اینجا آفریقاست ...

ادامه مطلب...

ادامه مطلب...

بنام خدا

بنام خدا

به گزارش خبرنگار جامعه فارس، مدتی است که زمزمه‌هایی درباره ورود شیر اصیل ایرانی از کشور هندوستان به گوش می‌رسد.

در این ارتباط نیز رئیس سازمان حفاظت محیط زیست از ایجاد هماهنگی برای ورود شیر اصیل ایرانی از هند خبر داده بود.

محمدجواد محمدی‌زاده رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در بازدید از پروژه‌های زیست‌محیطی کرج که امسال اتفاق افتاده بود، عنوان کرد که براساس بررسی‌های یکساله صورت گرفته در محیط زیست مشخص شد ۴۱۱ قلاده شیر اصیل ایرانی در کشور هند وجود دارد.

بنابراین با هماهنگی‌هایی که با مسئولان زیست‌محیطی هندوستان صورت گرفته است به زودی شیر اصیل ایرانی که پیش از این اجداد آن در ایران منقرض شده بود از کشور هند به ایران وارد می‌شود.

خبرنگار فارس جزئیات این موضوع را از مسئولان محیط زیست جویا شد ولی آنها پاسخ قانع‌کننده‌ای را در این ارتباط ندادند و ارائه پاسخ را به آینده موکول کردند.

بنام خدا

عمر مردم این روستا بسیار طولانی است/ «زیارت» را زودتر زیارت کنید!

آب و هوای روستای زیارت در پایان مهر رو به سردی می رود،بنابراین این روزها بهترین فرصت برای دیدن روستای زیبای زیارت در استان گلستان است.
شمال کشور برای خیلی از ما تنها محدود می‌شود به دریا و جنگل، به جاده چالوس و دیدن شهرهای بزرگی در شمال کشور که هربار در تعطیلات راهی آنها می شویم و ترافیک این شهرها در تعطیلات نشان می دهد که مردم تنها راه سفر به این شهرها را می شناسند.

در حالی که شهرهای شمالی کشور پر از مناطق بکر و روستاهای نه چندان معروف اما بسیار زیبایی هستند که لذت سفر به آنها و غرق شدن در زیبایی، آرامش و مناظر بکرشان با هیچ چیزی قابل مقایسه نیست.

دیدن این روستاها که البته بعضی‌شان از فرط زیبایی برای دوستداران طبیعت و گردشگران حرفه‌ای ناآشنا نیستند خیلی هم سخت نیست. کافی است جست‌وجوی کوتاهی برای یافتن این روستاها انجام بدهید و بعد از شناخت کامل مقصد با برنامه ریزی صحیح راهی جاده شوید.


روستای زیارت که البته اگر اهل سفر و طبیعت باشید نباید برایتان ناشناخته باشد یکی از روستاهای زیبای گرگان در استان گلستان است.

آبشارهای زیبا، چشمه آبگرم و امامزاده صالح  از جاذبه‌های گردشگری این روستا هستند.


 آب گرم این روستا خواص درمانی بسیار زیادی دارد، بنابراین در سفر به این روستا حتما آب تنی در چشمه‌های آب گرم را تجربه کنید.


زنان روستای زیارت نان‌های محلی می پزند که امتحان آنها به تمام نان‌های صنعتی می ارزد. مردم زیارت به دلیل تغذیه مناسب و استفاده از غذاهای جنگلی و سالم عمر طولانی دارند.

این روستا در این روزها گزینه خوبی برای سفر است، چون در اواسط پاییز هوای زیارت رو به سردی می رود.

برای رفتن به این روستا باید به گرگان سفر کنید. زیارت در ادامه جاده ناهارخوران به سوی کوهستان‌های جنوب شهر گرگان حدود ۱۰ کیلومتر جلوتر از ناهارخوران قرار دارد.


اگر در گذشته به این روستا سفر می کردید و نیت می کردید چند روزی در زیارت بمانید و دل سیر این زیارت را زیارت کنید! تنها می توانستید در خانه‌ها و ویلاهای اجاره‌ای ساکن شوید. اما در حال حاضر روستای زیارت هتل هم دارد.   یکی از روزهای مهرماه که هنوز سرمای پاییز بر گرمای خورشید غلبه نکرده است می توانید راهی این روستا شوید و خاطره‌ به یادماندنی از سفر به روستای زیارت و دیدار با مردم مهربان و مهمان نواز این روستا برای خود رقم بزنید.


برای دیدن آبشار زیبای زیارت در روستای زیارت باید در حدود 15 دقیقه پیاده روی کنید.ا ین پیاده روی در دره زیبایی صورت می گیرد و باید از این مسیر بگذرید.ب نابراین نگران مسیر نباشید. اتوموبیل‌تان را پارک کنید و با خیال راحت به طرف آبشار بروید.

