماست. «مسبتا» دستورهاي آيين شستشو را دربر مي‌گيرد. «پولستا» كتاب دستور زناشويي است و كتاب‌هاي ديني ديگر كه به طومار است و به شيوه‌ي پرسش و پاسخ نوشته شده است. پيامبراني كه ما به آن‌ها باور داريم، آدم و شيث و نوح و سام و يحيا است. آخرين پيامبري هم كه آيين ما برگرفته از آموزه‌ها و دستورهاي اوست، يحيا است. ما باور داريم كه اين ٥ تَن بر دين ما بوده‌اند. روحانيان هم در نزد صابيين مندايي رده‌هايي دارند. «رباني» همان پيغمبر است. «ريشااما» پايين‌تر از اوست و رهبر جامعه مندايي است. «گنزبا»، يا گنجور، فروتر از اوست كه بر همه‌ي كتاب‌هاي منداييان تسلط دارد. پس از او «ترميدا» است، يعني كسي كه آيين شستشو و عقد را انجام مي‌دهد. سپس «اشكندا» است كه پايه‌ي روحانيت مندايی به‌شمار مي‌رود و در همه‌ي آيين‌های دينی، ‌بايد باشنده باشد.»

مضيف، سراپرده‌ی ني‌ساز عرب‌های خوزستان 

روزبه سلمان، سرمايه‌گذار و از چهره‌هاي فرهنگي خوزستان، درباره‌ی شوشتر و ويژگي‌هاي گردشگری آن سخن گفت. او نام شوشتر را برگرفته از «تيشتر» دانست و در ادامه افزود: «شوشتر در ١٢ ماه سال ديدني است. در همان زمان كه هواي تابستان شوشتر ٦٢ درجه است، زيرزمين‌هاي در اين شهر ساخته‌اند كه ٣٠ پله پايين‌تر از سطح زمين جاي دارد و دماي آن ٢٢ تا ٢٥ درجه است! ديدن آب‌هاي «بهمن‌شير» و «تالاب شادگان» را هم نبايد از دست داد. با ٢ ساعت و نيم فاصله از آن‌ها، گستره‌هاي برف‌گير هم ديده مي‌شود.»

سپاسداری از سالم چهيلی از سوي انجمن صنفی گردشگران استان تهران