خبرنگار امرداد - آفتاب یزدانی :

 با پیدا شدن ١٠٠ استودان و گوردخمه‌ی باستانی در بخش خاوری(:شرقی) شهر اهواز، باز هم این بهشت باستان‌شناسان، تاریخ دیرینه و پیشینه‌ی باستانی خود را یادآوری كرد، تا آنانی كه این گستره‌ی تمدن‌ساز را به حال خود گذاشته و تنها هر از چندگاهی با خودروهای راه‌سازی، گذری به آنجا دارند، تاریخ اهواز و تاریخ خوزستان، را به ‌یاد آورند.
به گفته‌ی مجتبا گهستونی، سخنگوی انجمن دوستداران میراث فرهنگی    خوزستان(تاریانا)،این گستره‌ی تاریخی بر فراز تپه‌ای است و بنابر برآورده‌‌های یكی از باستان‌شناسان، گوردخمه‌های پیداشده، دیرینگی‌شان به روزگار اشكانیان می‌رسد.
مجتبا گهستونی با گله از بی‌توجهی سازمان میراث فرهنگی به یافته‌هایی از این دست كه گواهی بر تاریخ این سرزمین است، گفت: «پیش از این‌كه پیدا شدن این گوردخمه‌ها و دیگر یافته‌های این تپه را خبری كنم، شناسایی این گستره را به آگاهی دست‌اندركاران میراث فرهنگی خوزستان رساندم اما آن‌ها حتا حاضر نشدند که از محل بازدید کنند. من حتا شرایط نامناسب حفاظتی را در تماسی با فرمانده یگان پاسداران اداره‌ی کل میراث فرهنگی خوزستان، معاونت پژوهشی اداره کل و کارشناسان بخش حقوقی در میان گذاشتم اما واكنشی ندیدم.» 
  به گفته‌ی گهستونی یکی از باستان‌شناسان، بر این باور است که بخشی از این سازه‌ها به استودان تعلق دارد و پیشینه‌ی آن‌ها به روزگار اشکانی برمی‌گردد، همانند نمونه‌هایی كه بر فراز کوه رحمت و در خارک و سیراف، دیده شده است. اما یکی دیگر از کارشناسان براین باور است كه؛ با توجه به این‌که دست‌کندهای این تپه در کنار هم به‌گونه‌ی شیب‌دار قرار گرفته‌اند این گستره می‌تواند جایی برای اندوختن و پالایش آب، بوده باشد.
 البته افزون‌بر دست‌كندهایی كه همانند گوردخمه هستند، راه‌هایی پلكانی نیز در این گستره پیدا شده است.
  به باور گهستونی آن‌چه اكنون بر فراز این تپه پیدا شده می‌تواند بخشی از شهر باستانی «هرمز اردشیر» باشد كه چند سال پیش، ماشین‌های راه‌آهن شهری اهواز تا ژرفایش را برای كندن تونل‌های مترو، زیر و رو كردند.
  گهستونی با اشاره به لایه‌هایی كه در كند و كاوهای متروی شهری اهواز در شهر هرمز اردشیر دیده بود، یافته‌های جدید را در پیوند با همان شهر دانست و گفت: «شوربختانه از این تپه به عنوان گذشته‌ای كه سندی برای تمدن ایران برای آیندگان است، هیچ حفاظتی نمی‌شود، حتا پس از بارها آگاهی‌رسانی به سازمان میراث و درخواست پیوستنِ این تپه به سیاهه‌ی آثار ملی‌، همچنان این تپه بهحال خود رها شده است.»
  به گفته‌ی گهستونی، چندسالی است كه در كنار این تپه‌ی باستانی فضای سبزی ایجاد شده است كه آن را به جایی پر رفت و آمد تبدیل كرده است. وی این رفت‌‌وآمدها را با توجه به رها بودن تپه بی‌هیچ حفاظ و نگهبانی، یک خطر برشمرد و گفت: «این رفت‌ و آمدها، افزون‌بر فرسایش‌های فصلی و حفر تپه برای درختكاری، روز به روز بر آسیب‌های رسیده به تپه و دیرینه‌یافته‌هایش می‌افزایند.»