بنام خدا

بنام خدا

غزال‌ها، اسير موتورسواران تيز پا

موتورسيکلت و نابودی آهوهای ايرانی

سليمان لطفی نيا :

شکارچيان غيرمجاز در باختر(:غرب) کشور، با موتورسيکلت‌هايی با حجم بالای 250 سی سی، به شكار آهوان تيزپا رفته‌اند. به گزارش خراسان؛ با توجه به اين‌که بيشترين سرعت آهو نزديک به 80 کيلومتر در ساعت است، شكارچيان با اين موتورسيکلت‌ها با سرعتی بالاتر از 100 کيلومتر در ساعت، از تپه‌ها بالا رفته و به آهو رسيده و آن را شكار می كنند. زيست‌بوم ايران هر روز خود را در رويارويی با يک دست‌اندازی و دشواری تازه می بيند. گويا دست‌درازی به طبيعت روبه نابودی و نيمه‌جان اين سرزمين پايانی ندارد. يكبار خشک سالی و كمبود آب و خوراک، بار ديگر بريدن درختان و شخم زدن مراتع، ديگر بار شكار با تفنگ‌های ويرانگر و ناياب و اين‌بار شكار با موتورسيكلت.

قطع بی رویه درختان شهر کویری کرمان !

نارونها ایستاده می میرند

بنام خدا

بنام خدا

بنام خدا

بنام خدا

بنام خدا

لجن درمانی در درياچه نیمه خشک اروميه

بنام خدا

بنام خدا

خبرنگار امرداد - آفتاب یزدانی :

تپه‌ی ٧هزار ساله‌ی «تپه حصار» در شهر دامغان با گذر شبانه‌روزی ده‌ها قطاری که از تهران به مشهد می‌روند، ویران شده است به‌گونه‌ای که اکنون دیگر اثری از کاخ ساسانی این گستره، دیده نمی‌شود.
در کتاب شهر دامغان که 50 سال پیش به كوشش شماری از پژوهشگران همچون دکتر ملک شهمیرزادی و بهزادیان نوشته شده درباره‌ی این تپه تاریخی آمده که کاخی ساسانی در سال‌های 1310 تا 1311 پیدا شده و بسیاری از بخش‌های آن سالم است. به هر روی اکنون با این آمد و شدهای قطار، اثری از این کاخ ساسانی نیست.
به گزارش مهر، تپه‌ی تاریخی معروف به حصار در جنوب شهر دامغان استان سمنان از آن دوران تمدن پیش از تاریخ از هزاره‌ی چهارم تا هزاره‌ی نخست پیش از میلاد است. در این تپه، سفال خاکستری یا سیاه درخشان هست که نشانه‌ی عصر آهن در ایران است.
با آغاز نصب ریل‌های راه‌آهن قطار تهران ــ مشهد و گذر از شهر دامغان، راه ریل‌ها از روی تپه حصار گذشت. تپه‌ای که نشان از تمدنی هفت هزار ساله است.
مسوولان وقت سازمان میراث فرهنگی در سال 73 برای ساخت این خط با دریافت ‪ صد میلیون ریال غرامت، مجوز قانونی ساخت آن را صادر کردند.
این در حالی است كه باستان‌شناسان بر این باورند که اگر کاوش‌ها در این گستره، با جدیت بیشتری دنبال می‌شد، بخش‌های تاریكی از زندگی این دوره‌ی تاریخی آشکار می‌شد.
‌تپه‌حصار دارای 12 هکتار زمین باستانی است که با محدوده‌ی باستانی پیرامون آن به 81 هکتار نیز می‌رسد اما از این میزان تنها نزدیك به هشت هکتار زیر کشت نیست! ریل قطار نیز درست از میانه‌ی همین زمین می‌گذرد. حتا در این گستره هیچ نگهبانی نیز نیست تا دست‌كم موتورسواران، این تپه را به پیست موتور‌سواری تبدیل نکنند.
در این تپه باستانی هنوز هم می‌توان تکه‌هایی از ظر‌ف‌ها و آبکش‌های قدیمی و سفال‌های خاکستری رنگ فراوانی را پیدا کرد.
حتا در این گستره، ساختمانی از دوره‌ی قاجاریه نیز بود که دیگر اثری از آن هم نیست.
پیش از این، مدیر کل راه‌آهن شمال‌شرق  گفته بود: «امکان ایجاد راه جدیدی در این منطقه وجود ندارد. چون این خط در نزدیکی ورودی ایستگاه است و نیازی به صرف هزینه‌های کلان و ایجاد مسیر جدید نیست.»

بنام خدا

بنام خدا

سلیمان لطفی‌نیا :

فرنشین(:رییس) سازمان حفاظت محیط‌زیست، محمدجواد محمدی‌زاده، در سفر خود به استان فارس، که مهرماه انجام شد، با واگذاری ٢١٥ هکتار از زمین‌های پارک ملی بمو برای طرح‌های عمرانی موافقت کرد؛ ١١٥ هکتار برای طرح گسترش پالایشگاه شیراز و ١٠٠ هکتار دیگر هم برای شهرک صنعتی و مسکن‌ مهر لپویی.

بنام خدا

گردشگران از ماسوله جنس چينی سوغات می آورند!

تا زماني كه گردشگري را فرصتي اقتصادي بدانيم و چيرگي پول‌مداري در آن وجود داشته باشد، طبيعت، فرهنگ و بافت اجتماعي ما از آسيب‌ها مصون نمي‌مانند.

 
تصاویری شگفت انگیز از خزندگان ناشناخته

بنام خدا

مکان هایی که حتما باید دید!

گوزن حفاظت شده در اردبیل کشته شد

مدیر کل حفاظت محیط زیست استان اردبیل گفت: به دلیل نداشتن اسلحه بی‌هوشی و یا بی‌حسی در مواقع اضطراری برای رام کردن حیوانات وحشی گوزن حفاظت شده سایت فندقلوی اردبیل در حادثه اخیر کشته شد.

بنام خدا

روستایی که راه زمینی ندارد + تصاویر



 

پیش از پی ریزی سد کرج 50 خانوار در این روستا زندگی می‌کردند، اما این روزها خالی از سکنه بوده و به یکی از قطب های گردشگری استان البرز تبدیل شده است.
 

 

جاده کرج– چالوس از زیباترین جاده های دنیا است و «واریان» جزیره‌ مانند کوچکی در آنسوی آب‌های سد کرج، زیبایی ‌های این جاده را چند برابر کرده است.
 

 

«واریان» در بین 6 روستای گردشگری منطقه تنها روستایی است که راه دسترسی زمینی ندارد و تنها با قایق می‌شود به این روستا سفر کرد. در گذشته هم بعد از پی ریزی سد کرج ساکنان این روستا با قایق به شهر رفت و آمد می‌کردند.
 

 

بعد از ساخت و سازها و پی ریزی سد کرج، ساکنان روستای واریان به منطقه دیگری جا به جا شدند. آنچه روستای واریان را از سایر مناطق مستثنی می‌کند، زیبایی منحصر به فرد این روستا است که بخش اعظم آن مدیون زیبایی دریاچه حاصل از ساخت سد کرج یا سد امیر کبیر است.

در این سفر می‌توانید با یک تیر 3نشان را هدف بگیرید؛ سفر به جاده چالوس، بازدید از روستای واریان و دیدار با اولین سد چند منظوره کشور. فرزندان اهالی واریان به دلیل زندگی در جوار دریاچه به شنا، اسکی و قایق رانی می‌پرداختند. جالب است بدانید درست به همین دلیل تعدادی از آنها به درجه قهرمانی ملی در این سه رشته ورزشی رسیدند.

در حال حاضر همه اهالی روستای واریان در کرج زندگی می‌کنند. واریانی‌ها سنت‍‌های زیبایی دارند، آنها در اولین روز سال به عیادت از خانواده‌های داغدار می‌روند و به این دید و بازدید «نوعید» می‌گویند. اگر از لغت نامه دهخدا درباره این روستا سراغ بگیرید، می‌خوانید: «واریان » نام دهی است از دهستان ارنگه کرج از شهرستان تهران واقع در 25 هزارگزی شمال شرقی کرج و کنار جادهٔ کرج به چالوس در درهٔ رود کرج. ناحیه ای است سردسیر و دارای 1068 تن سکنه است. آب آن از رود کرج و چشمه سار تامین می‌شود و محصول آن غلات و میوه و لبنیات و عسل و دارای باغهای میوه است. شغل اهالی زراعت و گله داری و کرباس بافی و گیوه سازی است دارای دبستان و راه ماشین رو است.

 ناصرالدین شاه، رستم و کمال‌الملک به این روستا سفر کرده‌اند!

بدون شک این روستا از زیباترین مناطقی است که تا به حال و در همه عمرتان دیده اید. روستای 4 هزار ساله ای که همه زیبایی‌هایش را جایی میان....

فرتورهایی از شاهرود تا دامغان

خبرنگار امرداد :

بخش فرتورهای رسیده، از سوی گروه عكس امرداد راه‌اندازی شده‌است. اين بخش، فرتورهای رسيده‌ی شما، از جشن‌ها، آيين‌ها و هرآنچه كه درباره‌ی فرهنگ، آداب و رسوم ايران باشد، را دربرمی‌گيرد. فرتورهاي خود را مي‌توانيد به نشاني ایمیل گروه عكس به نشانی amordadpic@gmail.com  بفرستيد تا پس از ويرايش، به نام خودتان در تارنما، آورده‌شود. فرتورهای همايون مهرزاد را از شاهرود تا دامغان را در ادامه ببينيد.

بنام خدا

بنام خدا

مشخصات گیاه:

نام پارسی این گل , حساس یا گل قهر است چند ساله با ساقه های چوبی تیغ دار که بلندی آن 50 تا 60 سانتی متر است. برگهای آن مرکب و هر گروه 3 تا 4 برگ مرکب از یک نقطه خارج شده و از آن نقطه با دمبرگ بلندی به ساقه اصلی وصل می شود. هر برگ مرکب دارای 24 تا 40 جفت برگچه باریک و دراز است و به این ترتیب هر برگ مرکب را به صورت پر طیور در می آورد و چون به محض تماس دست ، برگها به سمت پایین خم شده و با دمبرگ به طرف ساقه جمع می شوند، آن را گیاه حساس می نامند. این گیاه بومی برزیل است و در ایران از نظر زیبایی در گلخانه ها کشت می شود. گیاهی است که هرروز به آن آب دهید و در سایه  کنار پنجره نگهداری کنید.

ترکیبات شیمیایی:

از نظر ترکیبات شیمیایی در عصاره برگهای آن ماده ای شبیه به آدرنالین یافت می شود، به علاوه در گیاه آلکالوئید میموزین مشخص شده است.اگر از گل قهر خوب مراقبت كنيد ،مي توان از گلهاي زيباي صورتي رنگ آن در فصل تابستان بهره ببريد.اگر مي خواهيد اين گل را در خانه نگهداری كنيد بايد آن را از دسترس بچه ها دور نگهداريد زيرا درصورت تماس مداوم، عوامل محرک حساسيت را از دست ميدهد و آسيب می بيند .

اگر به جايی كه برگها به ساقه متصل می شوند دقيقاً نگاه كنيم متوجه می شويم كه درآن قسمت برآمدگی نسبتاً كلفتی وجود دارد. در واقع اين برآمدگی شامل تعداد زيادی از سلول های ديواره ای نازک است كه وقتی آب جذب می كنند متورم می شوند و به محض خروج آب از آنها، چروک شده و در نتيجه برگها پيچ می خورند. برگ های گل قهركن نسبت به هر عامل محركی، حتی يک قطره آب يا يک حشره كوچک حساس هستند و به محض برخورد هر شیء با آن و يا لمس برگها با دست، آب از سلول های ديواره ای نازک خارج شده و وارد ساقه می شود. در نتيجه سلول ها چروک شده و برگها شادابی خود را از دست می دهند و جمع می شوند ، يا به عبارتی قهر می كنند.معمولاً چند لحظه طول می كشد تا گل قهر كند زيرا انتقال آب از سلول ها به ساقه ظرف چند دقيقه انجام می شود اما آشتی كردن و برگشتن به حالت نخست چند دقیقه طول می كشد.

گردآوری: مجله اینترنتی هفته پارسی

بنام خدا

بنام خدا

ماسوله

بنام خدا

آیا در ایران منطقه‌ای ملقب به «مثلث برمودا» وجود دارد؟ آیا تا به حال از بیابانی به نام «ریگ جن» چیزی شنیده‌اید؟ منطقه‌ای کویری و پر از تپه‌های ماسه‌ای که در جنوب سمنان، شرق دریاچه نمک، شمال چوپانان و اناراک و غرب جندق قرار دارد.” ریگ جن” منطقه‌ای کویری و دارای تپه‌های ماسه‌ای در کویر مرکزی ایران است و به دلیل وسعت زیاد و نداشتن چشمه یا چاه آب، در گذشته‌های دور، محل عبور کاروان‌ها نبوده و فقط در سال‌ها اخیر، چند گروه از محققان و سیاحان به آن منطقه رفته‌اند.

به نقل از هفته نامه سیاحت-تجارت، فرو رفتن در گل و لجن در «ریگ جن»، شاید یکی از خطرناک‌ترین اتفاقاتی باشد که ممکن است گریبانگیر مسافران ناوارد شود و آنها را به کام مرگ بکشاند. سال‌های متمادی، هیچکس جرات آنکه به «ریگ جن» سفر کند و راز این کویر اسرار‌آمیز را کشف کند، نداشت، یا اگر حتی جراتش را هم داشت،‌ به دلیل ناآشنایی با منطقه در راه می‌ماند، اما بالاخره چند سال پی، طلسم «ریگ جن» توسط علی پارسا،‌کویر‌شناس مقیم آمریکا شکسته شد. او به همراه آقای میرانزاده، رئیس وقت پارک ملی کویر، با هواپیما بر افراز ریگ جن رفتند تا ثابت کنند که هیچ چیز شگفت‌انگیزی در ریگ جن وجود ندارد.

علی پارسا، اما یک سال بعد، با ماشین وارد «ریگ جن» شد و پس از آن بسیاری از کویرنوردان از «ریگ جن» گذشتند. البته با تجهیزات کامل، که نه گرفتار روح شدند و نه جن زده!

مهمترین مسئله اینکه اگر تا به حال کویر نوردی نکرده‌اید و به اصطلاح حرفه‌ای نیستید، برای نخستین تجربه، به هیچ عنوان «ریگ جن» را برنگزینید که در این صورت، رفتنتان با خودتان است و برگشتنتان با خدا، حتی اگر هم حرفه‌ای هستید، حتماً به طور گروهی به این منطقه سفر کنید. بهترین وسیله برای سفر به این منطقه جیپ‌های سبک وزن است، نقشه را هم فراموش نکنید، چون سفر به «ریگ جن» بسیار خطرناک است.

برای سفر به «ریگ جن» دستکم باید به اندازه دو هفته آب، بنزین، غذا و وسایل فنی ماشین را به همراه داشته باشید. در ضمن، بلد محلی را فراموش نکنید، چون محلی‌ها معمولاً آدم‌های کار کشته‌ای هستند و علاوه بر تعیین مسیر، حتی در شرایط سخت، خیلی خوب می‌توانند راهنمایی‌تان کنند.

بخشی از منطقه، نسبتاً مسطح‌تر است با تپه‌ها کوچک‌تر، بنابراین گذر از آن نسبتاً آسان به نظر می‌رسد ولی با کمی پیشروی، با کم شدن ارتفاع به اراضی باتلاقی می‌رسید که اینجا تقریباً جنوب منطقه است. اصرار برای عبور از این اراضی باتلاقی می‌رسید که اینجا تقریباً جنوب منطقه است. اصرار برای عبور از این اراضی باتلاقی می‌رسید که اینجا تقریباً جنوب منطقه است. اصرار برای عبور از این اراضی باتلاقی بی‌فایده است، بنابراین بهتر است از سمت شمال غربی به حرکتتان ادامه دهید. وقتی آخرین کوه‌هایی که ۲۳۰۰ متر ارتفاع دارند را رد کردید، به بخش شمالی «ریگ جن»می‌رسید. از اینجا، کوه دماوند را هم می‌توانید ببینید. با ادامه این مسیر، به پارک ملی کویر می‌رسید.

اگر شما مسیر دیگری را می‌پسندید، می‌توانید با استفاده از نقشه و راهنما، مسیر تازه ای را تجربه کنید،‌ اما تمام سختی‌ها و بالا و پایین‌ها، یک طرف و آسمان پرستاره شب‌هایی ریگ‌ جن هم یک طرف. خوابیدن روی شن‌های روان، روی تپه‌ای بلند و چشم‌ دوختن به آسمانی که حتی یک نقطه سیاه ندارد و شهاب سنگ‌هایی که هر از گاهی مثل تیر فرشتگان حافظ زمین، که شیاطین را از نزدیک شدن به زمین باز می‌دارند، تمام خستگی روزانه و در شن و باتلاق فروفتن را از تن شما می‌زداید!

محلی‌های این منطقه، چوپان‌ها و ساربان‌ها معتقدند که اگر کسی پایش به ریگ جن برسد، بلافاصله ناپدید و توسط ارواح و موجودات ماورایی به قلب ریگ‌جن فرستاده می‌شود!

یکی از کاوشگران می‌گوید که حتی شتر‌های اهالی کویر هم وقتی به این منطقه می‌رسند، می‌ایستند و به هیچ عنوان حرکت نمی‌کنند!

آیا واقعاً این منطقه مثلث برمودای ایران است؟ «آلفونز گابریل» اتریشی و یک کاوشگر سوئدی قصد داشتند این منطقه را کشف کنند، اما هیچ کدام نتوانستند از این بخش از کویر عبور کنند و ناچار به سمت یزد برگشتند.

صدای عجیب و غریب و ترس‌آوری که از این بیابان برهوت شنیده می‌شود را می‌توانید در یک فایل صوتی بشنوید.

ریگ جن، شگفت‌انگیز‌ترین اسرار‌آمیز‌ترین و ترسناک‌ترین منطقه ایران است، با باتلاق‌های سهمگین که مرگ را برای هر موجودی زنده‌ای به ارمغان می‌آورد. اتفاقات بی‌پاسخ و توجیه نشده بسیاری در این منطقه روی داده است و نمکزار‌های این منطقه محل قتل و دفتن موجوات زنده بسیاری بوده است.

بنام خدا

اشکان افشاری: «قلعه‌جمهور» نامور به «قلعه‌بابک» در ۵۰ کیلومتری شمال شهرستان «اهر» و در بلندی‌های باختری(:غربی) شعبه‌ای از رود بزرگ «قره‌سو» جای دارد؛ منطقه‌ای که به نام «کلیبر» شناخته می‌شود. «بنای جمهور» شامل دژی است بر فراز قله کوهستانی که نزدیک به۲۳۰۰ تا ۲۷۰۰ متر از سطح دریا بلندا دارد. پیرامون این دژ را از هر سو، دره‌های ژرفی با ۴۰۰ تا ۶۰۰ متر ژرفا فراگرفته است و تنها از یک سو، راهی باریک و و با دسترسی دشوار برای رسیدن به آن دیده می‌شود.

مسافت راه «کلیبر» به دژ با اینکه بیش از ۳ کیلومتر نیست، ولی بسیار دشوار است و هنگام عبور باید گردنه‌ها و گذرهای خطرناکی را پشت‌سر گذاشت. پیش از رسیدن به دروازه قلعه و ورود به بنای استوار دژ، باید از دالانی رفت که از سنگ‌های منظم طبیعی شکل گرفته و تنها گنجایش عبور یک تن را دارد و دو تن به سختی می‌توانند از آن بگذرند. فاصله این راه‌کوچک تا باروی دژ نزدیک به ۲۰۰ متر است. از همین نقطه است که سختی ودشواری راه، بزرگی و شکوه این قلعه بلندبالا و جایگاه خیره‌کننده آن، هر بیننده‌ای را به شگفتی وامی‌دارد. امتداد چشمی معبر، در پایان به دروازه قلعه می‌رسد و درست در راستای آن جای دارد که باعث می‌شود ورود هر تازه‌وارد و سپاهی، به‌وسیله‌ی دو برج دیده‌بانی در دروازه ورودی قابل‌دیدن باشد.

برای نفوذ به درون دژ، تنها راه ورود، دروازه اصلی است و از کوهستان امکان وارد‌شدن به آن وجود ندارد. با گذر از دروازه و پشت‌سر گذاشتن بارو،‌ برای رسیدن به دژ اصلی از گذرگاهی باریک که نزدیک به ۱۰۰ متر بالارفتن را نیز به همراه دارد، باید گذشت تا به مدخل ورودی دژ رسید،‌ راهی دشوار که از یک سو مشرف به دره‌ای است با جنگل‌های تنک و ژرفایی نزدیک به ۴۰۰ متر که به صورت تیغه و دیواره تا قعر دره ادامه دارد.

در تکیه‌گاه‌های طبیعی این دیواره‌ها و چهارسوی سازه، چهار جایگاه برای دیده‌بان‌ها به گونه‌ی نیمه استوانه ساخته شده‌اند. اینها جایگاه «کوهبانیه»‌ها و سربازانی است که هر جنبنده‌ای را تا کیلومترها دورتر،‌ از فراز دره‌ها و کوهپایه‌ها زیر نظر می‌گرفتند. پس از بالارفتن،‌ برای ورود به دژ اصلی از ورودی دیگری با پلکان‌هایی نامنظم باید گذر کرد. دوسوی ورودی دژ، به‌وسیله دو ستون کاذب مشخص شده است. بنای دژ که دو طبقه و سه طبقه می‌باشد، پس از ورودی قرار گرفته است و پس از آن تالار اصلی وجود دارد که پیرامون آن را هفت اتاق فراگرفته است، اتاق‌هایی که به تالار مرکزی راه دارند. در بخش شرقی دژ سازه‌هایی دیگری از اتاق‌ها و آب‌انبارها ساخته شده است؛ سقف آب‌انبارها برپایه‌ی طرح «تاق جناغی و گهواره‌ای» استوار شده ‌است. محوطه داخلی آنها نیز به‌وسیله نوعی «ساروج» غیرقابل نفوذ شده و به هنگام زمستان از برف و باران پر شده و در تابستان، هنگام نیاز و محاصره‌ها از آب آنها استفاده می‌شده است. در شمال غربی دژ پلکان‌هایی سرتاسری وجود داشته که اکنون ویران شده و بخش‌هایی از آن بیرون خاک است و تنها راه بالارفتن به بخش‌های بلندتر بناست.

از آثار معماری و برخی از سنگ‌های زبره‌تراش و روش چفت‌وبستِ سنگ‌ها و ملات ساروج و اندود دیوارها از نوعی گچ‌وخاک، می‌توان به روشنی گفت که ساختمان این دژ در روزگار اشکانیان و به‌ویژه ساسانیان ساخته شده است. در سده‌های دوم و سوم و تاچند سده پس از آن بازسازی شده و دگرگونی‌هایی در آن به‌وجود آمده و افزوده‌هایی در سازه ایجاد شده است. درباره‌ی اشیا و ابزاری که از «قلعه بابک» به‌دست آمده، باید گفت که نخستین اشیا یافت‌شده سفالینه‌های منقوش و لعاب‌خورده بود که یک دوره استقرار تا نخستین سال‌های سده‌ی هفتم هجری را نمایش می‌دهد. همچنین شماری سکه‌های مسی یافت شدند که برخی از آنها به علت ساییدگی و زنگ خوردگی فراوان ناخوانا است و میان این سکه‌ها برخی مربوط به «اتابکان آذربایجان» و «هزارسیبان»( قرون ششم و هفتم هجری ) هستند.

به لحاظ راهبردی(:سوق‌الجیشی) جای ساخته‌شدن بر فراز قله به گونه‌ای‌ست که بیست نفر سپاهی می‌توانسته، جلوی هجوم یک سپاه صدهزار نفری را بگیرند و کشته‌ای هم ندهند، چراکه تیروکمان و اسلحه آن زمان به سربازان و نگاهبانانی که در آنجا بودند، کارگر نمی‌افتاده است. بدون این که بخواهیم بزرگ‌نمایی کنیم، جایگاه استوار دژ، آنچنان شگفتی‌آور است که از نبوغ نظامی ‌و آگاهی کامل بنیانگذار آن سخن می‌گوید. از همین جا بوده است که «بابک خرم‌دین» و یارانش به مدت بیست و چند سال تازیان را که برای محاصره و سرکوب جنبش او آمده بودند در کوه‌ها سرگردان و با شبیخون‌های خود آنها را از دم تیغ گذرانده و وادار به فرار می‌کردند.

«ابوعلی بلعمی» ‌در ترجمه «تاریخ طبری» درباره‌ی بابک می‌نویسد: «ماوی‌گاه او در کوه‌های ارمینه و آذربایجان بود،‌ جای‌های سخت و دشوار،‌ که سپاه آنجا در نتوانستی رفتن،‌ که صد پیاده در گذاری بیستادندی،‌ اگر صدهزار سوار بودی بازداشتندی و کوه‌ها و دربندها سخت بود اندر یکدیگر شده،‌ در میان آن کوه‌ها حصاری کرده بود که آن را بذ خواندندی و او ایمن در آنجا نشسته بودی، چون لشکری بیامدی گرداگرد آن کوه‌ها فرود آمدندی و بدیشان راه نیافتندی و او آنجا همی بود تا روزگار بسیار برآمد، چون امن یافتندی یک شبیخون کردندی و خلقی را هلاک کردی و سپاه اسلام را هزیمت کردی تا دگرباره سلطان به صد جهد دگر باره لشکر گرد کردی و بفرستادی و بدین جملت بیست سال بماند و آن مردمان که درآن کوه‌ها بودند از دهقانان،‌ همه متابع او بودند گروهی از تتبع و گروهی از بیم…»

برای برابرآمدن جایگاه بابک خرم‌دین با بنای جمهور اشاره‌ای به چند نمونه از سرچشمه‌های تاریخی خواهیم داشت. بسیاری از مورخان جایگاه بابک کوهستان «بذ» نام برده‌اند و برخی نیز آن را «بذین» نامیده‌اند. در کتاب «معجم البلدان» آمده است: «بذ ناحیتی است در میان آذربایجان که بابک خرمی در زمان معتصم از آن برخاست.»

«احمد کسروی» نیز در کتاب «شهریاران گمنام» از سوی یعقوبی می‌نویسد: «شهر بذ که سپس به جهت خروج بابک خرمی در آنجا معروف گردید در کنار رود ارس از این سوی نهاده بود… از روی تحقیقی که ما کرده‌ایم بذ در خاک "قرجه داغ" کنونی در شمال و بالاسر شهر اهر یا اندکی مایل به شرق نهاده بوده است». جایی را که کسروی از سوی خود و یعقوبی گفته با جای کنونی «کلیبر» همانندی دارد.

از‌این‌رو می‌توان گفت «قلعه جمهور» که از روزگاران باستان همچنان پایدار و استوار بر بلندترین قله‌های آذربایجان خودنمایی می‌کند، به عنوان جایگاه بابک خرمدین و یکی از نمودهای پایداری ایرانیان جزو بزرگ‌ترین نمونه‌های معماری ایران به شمار می‌آید.

یاری‌نامه: کامبخش، سیف‌الله. آثار تاریخی ایران، انتشارات سازمان میراث فرهنگی،‌

بنام خدا

 این روزها  قرار است بر روی بازمانده‌های گستره‌ی پارتی و شهر اشکانی بیستون که هشتمین اثر ثبت شده ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو است یک پارک و محوطه تفریحی ساخته شود.
در این محوطه نشانه‌های تاریخی بسیاری مانند تپه نادری، پل معروف به صفوی بیستون، دژ تاریخی مدفون، مر خریل، مر تاریک، مرآفتاب، مر دودر ، بقایای گورستان پارتی، آتشدان پارتی- بقایای شهر پارتی، سنگ بلاش، مجسمه هرکول، غار شکارچیان، نقش‌برجسته میتریدات دوم، نقش‌برجسته گودرز، وقف‌نامه شیخ علیخان زنگنه، کتیبه داریوش بزرگ، نیایشگاه مادی، سراب بیستون، جاده تاریخی حاشیه سراب، فرهادتراش، بقایای بنای ساسانی، بقایای کاروانسرای اوایل دوره اسلامی، کاروانسرای صفوی، بقایای بنای ایلخانی، پل دوره ساسانی - پل خسرو، بقایای دیوار دوره ساسانی، بقایای سد دوره ساسانی و سنگ‌های تراش خورده ساسانی قرار دارد.
سجاد علی ‌بیگی،کارشناس باستان‌شناسی می‌گوید: «پاییز و زمستان سال 88 این محوطه را کاوش کردیم و تاریخی بودن آن بارز و مشخص است، با این همه آن‌گونه که اعلام شده، قرار است در طرح ساماندهی این مجموعه‏، در این محل پارکی ساخته شود. بی‌گمان انجام این عمل در شرایطی که کاوش‌های صورت گرفته نیز ارزش تاریخی محوطه را تایید می‌کند‌، برای یک اثر جهانی و شناخته شده مناسب نیست و حتا خطرآفرین و آسیب‌زاست.»
سنگ‌نبشته‌ی نامدار داریوش در باختر(: غرب)  ایران را بسیاری، ملکه سنگ‌نبشته‌ها‌ی خاور باستان و آسیا می‌دانند. این سنگ‌نبشته، اثری است که در دی‌ماه سال1310 به شماره 70 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید و 75 سال پس از آن در 22 تیرماه 1385 در سی‌امین اجلاس یونسکو در شهر ویلنیوس لیتوانی با شماره 1222 در فهرست میراث‌جهانی یونسکو وارد شد. وجود تپه‌ها و نشانه‌های فراوان موجود در دشت بیستون نیز گواه این است که این منطقه در پیش از تاریخ از مهم‌ترین مناطق سکونتی منطقه زاگرس و به طور کلی ایران بوده است.                                           
بیستون مکانی تاریخی است که در 30 کیلومتری شرق کرمانشاه که داریوش هخامنشی در بلندای 100 متری بر روی صخره‌ای سنگ‌نبشته‌ی نامدار خود را کنده است. چشمه بیستون آسایشگاه کاروان‌ها در دوران‌های گوناگون بوده است برای همین مسافران زیادی سنگ‌نبشته‌ی داریوش را دیده‌اند و شرحی از آن را در سفرنامه‌ها یا خاطراتشان گفته‌اند.

 بزرگی و آرامش کویر، انسان را به اعماق سکوتی می‌برد که در هیاهوی زندگی شهری هرگز قابل دستیابی نیست.

 شهرستان تالش با مساحتی حدود ۲۳۷۳ کیلومتر مربع که در شمال غرب گیلان قرار دارد.تالش در اصل نام یکی از تیره‌های آریایی است که سکونتگاه اصلی آن‌ها در البرز غربی از جنوب شرقی جمهوری آذربایجان آغاز شده و تا شمال غربی استان گیلان و استان اردبیل ادامه دارد.

برگ‌هايی سمی و زيبا!

 ديفن باخيا از آن دسته گياهانی است كه بين ما ايرانيان چندان ناشناخته نيست اما شايد افراد كمی وجود داشته‌باشند كه روش نگهداری درست از اين گياه را می‌دانند...